Met een krappe zege op het veld van Antwerp ligt Anderlecht weer op koers voor play-off 1. Heeft Fred Rutten het juiste recept gevonden om Anderlecht weer op de rails te krijgen? En op welke manier heeft hij sinds zijn aanstelling zijn stempel gedrukt op de Brusselse kleedkamer?
In gerechtelijke- en politiekringen is het fenomeen al langer bekend. Laat een ooggetuige van een misdrijf een Osloconfrontatie ondergaan, een opsporingstechniek waarbij een getuige een verdachte moet herkennen tussen een rij mensen, en tien tot veertig procent zal de verkeerde persoon aanduiden. Op Neerpede is op dit moment een gelijkaardig verschijnsel merkbaar. Marc Coucke, Luc Devroe, Michael Verschueren, Hein Vanhaezebrouck werden afwisselend, terecht of onterecht, als hoofdschuldige aangeduid voor de huidige gang van zaken. Tot voor de match tegen Antwerp was Fred Rutten aan de beurt. Bijkomend issue: de 56-jarige Nederlander heeft intern de perceptie tegen. Volgens omstanders zou Rutten een schrikbewind voeren. Mensen van de sportieve en medische omkadering zijn zo bang dat ze hem bewust mijden. Daarnaast zou hij jeugdspelers of werknemers die hij alle dagen kruist voorbijlopen zonder dag te zeggen. Anderen omschrijven Rutten als een introvert type – de tegenpool van de joviale betweter Vanhaezebrouck. Het beeld van de timide en wat gereserveerde Rutten strookt met hetgeen hij zelf prijsgaf tijdens zijn persvoorstelling op 7 januari. Hij kwam toen over als een man die naar zijn woorden moest zoeken en van wie het angstzweet uitbreekt bij een vervelende vraag. Een ding staat wel vast: Rutten zal zijn stempel hebben gedrukt in het Vanden Stockstadion. Ongeacht of hij al in de zomer al dan niet bij Anderlecht vertrekt.
Rutten zette zichzelf neer als een gevoelstrainer en legde de nadruk op het herontdekken van het spelplezier.
De eerste grote coup van Rutten was het ontslag van Gino Caen. Een vertrek in ‘onderling overleg’ zoals dat heet, meegedeeld door de tandem Frank Arnesen-Fred Rutten. Een etmaal later begon de nieuwe physical coach, de Nederlandse Braziliaan Alessandro Schoenmaker, aan zijn werkzaamheden. Het argument van Anderlecht – Caen is goed genoeg als assistent-trainer, maar we willen liever met echte specialisten werken – is verdedigbaar. In een meeting met de spelersgroep benadrukten Rutten en Arnesen dat Caen niet de expertise had van een physical coach.
Hier en daar wordt het vertrek van Caen geïnterpreteerd als een afrekening. Caen maakte deel uit van de packagedeal die Vanhaezebrouck destijds had onderhandeld met Herman Van Holsbeeck. Ondanks zijn talrijke diploma’s werd de West-Vlaming vooral gezien als het hulpje van Hein. Veel spelers twijfelden of hij wel de geschikte man was voor de job. Ze hadden geen benul van wat de looptrainingen hen konden bijbrengen. Sinds kort hebben de spelers wel de indruk dat ze een richtpunt hebben, dat ze toewerken naar een welbepaald doel. Ook binnen de staf was niet iedereen het eens met de visie en werkmethodes van Caen, maar hij wordt wel geroemd voor zijn menselijke aanpak. ‘Gino is een fantastische mens en een fantastische assistent’, zegt iemand die met hem samenwerkte op Neerpede. ‘Hij was altijd gemotiveerd, altijd correct en de communicatie verliep heel vlot. Hij had een groot probleem: hij voerde uit wat Vanhaezebrouck vroeg. De trainer heeft altijd het laatste woord, maar het kan nooit kwaad om wat tegengas te geven. Hij haalde niet het niveau voor een topclub. Daarom kan ik begrijpen dat Rutten zijn staf heeft willen herschikken.’
CHEMIE AANWAKKEREN
Los van zijn deskundigheid hadden de medestanders van Caen, en die waren er wel degelijk op Neerpede, het gevoel dat hij geen eerlijke kans kreeg van Rutten. Van enige communicatie tussen de twee mannen was er nauwelijks sprake en gaandeweg werd het takenpakket van Caen uitgehold. Blijkbaar was het vertrouwen van Rutten in zijn physical coach zo klein dat hij de regie helemaal overnam. Soms gaf hij zelf de warming-up, een klusje dat doorgaans voorzien is voor de fysiektrainer. Dat hij zonder voorafgaande discussie enkele trainingen schrapte tijdens de winterstage wilde Rutten niet toegeven. ‘Ik heb zélf een programma opgesteld’, vertelde Rutten in Het Laatste Nieuws. ‘Hoe kon ik dan dingen schrappen?’ Rutten vergat er bij te vertellen dat hij het programma met de fysieke periodisering van vier weken, die voor de stage door Karim Belhocine bij Caen besteld werd, compleet genegeerd had. Het voedde alleen maar de geruchten dat de vijftiger de teugels strak in handen wilde nemen. Uiteindelijk werd er tijdens de winterstage een collectief overlegmoment georganiseerd voor de technische staf waarop alle aanwezigen vrijuit mochten spreken. Op een bepaald moment is iemand van het gezelschap opgestaan om het gebrek aan fysieke arbeid aan te kaarten. ‘Coach, als we op die manier verder trainen dan zal er de komende weken een groot verval optreden bij de spelers. We zullen niet scherp staan voor de start van de tweede seizoenshelft.’ Het antwoord van Rutten? ‘Dat komt nog.’ Rutten was door een ding geobsedeerd: iedereen fit krijgen. Met fit bedoelde hij dat de spelers blessurevrij moesten kunnen trainen. Door tijdsgebrek en in zijn streven om de volledige groep op het appel te hebben, jongens als Trebel en Dimata incluis, werd de fysieke component lichtjes verwaarloosd. Een gegeven waar veel spelers zich ook over verbaasden. Bij Vanhaezebrouck draaide alles rond tactiek en loopvermogen. Rutten zette zichzelf neer als een gevoelstrainer, probeerde van meet af aan de chemie tussen de spelers aan te wakkeren en legde de nadruk op het herontdekken van het spelplezier. De rest zou later wel komen. Zoals elke trainer legde Rutten zijn eigen accenten inzake vrije dagen, voeding, afzonderingen, enzovoort. Maar het viel veel mensen op dat de workload drastisch verminderd werd. Onlangs kregen de spelers opnieuw stevige conditionele prikkels te verwerken. De kritiek dat hij zijn spelers te weinig in het rood liet gaan, pareerde Rutten door te zeggen dat hij zijn troepen niet te veel mocht belasten uit schrik dat ze omver zouden vallen. Het is dus merkwaardig dat Rutten na de match tegen Standard de fysieke paraatheid van zijn spelers aan de kaak stelde. Voor de winterstop zat het nochtans goed met de algemene conditie van het team. Bij een tussentijdse meting op 6 december, waarbij de spelers onderworpen werden aan een reeks fysieke tests, bleken de resultaten beter te zijn dan in de voorbereiding.
PERVERS EFFECT
Net als Vanhaezebrouck wil Rutten alle elementen die raken aan het sportieve departement controleren. Hij heeft onder andere een uitgesproken mening over de werking van het medisch departement binnen een voetbalclub en maakt voor en na een training tijd vrij om te beraadslagen met de dokters. Zijn imago laat anders vermoeden, maar hij kan even dwingend zijn als zijn voorganger. Alleen op vocaal vlak kan hij de vergelijking met Vanhaezebrouck niet aan. ‘Ik had van spelers en collega’s gehoord dat Rutten niet gemakkelijk is in de omgang, maar in de praktijk blijkt het mee te vallen’, aldus een naaste medewerker van de Nederlander. ‘Hij gaat logisch te werk. Het is iemand die je moet overtuigen van je gelijk. Als je duidelijke argumenten op tafel legt, zal hij je volgen.’
De kleine dwangneuroses van Rutten stuitten voorlopig niet op onbegrip bij Marc Coucke en co.
De kleine dwangneuroses van Rutten stuitten voorlopig niet op onbegrip bij Marc Coucke en co. Wil Rutten dat Neerpede in het weekend volledig ontruimd is? Dan gaat iedereen daarin mee. De gewezen Tukker duldt vanaf zaterdag namelijk geen pottenkijkers in en rond het oefencomplex. Als Rutten een training inlast op zaterdagnamiddag, dan zijn de beloften verplicht om ’s morgens te trainen en omgekeerd. Op de wedstrijddag moeten de beloften maken dat ze Neerpede hebben verlaten voor de A-ploeg er zijn opwachting maakt. Het gaat zelfs zo ver dat wie uit blessure terugkomt of geschorst is uit de boot valt en in het weekend met de beloften moet trainen. Voor Rutten is dat dé manier om de concentratie van de spelers die in de wedstrijdselectie zitten niet te verstoren. Rutten bekende enkele dagen geleden dat hij op dinsdag voor 99 procent zijn basisploeg in zijn hoofd heeft zitten. Het zou kunnen verklaren waarom hij weinig aandacht schenkt aan de bankzitters en de tribuneklanten. De voorbije weken waren Milic, Gerkens, Cobbaut, Sanneh, Saief en Appiah – min of meer ervaren spelers die onder Vanhaezebrouck regelmatig in actie kwamen – het slachtoffer van het restrictieve toelatingsbeleid van Rutten en zagen youngstersDoku, Saelemaekers en Amuzu hun speeltijd spectaculair dalen. In de gedachtegang van Rutten moeten dat soort spelers minuten maken bij de beloften voor ze weer in aanmerking komen voor een selectie. Om die reden stonden er begin februari liefst vijftien spelers van de A-kern op het wedstrijdblad tegen de beloften van Club Brugge. En dat leidde tot een pervers effect: de trainersstaf van de beloften moest vriendschappelijke matchen organiseren om hun eigen spelers wedstrijdminuten te geven.
OVERLEVINGSMODUS
Terwijl bovengenoemde spelers nog een waterkans maken op rehabilitatie is het over en out voor Ognjen Vranjes en Luka Adzic. Rutten is niet wild van het duo – anders had hij hen net als Ivan Obradovic heropgevist in de A-kern – en hun situatie begint stilaan onhoudbaar te worden. Vranjes worstelt nog te veel met zijn teleurstelling om zijn functie als rolmodel op te nemen. Zo zouden Vranjes en zijn kompaan Adzic het niet zo nauw nemen met de afspraken en zijn ze alles behalve werkbeesten. Obradovic leed voor de winterstop aan dezelfde symptomen. De Serviër liet zich even gaan tijdens zijn verbanning naar de beloften en begon zich pas af te beulen toen hij het signaal opving dat een nieuwe kans bij de A-kern eraan zat te komen.
Het is afwachten in welke mate Rutten het probleem Vranjes wil oplossen. Hij werd bovenal aangesteld om play-off 1 te halen – al de rest is bijzaak. Met zijn realistisch voetbal zal Rutten wellicht geen zieltjes winnen op Anderlecht, maar hij heeft zo te zien de formule gevonden om op verplaatsing punten te rapen tegen een ploeg uit de top zes. Iets wat eerder dit seizoen niet lukte tegen Club Brugge (2-1), Genk (1-0), Sint-Truiden (4-2) en Standard (2-1). ‘De eerste stap is gezet’, gaf Rutten mee na de match tegen Antwerp. ‘We hebben hard gewerkt aan de organisatie van de ploeg. We hebben inmiddels het punt bereikt dat tegenstanders het moeilijk hebben om tegen ons te scoren. Het is vreemd om dit te horen uit de mond van een Anderlechttrainer, maar het is de realiteit. We zitten nu in overlevingsmodus. En naar mijn gevoel hebben we nog een lange weg te gaan.’
Waarom Anderlecht de Barcelonareis van kniepatiënten Dimata en Trebel toeliet
Volledige transparantie is de nieuwe norm bij Anderlecht wat betreft het medische aspect. Vorige week trokken Adrien Trebel en Landry Dimata op eigen initiatief naar Barcelona om hun knie te laten onderzoeken door de Spaanse specialist Ramon Cugat, maar in tegenstelling tot de voorbije jaren gebeurde alles met de volledige goedkeuring van de medische staf. In het verleden gingen spelers op consultatie bij (buitenlandse) experts omdat ze geen vertrouwen hadden in de dokters en kinesisten. Spelers dachten vroeger: wat gebeurt hier allemaal? De situatie is stilaan aan het keren en iedereen heeft de indruk dat de spelers appreciëren wat er op medisch vlak voor hen wordt gedaan.
Trebel en Dimata, die al weken sukkelen met de knie, waren dus niet mistevreden over de raadgevingen en behandelingen die ze kregen op Neerpede toen ze naar Spanje trokken, maar ze waren vooral uit op een second opinion. In eerste instantie werden ze doorverwezen naar Geert Declercq, die zijn diensten op zelfstandige basis aanbiedt aan Anderlecht en nauw samenwerkt met andere specialisten als Nick Jansen, Peter Verdonk en Koen Lagae. In België kunnen de spelers van paars-wit een beroep doen op het kruim van de sportmedische wereld. Spelers zijn echter op zoek naar neutraal advies – mensen die niet aan de club verbonden zijn – en op dat gebied geeft Anderlecht hen veel vrijheid. Op voorwaarde dat ze op voorhand zeggen waar ze naartoe gaan en dat de club rechtstreeks contact kan hebben met de persoon die het dossier tijdelijk overneemt. De Brusselaars hopen hiermee te vermijden dat spelers kwakzalvers opzoeken en ze willen zeker zijn dat het oordeel van de specialist in kwestie waardevol is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
