Hoe Club Brugge zich voorbereidt op de toekomst

Terwijl de titelstrijd de laatste rechte lijn in gaat, is het bij Club werken achter de schermen voor volgend seizoen. Het beloven drukke weken te worden.

‘Het wordt wat, hoor, als we winnen.’ Woorden van CEO Vincent Mannaert, zaterdag in Het Laatste Nieuws. Het werd zelfs wat terwíjl ze wonnen, dankzij de vroege goal van Sébastien Dewaest, die met Brandon Mechele een strijd in de strijd uitvocht, en de gelijkmaker na de rust van Hans Vanaken, die Jan Breydel plots weer wakker schudde. Na een dol half uur waren de kelen schor geschreeuwd en konden de beide ploegen blijven dromen van de titel.

Dewaest prikte zondag zijn zevende van het seizoen, zijn vierde in de Jupiler Pro League tegen de netten. Weliswaar na een onoplettendheid van Emmanuel Dennis, die hem op vrije trappen aan de tweede paal moest schaduwen, maar dat even vergat. Eind mei wordt Dewaest 28, en misschien is het voor een transfer nu of nooit: hij was sterk voor de rust – al vocht JosephAidoo de meeste lijf-aan-lijfduels met Wesley uit – maar kende wat mindere momenten erna. Hij verloor een kopduel van Vanaken bij de gelijkmaker en beging een fout op Loïs Openda, waar Bram Van Driessche na tussenkomst van de VAR een strafschopfout in zag. Maar het duel als beste verdediger van de competitie verloor Dewaest van Brandon Mechele, die het tegenover Ally Samatta iets beter deed. De kustboy is, samen met Wesley, de meest regelmatige Clubspeler in play-off 1. En samen met Vanaken, schitterende stats, mee de man van het seizoen.

Wat wil Denswil?

Daarmee komen we bij de transfers. Hoe ziet het Club anno 2019/20 eruit? Wat heeft de campagne in de Champions League losgemaakt aan belangstelling, en wat de play-offs? En hoe uit zich dat concreet in telefoontjes richting het administratief gebouw De Klokke, nog even zenuwcentrum van de onderhandelingen, vooraleer Club zijn administratie dit najaar naar Westkapelle verhuist?

De grootste vernieuwing zal straks achterin gebeuren. Benoît Poulain is einde contract en mag beschikken: hij is te blessuregevoelig en in de hiërarchie op rechts voorbijgestoken door Clinton Mata, dé revelatie van deze play-offs. Saulo Decarli stelde in zijn Brugse periode vaak teleur, terwijl we van Luan Peres (gehaald als doublure voor Denswil) nog niks zagen om over te kunnen oordelen. Het bestuur had hem tijdens het najaar graag één keer in actie gezien, maar Ivan Leko vond hem niet goed genoeg. Of de 24-jarige Braziliaan nog toekomst heeft, hangt af van de nieuwe hoofdcoach (en van aanbiedingen uit zijn thuisland).

Casht Club bij Denswil (net 26)? Het wordt kiezen. Hij kwam in januari 2015 transfervrij van Ajax, verlengde in oktober 2016 zijn contract tot de zomer van 2020 en staat nu voor een nieuwe keuze: nog een keer verlengen, of naar wat anders uitkijken. Vertrekken moet zeker niet, vorig seizoen gromde Leko geregeld bij de defensieve prestaties van de Nederlander, dit seizoen veel minder. Alleen op Genk ging het licht even uit, maar Europees was hij dus sterk. Waar liggen zijn ambities? Kiest hij voor zekerheid in een klein voetballand of gaat hij op avontuur? In dat geval moet er een nieuwe linksvoetige voetballende verdediger bij.

Eén nieuwe rechtsvoetige verdediger is er al: Odilon Kossounou (18) legde vorige week medische tests af. De (voor Club eerste) Ivoriaan past in de filosofie van blauw-zwart: een jonge Afrikaan die al wat aangepast is aan Europa, want weggehaald bij het Zweedse Hammarby. Dennis passeerde via Oekraïne, Krépin Diatta bij het Noorse Sarpsborg. Met één groot verschil: Diatta en Dennis speelden 22 keer voor hun Europese ploeg, Kossounou zit aan amper 8 matchen in de Zweedse competitie die pas begin april startte, waarvan slechts twee keer in de basis.

Er moet op wel héél korte tijd door de scouting worden ingeschat en beslist bij dit soort spelers. Terwijl het toch om sommen van rond de drie miljoen euro gaat. Dat heeft te maken, signaleert men, met de steeds groter wordende concurrentie op die markt. De ketting lijkt verstoord: de kleine competities vissen op nog kleinere markten, tussenstations als Nederland, Oostenrijk, Zwitserland of België werken spelers af en dan kopen de groten die producten. Een voorbeeld: de Zuid-Afrikaan Percy Tau, net verkozen tot beste speler in de Proximus League. De aanvaller van Union stond op de radar bij best wat Belgische clubs, maar werd voor hun neus weggeplukt door Brighton en dan uitgeleend, omdat hij (nog) niet in Engeland aan de slag kan. Misschien dat clubs die geregeld Champions League spelen en zo de inkomsten uit de eigen competitie gevoelig kunnen opkrikken nog dat soort risico’s (aanzienlijke sommen voor pril talent) aandurven, maar voor de ploegen die er net achter komen – Anderlecht, Antwerp, KAA Gent, Standard, … – lijkt het heroriënteren, richting Midden-Oosten, Afrika of het verre Oosten. En daar een netwerk uitbouwen. Tenslotte deed ShunyaIto, voor hij in ademnood kwam, KRC Genk een tijdje swingen, en deden voetballers als RyotaMorioka, Daichi Kamada en Takehiro Tomiyasu Charleroi en STVV dromen van Europees voetbal.

Het compartiment met de minste beweging wordt het Brugse middenveld. MarvelousNakamba moet terugvechten na een moeilijk seizoen, Mats Rits en SofyanAmrabat pasten zich wonderwel aan, de jongere Siebe Schrijvers kende een goeie reguliere competitie, maar ups en downs tijdens de play-offs en Europees. En de ‘oudjes’ Ruud Vormer (31) en Vanaken (deze zomer toch al 27) weten wat zij aan Club hebben (ze verlengden in de loop van het seizoen) en omgekeerd. Voor de tweevoudige Profvoetballer van het Jaar geldt: een transfer mag, maar als het niet zo is, even goeie vrienden. Club gaat ervan uit dat hij blijft.

Bang eendje

Offensief zal er wel een en ander veranderen. Ze zouden Wesley graag nog een seizoen houden op Club, want er is nog een leemte in diens spel: doelgerichtheid. Als hij dat nog toevoegt aan zijn voetbal, dan is het helemaal een topper. Nu (nog) niet. Maar de potentie is er, daarom zet Club ook een hoge prijs op zijn hoofd. Want een vervanger zal ook wat kosten, al is er eentje vrij met een gelijkaardig profiel: Laurent Depoitre. Ooit de missing link bij de Gantoise.

Danjuma’s ster rees snel, maar zakte dan weg door een blessure. Terugkeren in volle play-off 1 aan hoge intensiteit bleek niet evident. Hij is na zijn overgang van de eerste divisie in Nederland naar de Belgische top (en heel even nationale ploeg) toe aan een rustpauze. En verdere perfectionering van zijn aanvalsspel. Gunt hij dat zichzelf? Technisch gezien is hij stukken beter dan Diatta, in principe kan de Nederlander volgend seizoen alles kapot spelen, ook omdat het hem aan zelfvertrouwen niet ontbreekt. Maar is dat geduld er bij hem en zijn entourage? Dezelfde vragen gelden voor Diatta, leergierig en sneller bij de les dan Dennis, een veel minder te leiden projectiel. Aan Dennis is hard geschaafd, maar de Nigeriaan is hardleers. En vooral grillig: top in het begin van de play-offs, een knoeiboel in het tweede deel. Dennis kan je een wedstrijd doen winnen, maar even goed doen verliezen, getuige ook weer zondag zijn balverlies aan Roeslan Malinovski. Gelukkig was Ethan Horvath bij de les.

Daarmee komen we bij de doelmannen. Karlo Letica stelde teleur, Ethan Horvath (in juni 24) vocht terug en had een degelijk seizoen, al blijven de twijfels rond de Amerikaan, die tussen de palen soms de uitstraling heeft van een bang eendje. Zijn zes clean sheets in de competitie en vijf in play-off 1 voldoende? Of zijn we nu zoals vaak te vroeg te streng? Afwegingen die ze intern moeten maken. Met keeperstrainer Frederic De Boever komt een adept van Guy Martens bij de opleiding, om die naar een hoger niveau te tillen. Koopt Club in afwachting alweer een nieuwe doelman ( JeanButez, OrtwinDe Wolf,…) of werkt het verder aan de opleiding van Horvath?

Afscheid van Leko

Het zwaarste dossier is dat van de (nieuwe) trainer. Of misschien ook niet. Daags na play-off 1, op maandag 20 mei, gaat Club met Ivan Leko rond de tafel zitten, klonk het vorige zaterdag nog eens uit de mond van Vincent Mannaert. Hopelijk, zo zei een ingewijde het voor de start van de play-offs, kan dat gebeuren met een flesje champagne, om de tweede titel op rij te vieren. En dan een proper afscheid.

Of het zover komt, zien we morgen en zondag. Aan deze play-off 1 zal het niet liggen: met 19 op 24 zit het Club van Leko op titelkoers, het is veel beter dan de 12 op 30 vorig seizoen. Dit Club is zeer zelfbewust. In de onderlinge duels tegen Clement haalde Leko 7 op 12 tegen KRC Genk, en in de twee play-off 1-wedstrijden waarin Club punten verloor, waren er discutabele tussenkomsten van de VAR. Datzelfde gebeurde ook al in de reguliere competitie, in wedstrijden tegen KV Kortrijk, Cercle, KAA Gent, … Zonder wat af te doen aan de verdienste van KRC Genk – daarvoor acht Leko Clement te hoog als trainer – hebben ze in West-Vlaanderen de indruk dat ze in de reguliere zichzelf in de voet schoten tijdens de kleinere wedstrijden, waarin ze voorin niet efficiënt genoeg waren (Openda, Diatta, Wesley, Schrijvers én Dennis blijven prille tieners of twintigers), maar ook dat de VAR hen af en toe een pad in de korf zette. Vandaar ook dat ze mee Johan Verbist uit het zadel duwen en de terugkeer van Frank De Bleeckere steunen. In de hoop dat die wél het corps aanvult met talent en naar een verdere professionalisering streeft.

Terug naar Leko: blijft hij in het geval van een titel? Neen, alles wijst op een afscheid. De Kroaat is Club zeer dankbaar voor de kans die hij twee jaar geleden kreeg, maar is ook trots op wat hij er deed: titel, overwinteren na een uitstekende CL-campagne, en nu weer dicht bij een titel. De uitschuivers in beker en twee keer in de Europa League zijn daarmee vergeten. Het geld dat Club Europees miste in het najaar van 2018 – gecompenseerd met het vertrek van Anthony Limbombe en Abdoulay Diaby – maakte Leko dit seizoen ruimschoots goed. Als straks Wesley mag vertrekken voor een fors bedrag, dan heeft de trainingsarbeid die de staf in de Braziliaan stak – met zoveel herhalingen van offensieve patronen dat de Kroaat zelf vreesde dat zijn spelers de trainingen saai zouden vinden – daar veel mee te maken. Leko is van oordeel dat hij zijn contract meer dan vervuld heeft.

Waar het precies fout liep tussen Club en Leko, wil of kan niemand zeggen. Vormer snapte het niet dat hij als altijd hardwerkende voorbeeldfiguur dit najaar baan moest ruimen, terwijl andere jongens die er op training soms de kantjes afliepen, bleven staan. Voor Leko was die beslissing moeilijk, maar hij zocht naar het hoogste rendement en als dat ten koste ging van zijn aanvoerder? Tant pis. Is dat een gebrek aan peoplemanagement, zoals hem werd verweten?

Vanaf de winterbreak begon het de Kroaat te dagen dat hij beter uitkeek naar wat anders. Zijn opvolger zat misschien afgeopen zondag in de dug-out van de bezoekers. Twee jaar geleden vonden ze in Brugge Philippe Clement nog niet rijp genoeg om na Michel Preud’homme te komen, maar inmiddels staat hij als trainer veel verder: zes maanden lof in Beveren, KRC Genk overgenomen toen het negende stond, er een bekerfinale mee gehaald en nu misschien de titel en Europees een goed parcours.

De bal ligt in het kamp van de Waaslander. KRC doet er alles aan om Clement te overtuigen om te blijven – het wil zijn contract van onbepaalde duur omzetten in eentje van bepaalde duur met een nog betere verloning – maar ze weten in Limburg ook: als er een echt stevig bod komt, kunnen ze daar niet tegenop. In het voordeel van KRC speelt de Champions League als uitdaging, in hun nadeel naast het financiële een dreigende uittocht.

Een antwoord komt er vanaf maandag, met buitenlandse coaches die toekijken in de wachtkamer. Met binnenkort ook nieuws over de nieuwe shirtsponsor, de opening van het nieuwe oefencomplex én de komst van een chef scouting, want ook daar zijn er nog vacatures. Werven genoeg dus, daar in West-Vlaanderen. Maar van bouwen weten ze er alles.