‘Investeer de sponsorgelden van gokbedrijven in lifestylecoaches’

Er is grote nood aan kwalitatieve spelersbegeleiding, vindt Christian Vandenabeele, redacteur van Sport/Voetbalmagazine, naar aanleiding van de nieuwe gokdossiers in het Belgisch voetbal. ‘Er zijn jongens die zo’n 20.000 euro per maand verdienen en op het einde van de maand tekortkomen.’

Uit onderzoek van de Kansspelcommissie is dus onder meer gebleken dat er via het Unibetaccount van Anderlechtspeler Olivier Deschacht 50 euro is ingezet op verlies van Anderlecht in het Champions Leagueduel tegen PSG van zo’n twee jaar geleden. Dat was een verstandige gok: de wedstrijd eindigde op 0-5. Maar het mag niet. Zelf bleef hij toen negentig minuten op de invallersbank, maar dat doet er niet toe: er geldt immers een algemene regel dat spelers niet mogen gokken op wedstrijden van hun eigen club. De wet en het bondsreglement verbieden hen dat. Het is een maatregel tegen wedstrijdvervalsing.

Deschacht beweert dat zijn jongere broer zijn Unibetaccount van hem overnam toen hijzelf in 2008 het ouderlijk huis verliet en dat het dus die jongere broer is die 50 euro inzette op een nederlaag van Anderlecht tegen PSG. Dat is best mogelijk. Blijkbaar was hij zich dan niet bewust van het gevaar dat hij liep door iemand anders op een account op zijn naam te laten spelen. Nooit voorheen in zijn lange en mooie carrière kreeg Deschacht zoveel media-aandacht als deze week. Het onderzoek is nog niet afgerond, maar links en rechts werd hij al neergezet als een crimineel. Wat er precies ook mag zijn gebeurd: we gokken erop dat het hem geen tweede keer zal overkomen.

Gebleken is dat er ook op het account van Laurent Henkinet (Waasland-Beveren), Knowledge Musona (KV Oostende) en Tuur Dierckx (Antwerp) geld is ingezet op wedstrijden van hun eigen ploeg. In deze drie gevallen weliswaar op winst van hun eigen ploeg, waarbij je je kunt afvragen: is dat geen extra motivatie, naast het eergevoel en de winstpremie? Maar ook dat doet er niet toe. De algemene regel laat het niet toe.

Intussen ontsloeg Waasland-Beveren Henkinet, een doelman op overschot weliswaar. Oostende en Antwerp deden dat niet met respectievelijk Musona en Dierckx, twee aanvallers van grote waarde voor hun ploeg overigens. Hun coaches kondigden al aan dat ze in de selectie voor de wedstrijd van komend weekend zullen zitten.

Cultuur

Uit verklaringen komt vaak hetzelfde naar voren: spelers zijn zich niet bewust van het gevaar dat ze lopen. Tuur Dierickx zei zelfs dat veel jonge spelers niet weten dat het verboden is op wedstrijden van je eigen club te gokken, dus ook niet op beloftewedstrijden, en dat hijzelf het pas vernam tijdens een infosessie bij de nationale belofteploeg.

Dat nogal wat voetballers gokken op voetbalwedstrijden is haast vanzelfsprekend. Voetbal is hun ding en het is boeiender dan een lottoformulier invullen of je kans wagen met een krasbiljet. Het behoort tot de voetbalcultuur, zoals ook de FIFA-games op PlayStation. Vroeger, niet eens zo lang geleden, werd er in kleedkamers onderling gepronostikeerd op alle wedstrijden van de komende speeldag, dus ook op de eigen wedstrijd: 1, 2 of X, met inzet van doorgaans kleine geldbedragen. Het werd gedaan voor de fun. Bij zeker één Belgische topclub hing toen zelfs een blad aan de muur waarop alle pronostieken genoteerd stonden, konden we destijds zelf vaststellen. Het kon worden beschouwd als een teambuildingactiviteit: het bracht spelers buiten het veld dicht bij elkaar – en ze waren tenslotte met hun sport bezig. Intussen is er een hele gokbusiness en een hele gokcommunity rond ontstaan én zijn gokbedrijven partners geworden van de meeste eersteklassers én zelfs van de profliga.

Dat houdt risico’s in.

Coaching

Gokken vereist verantwoordelijkheidszin. Je kunt het verbieden, maar als we alles gaan verbieden wat risico inhoudt, wat blijft er dan nog van het leven over?

Voor wie verslavingsgevoelig is, zit het leven vol met gevaarlijke verlokkingen. Dat vraagt kwalitatieve begeleiding en daarin schiet de voetbalwereld schromelijk tekort. Nogal wat zaakwaarnemers van voetballers zijn gefocust op snel geldgewin. En zeker voor clubs in overlevingsmodus, waarvan er niet weinig zijn, is spelersbegeleiding allesbehalve een prioriteit. Ik zou zeggen: investeer de sponsorgelden van gokbedrijven in lifestylecoaches. Daar blijkt grote nood aan te zijn. Er zijn spelers die zo’n 20.000 euro per maand verdienen, maar op het einde van de maand tekortkomen en een voorschot moeten gaan vragen op hun loon van de volgende maand. Op het vlak van lifestylecoaching is er in het voetbal zo veel werk te doen, maar er gebeurt zo weinig.

Maar: er is ook goed nieuws.

Dat is dat de profliga, de clubs, de Kansspelencommissie en de goksector samen aan een actieplan aan het werken zijn. De bedoeling is onder meer het onmogelijk te maken dat spelers nog op eigen wedstrijden kunnen gokken én kwetsbare groepen te beschermen. Op alle niveaus van het Belgisch voetbal zal er een campagne gevoerd worden die moet waarschuwen voor de gevaren van het gokken.

Dat is in elk geval niet voortijdig.