Met een sterke en scherpe diagnose van de problemen binnen het Belgische voetbal en de Belgische voetbalbond, zette de nieuwe CEO Peter Bossaert in zijn eerste publieke optreden de toon. Van de raad van bestuur kreeg hij maandag de sleutels om er ook iets aan te doen. Hopelijk blijft het dit keer niet bij overhandigen alleen.
Zes weken is hij in dienst en op woensdag 17 oktober kwam hij een eerste keer naar buiten: Peter Bossaert (52), Bruggeling, fervente fan van Club (maar in deze doet dat er niet toe), handelsingenieur en gewezen CEO van de VMMA, de koepel boven Medialaan. Een marketeer, die gisteren voor de eerste keer in het volle voetlicht kwam. Er zijn kleinere crisissen denkbaar om mee te debuteren in je nieuwe job dan op een moment dat elke autoriteit binnen het voetbal is aangetast.
Van een marketeer verwacht je in een maidenspeech wat wolligheid, een paar Engelse termen, wat sparen van kool en geit, zeker voor het voetlicht van de camera’s. Met dat Engels viel het mee – buiten twee keer de term endorsement (letterlijk goedkeuring, lees in deze: steun) konden we hem niet betrappen op veel Shakespeariaans.
Met de wolligheid viel het ook mee. Kort en helder, duidelijk geformuleerd, hakte hij er stevig in. De analyse die de buitenwereld al jaren maakte, onderlijnde hij volkomen.
Hij begon nog met te zeggen dat hij pas zes weken in dienst was als CEO, en veel respect had voor wat zijn voorgangers hadden gedaan, maar toen vielen de mokerslagen. Brandhout maakte hij van het beleid. Fris en dynamisch, op zijn Bart Verhaeghes zouden we haast schrijven. Te veel flou governance, te veel normvervaging, te veel belangenvermenging, geen respect voor regels, een totaal gebrek aan zelfkritiek, te veel volksdemocratie: na zes weken voelde hij zich al de verkeerde man op de verkeerde plaats.
Zoals hij moest werken, met politiekers, in commissies en met reglementen, daar was een jurist veel beter geschikt voor. Geen man met zijn achtergrond.
Wat hij zei las toen als een vernietigende audit, waarop alleen een ontslagbrief kon volgen. “Ik ben gekomen als iemand die elke dag met voetbal bezig wilde zijn, maar kan dat niet. Om die en die reden.”
Na de analyse, de remedie.
Had hij daarvoor de sleutels?
Ja. Die had de raad van bestuur hem maandag overhandigd.
‘Wees niet cynisch,’ zei hij op het einde van zijn uiteenzetting. Hij wilde de koe écht wel bij de horens pakken. ‘Kom over een jaar terug, en stel me dezelfde vragen als vandaag. Je zal zien.’
Zijn/het actieplan – naar goeie voetballogica gegoten in 11 punten – is ambitieus. Brussel, waar de hoofdzetel van de bond is gevestigd, en Tubize gaan weer samenwerken. Het sportbeleid dat door de verhuis van de voetbaltechnici de facto was losgetrokken van het politieke, komt weer samen.
Ook fysiek. Niet langer in Brussel, in de schaduw van het Koning Boudewijnstadion, maar naar Tubize, waar een nieuw bondsgebouw komt én vier extra velden. De CEO wil gras ruiken, geen uitlaatgassen.
Aan Groen/Ecolo is ook gedacht, met een windmolen (wind genoeg daar op de heuvels, het vlakbije Colruyt doet het ook) en laadpalen voor elektrische auto’s. Een nieuw Glazen Huis moet het worden, want in het oude is met het verslijten van de ramen ook de transparantie verloren gegaan. Alles moet ook digitaal!
Worden sport en politiek daardoor straks ook weer vermengd? Absoluut niet. Integendeel. Een andere kern van de boodschap was juist minder verstrengeling. Scheidsrechters moeten weg uit de invloedsfeer van de Pro League – het kan niet dat clubleiders naar de baas van de scheidsrechterscommissie bellen. Er komt een strengere ethische code, mét straffen als het kan, het reglement worden eenvoudiger en eenduidiger (in samenwerking met de KU Leuven): helder én transparant waren de codewoorden.
Op twee punten hadden wij graag nog meer duidelijkheid en scheiding gewild. De licentievoorwaarden worden strenger, met ook het opnemen van de betalingen aan tussenpersonen, maar de toekenning van die licenties wil de CEO (nog) niet uit de handen van de Pro League zelf nemen.
En twee: diezelfde mensen die de voorbije tien, vijftien jaar de problematiek van die tussenpersonen zagen ontsporen en niet bij machte waren om het tegen te houden – tot wat voor uitwassen dat kan leiden is nu voer voor gerechtelijk onderzoek – moeten nu aanbevelingen voor regelgeving formuleren.
Het klopt dat de Pro League zelf de meeste expertise heeft in de omgang met dit soort belangrijke tussenfiguren, maar een nog veel duidelijker signaal aan de buitenwereld zou zijn geweest om de regelgeving te laten uitwerken door buitenstaanders. Experten in arbeidsbemiddeling, zonder banden met het voetbal. Externen, die gerust hun ervaringen konden koppelen aan die van de voetbalsector. In arbeidsbemiddeling worden ook soms zware procenten op loon als commissie doorgerekend, 20 tot 23 procent, maar wel op basis van een jaar salaris. Niet op de totale verdiensten.
Dat laatste vinden we een gemiste kans, maar de toon heeft Bossaert alvast gezet: hij wil aanpakken. En dat zeggen we zonder cynisme. Meer expertise op commercieel vlak, meer expertise op juridisch vlak, een grotere transparante en veel meer ethiek op alle niveaus: het voetbal anno 2020 en later kan er alleen maar goed bij varen. Op voorwaarde dat zijn sleutels straks ook passen op de sloten die Bossaert wil open draaien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
