‘In een duurzame wereld moet ook de sport duurzamer’

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, overschouwt de duurzame en ecologische initiatieven die de sportwereld onderneemt. ‘Bouwen aan een betere wereld, kiezen voor klimaatneutraliteit, streven naar een groene omgeving, het zijn doorgaans vage begrippen.’

Sebastian Vettel, de viervoudige wereldkampioen Formule 1, zegt ons magazine van mei dat hij zich stoort aan de laksheid waarmee grote organisaties met het klimaatbeleid omgaan. Hij vindt dat frustrerend en zelfs deprimerend. Het gaat hem daarbij niet alleen over de uitstoot van de wagens, maar ook over de vele verplaatsingen. Van Amerika naar Europa en terug, tussendoor ook nog races in Azië, het slaat in zijn ogen nergens op.

Het is een opmerkelijke uitspraak want met duurzaamheid, een toch zeer actueel thema, zijn ze in de F1 en in de sport in het algemeen amper bezig. In Frankrijk was er onlangs een heftige polemiek omdat PSG voor de match in Lille (220 kilometer) het vliegtuig had genomen. Maar deze club heeft zijn eigen normen en wetten. Net zoals andere verenigingen uit de Champions League die door buitenlandse investeerders worden geleid en met glinsterende euro-tekens in de ogen door de voetbalwereld stappen. Ze leven in een artificiële wereld. Met vedetten die met hun eigen privéjet inkopen gaan doen. Aan het milieu wordt dan niet gedacht. Wel aan een manier om het kampioenenbal tot een Money Game om te vormen. Vanaf 2024 wil de UEFA de poulefase van de Champions League vervangen door een minicompetitie met 36 teams en in totaal 180 matchen tegenover 96 in het oude systeem.

Alles draait om geld in de sport, niet om een groene(re) wereld. Zoals vorig jaar op de Olympische Spelen in Tokio bleek. Dat werd in de zomer georganiseerd, alleen om het Amerikaanse televisiestation NBC tegemoet te komen. Er moesten daardoor een hele hoop afkoelingsmaatregelen worden genomen. Niet anders wordt het in november bij het WK voetbal in Qatar, met airco in de stadions. Los van een schending van de mensenrechten in dit land.

Bouwen aan een betere wereld, kiezen voor klimaatneutraliteit, streven naar een groene omgeving, het zijn doorgaans vage begrippen. Slechts af en toe sijpelt die gedachte de sportwereld binnen. Onlangs, tijdens de bekerfinale tussen Anderlecht en KAA Gent, ketende een man zich tijdens de wedstrijd aan een doelpaal vast, om aandacht te vragen voor het milieu. Maar wat doen de clubs zelf? Uitzonderlijk is het verhaal van de dit seizoen naar de Engelse derde klasse gepromoveerde Forest Green Rovers, de groenste club ter wereld. Op matchdagen valt er voor de supporters geen hamburger te rapen, de truitjes zijn gemaakt van biologisch afbreekbaar bamboe en binnenkort bouwen ze een stadion van hout.

Opmerkelijk is wel dat het wielrennen als een van de eerste disciplines niet blind bleef voor de klimaatproblematiek. De Tour maakt sinds twee jaar werk van een groener wagenpark, met 85 procent hybride wagens die deel uitmaken van de vloot. Steeds meer wielerteams benadrukken dat ze boomplantacties ondersteunen. Los daarvan blijft de fiets natuurlijk een duurzaam vervoermiddel.

Door die problematiek ter harte te nemen denken teams en organisatoren ook commercieel. Ze willen zich in de markt zetten voor sponsors die verhalen uitwerken rond duurzaamheid. In een duurzame wereld moet ook de sport duurzamer.