Hoe Arnaut Danjuma de joker van Club Brugge kan worden in het titeldebat

© BELGAIMAGE
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Op 19 oktober werd hij tegen Waasland-Beveren aan de rust van het veld gehaald, op 17 maart mocht hij weer proeven van een wedstrijd, als invaller tegen Mouscron. Is Arnaut Danjuma net op tijd klaar voor de play-offs?

Op 22 december publiceerde het Brabants Dagblad een interview met Arnaut Danjuma Groeneveld, dé sensatie van 2018 in Oss en omstreken. Er zit daar wat in de bodem dat topvoetballers kweekt: Ruud van Nistelrooij, Marc van Hintum, Theo Lucius, Kirsten van de Ven (ex-international in de Nederlandse vrouwenploeg), Danjuma… Allemaal komen ze uit de streek. Als locatie voor het interview kozen ze voor café De Groene Engel. Vrolijk lachend kwam Danjuma op het afgesproken uur binnen gestrompeld. Op twee krukken. Om beide voeten zat een brace. Stressfractuur door overbelasting. Danjuma, op het einde van dat interview: ‘Ik verwacht er in januari weer te staan. Wat mijn doelen zijn voor 2019? Het kampioenschap met Club Brugge en goede resultaten in Europa. En goed presteren met het Nederlands elftal. Maar eerst dat herstel, als ik niet kan trainen ben ik niet gelukkig.’

Danjuma toonde zich een aanwinst, een atleet die de hele flank bespeelde en Anthony Limbombe snel in de vergeethoek duwde.

Dat moet hij dus lang niet zijn geweest, want januari werd het niet. Pas maanden later, op 17 maart, maakte hij zijn rentree. In de week voorafgaand aan het duel met Eupen kwam hij al een eerste keer piepen op het veld. De week voor Mouscron begon hij mee te trainen met de groep. Achter zijn aantreden in die match stond vooraf nog een vraagteken. Op het wedstrijdblad dat de pers een uur voor de aftrap in handen kreeg, stond: ‘Arnaut Danjuma of Loïs Openda‘. Toen de spelers in de dug-out plaatsnamen, bleek Danjuma het te hebben gehaald. Twintig minuten voor tijd gooide IvanLeko zijn flankspeler in de strijd, op zoek naar een nieuwe driepunter. Het werd niks, Mouscron won. Het werd die avond ook niks met Danjuma. Mergim Vojvoda bleek een niet te nemen burcht. De rechtsachter van Excel had Danjuma goed bestudeerd en anticipeerde op elke beweging naar binnen. Ruimte voor een schot kwam er nooit en voor een goeie dribbel buitenom ontbraken ruimte en versnelling. Met daarbij direct deze kanttekening: ook Krépin Diatta had zich amper voorbij de Kosovaar kunnen wurmen.

Desalniettemin: na net geen vijf maanden blessureleed moet proeven van een wedstrijd een fijn gevoel zijn geweest voor Danjuma. Want alles in zijn leven, zo zegt hij in dat interview, staat toch vaak in verband met sport, uitdagingen, competitie. Zijn huisgenoot voetbalt bij Torhout, zijn buurman in Sint-Michiels heet Stefano Denswil, zijn vrienden komen haast allemaal uit het voetbalmilieu en zelfs aan een stoplicht speelt competitiedrang. Danjuma, in het Brabants Dagblad: ‘Ik wil het liefst alles doen waar ik goed in ben en wil alles winnen. Bij mij begon dat al op straat toen we vijf tegen vijf speelden. Het grappige is dat mijn vrienden ook zo zijn. Als je bij ons verliest, kun je net zo goed een week thuisblijven. Dat is gewoon een bepaalde eer die er toch in zit. Bij ons kun je niks doen of het wordt een wedstrijd. Als we met twee auto’s bij een stoplicht staan, dan is het al kijken wie het eerst weg is.’

Invaller

Op centrale verdediger Matej Mitrovic na begint Club, zonder extra tegenslag deze week, met een nagenoeg compleet fitte kern aan de play-offs. De bloedarmoede op de flanken, die voor Nieuwjaar een tijdje het spel van Club lam legde, is weg. Dat betekent fikse concurrentie op rechts, met EmmanuelDennis, ThibaultVlietinck, ClintonMata en DionCools, maar ook opnieuw aan de linkerkant, met Diatta en Danjuma, de twee grote beloften in de Brugse kern. Opvallend: twee rechtsvoetigen ook. Dennis kan op die positie ook uit de voeten. Omgekeerd niet, of minder. Diatta naar rechts halen, denken ze in Brugge, haalt het gevaar meer uit zijn spel. Hetzelfde geldt voor Danjuma.

Zet beiden op links en je krijgt een ander verhaal: ze kunnen buitenom, ze kunnen binnendoor en beiden hebben een leuk schot, de Nederlander nog iets meer dan de Senegalees. Beiden zagen dit seizoen trouwens hun progressie beloond met het doorgroeien naar de A-ploeg in hun land. Diatta was er nu in maart voor het eerst bij met Senegal, Danjuma debuteerde in oktober voor Oranje. Eerst nog als invaller tegen Duitsland, vervolgens als basisspeler tegen België. Die avond dwong hij Timothy Castagne in de fout en werkte hij diens balverlies aan Donny van de Beek een paar tellen later af.

Eén jaar geleden kon Diatta zich voor het eerst tonen in play-off 1. Nu geldt dat ook voor Danjuma, zij het dat die zich begin dit seizoen al in de gunst van het publiek speelde. Voorlopig zal het wel zijn als joker, want wedstrijdfit is de Nederlander nog lang niet. De stressfractuur heeft er lang ingehakt. Ook omdat Club absoluut geen risico wilde nemen met zijn goudklomp, die al direct op belangstelling van Milan kon rekenen. Belangstelling die volgens het roddelcircuit wat tanende is, nu de Italianen lijken af te stevenen op een plaatsing voor de Champions League en qua aanwinsten hoger mikken dan ‘een koopje uit Brugge’. Maar als Danjuma met prestaties bewijst dat hij weer fit is, zal die wel snel terugkeren. En zal dat koopje (1 miljoen euro) veel geld opleveren.

Slimmer

Eén ding moet je hem nageven: overtuigd van zijn gelijk en vol zelfvertrouwen in zijn capaciteiten is hij nog steeds. Dan is hij niet de makkelijkste, geeft hij in het Brabants Dagblad toe: ‘Als je zegt wat je denkt en geen politiek correct antwoord geeft, dan krijg je ook meer kritiek. Maar het is voor mij wel een bewuste keuze. Ik wil er niet omheen draaien wie ik ben of mensen woorden in de mond leggen. Zo ben ik niet. Ik zeg wat ik denk en als mensen daar problemen mee hebben dan zitten zij daarmee, ik niet. Als kind was ik nog wel iets brutaler dan nu, denk ik. Ik ben wat slimmer geworden in bepaalde zaken. Soms is het beter om je mond te houden.’

Gaan we nog een (half) jaar van zijn kwaliteiten kunnen genieten of komt er deze zomer een nieuwe stap hogerop? De play-offs zullen het moeten uitwijzen. Als hij zondag tegen AA Gent mag invallen en Thomas Kaminski tegenover zich ziet, zal die ongetwijfeld nog wel eens terugdenken aan die avond op 10 augustus in Jan Breydel. Na drie minuten al dolde Danjuma zijn tegenstander IdirOuali, kwam naar binnen en maakte de 1-0. In de achtste minuut recidiveerde hij. Twee keer kon Kaminski, toen nog bij KV Kortrijk, slechts toekijken. Een derde poging wist hij nog wel te verijdelen. En de rest van zijn ploegmaats bij Gent hebben ongetwijfeld in het achterhoofd (en straks tijdens de theorie) nog beelden van die avond in de Ghelamco op 23 september: 0-4 voor Club, met een goal én een assist van Danjuma.

Het waren zijn gouden weken, met ook nog een goal op Atlético. Club pakte in die periode nationaal 25 op 30 en scoorde 29 keer in 11 wedstrijden. Danjuma toonde zich een aanwinst, een atleet die de hele flank bespeelde en AnthonyLimbombe snel in de vergeethoek duwde, zoals hij dat ook al bij NEC had gedaan.

Dat verhaal eindigde met een brace en op krukken. Zondag begint een nieuw.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content