Hete transferzomer bij Anderlecht

Grote namen, contractverlengingen, jongeren die doorbreken: de vrouwenploeg van Anderlecht zal goed gewapend zijn dit seizoen.

Maandag 28 juli op Neerpede. Patrick Wachel en Karel Van Eetvelt, respectievelijk de coach en de CEO van Anderlecht, zijn niet weinig fier wanneer ze hun nieuwe aanwinst mogen voorstellen: Tessa Wullaert. Natuurlijk hét grote moment van een woelige transferperiode.

Het is namelijk zo dat de hele Belgische markt gedaverd heeft: Gent ging op zoek in Nederland (Ajax, PSV, Heerenveen) en haalde vooral een andere Red Flame binnen (de ervaren Heleen Jacques, 32 jaar, van Sassuolo). OHL trok een straf duo aan met Sara Yuceïl (PSV) en Lenie Onzia (Gent). Club YLA (Brugge) weekte Marie Minaaert los bij Gent en Standard haalde aanvalster Davinia Vanmechelen (Twente). Allemaal internationals dus.

Maar het is toch landskampioen Anderlecht dat de mooiste transfers deed. Wullaert uiteraard, maar ook Kassandra Missipo. Zij kwam naar Sporting enkele weken voor haar aanvoerster bij de nationale ploeg. Die middenveldster, die communicatiewetenschappen studeerde in Gent, behaalde in juni haar diploma en maakte daarvan gebruik om Gent Ladies te verlaten en naar dé huidige topclub van het vrouwenvoetbal te verkassen. Tot grote verbazing van de paars-witte staf, die ‘al drie jaar probeerde om haar in te lijven’. Op haar 22e is Missipo al een van de meer ervaren speelsters van de Red Flames (28 caps). Ze speelt daar net voor het verdedigende viertal van bondscoach Ives Serneels.

Anderlecht rekruteerde ook bij Genk. Het haalde er Jarne Teulings, een jonge aanvalster van achttien jaar over wie veel goeds wordt verteld. Ze is technisch onderlegd, heeft een goeie kijk op het spel en is ambitieus, maar moet fysiek nog wat steviger worden om met de besten mee te kunnen. Ze probeert daaraan te werken, maar de doelpunten die ze in november met de nationale U19 tegen de Franse Bleuettes maakte verraden alvast haar grote potentieel.

Verder is er ook nog de komst van Amber Maximus (Gent), een nummer 9 van 23 jaar die uit is op revanche na enkele vervelende knieblessures, en van Silke Leynen (Genk) een verdedigster van 25 jaar.

Een kern die behouden werd en nog versterkt

Naast die vijf nieuwkomers heeft Sporting nog iets gerealiseerd: het wist twee derde van zijn kern te behouden. Van doelvrouw Justien Odeurs en verdedigster Laura De Neve tot middenveldster Tine De Caigny en aanvalster Sarah Wijnants, om hen maar te noemen. Het geraamte van de ploeg voor 2020/21 is daarmee grotendeels hetzelfde als vorig seizoen: 14 van de 22 hebben hun contract verlengd, ondanks aanbiedingen van meerdere clubs (en vaak met betere voorwaarden).

Patrick Wachel, de coach van de ploeg, is daar best fier op: ‘We hebben zo ook onze jongeren kunnen behouden. Sakina Diki Ouzraoui bijvoorbeeld, die door andere Belgische ploegen werd gecontacteerd maar ervoor koos om ondanks alles haar avontuur bij ons verder te zetten. Misschien is de komst van Tessa Wullaert een motivatie voor anderen om te blijven.’

Onder hen Louise Wijns, een jonge verdedigster die een jaar geleden nog in tweede provinciale speelde bij Rode. Haar coach is enthousiast over haar: ‘De eerste keer dat ik haar zag spelen, zei ik bij mezelf: dat is de toekomstige centrale verdedigster van Anderlecht en de Red Flames. Wat ze momenteel laat zien is van een heel hoog niveau. Dat ze ziet dat de club in volle expansie is en het vooruitzicht op de Champions League zal meegespeeld hebben in haar keuze voor ons.’

Twee jaar nadat de damesploeg van Anderlecht bijna was opgeheven, krijgt ze nu duidelijk veel aandacht van het nieuwe bestuur. ‘De voorbije jaren is er te weinig geïnvesteerd in het vrouwenvoetbal in België. Wij willen het weer op de kaart zetten’, aldus Karel Van Eetvelt bij de persvoorstelling van Tessa Wullaert. De ambitie is om voortaan over een heuse paars-witte academie te beschikken en het aantal jeugdploegen op te drijven. Zo willen ze definitief hun heerschappij over het land vestigen en plezier beleven aan het Europese avontuur.

‘Ik ben heel tevreden over het werk dat we afgerond hebben’, zegt Wachel. ‘Het doel was niet per se om een bredere kern te hebben, maar een die kwalitatief sterker is, met meer concurrentie. Er worden meer en meer eisen gesteld op het niveau van de nationale ploegen. Ze worden vaak opgeroepen en ik moet hen soms tien dagen per maand missen. Maar ondertussen zijn er wedstrijden. De internationals kunnen geblesseerd, vermoeid of uit vorm terugkeren van de nationale ploeg. Daarom had ik meer opties nodig. Mogen we nu van een zotte transferzomer spreken? Dat weet ik niet. Als we Ada Hegerberg (de Ballon d’Or van 2018 die bij Lyon speelt, nvdr) hadden laten komen, dan zeker wel’, besluit de T1 van Sporting.

Neen, de Noorse aanvalster is natuurlijk niet naar Anderlecht gekomen, maar met een kern die het evenwicht wist te vinden tussen jeugd, ervaring en continuïteit is de club duidelijk versterkt met het oog op de Superleague die over minder dan een maand begint.