Jack Hendry: wie is de nieuwe Schotse verdediger van Club Brugge?

© PHOTONEWS
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Uitgerekend tegen KVO begint Jack Hendry (26) vrijdag aan nog maar eens een nieuw hoofdstuk in zijn voetbalcarrière. De ambitie van de Schot was altijd de top, maar zijn pad maakte veel kronkels.

Hoe regelmatig Jack Hendry, vorig seizoen de leider van de Oostendse defensie, presteerde, bleek half april bij het afsluiten van de reguliere competitie. Nipt bleef de 26-jarige Schotse verdediger toen Yunya Ito voor als meest regelmatige voetballer van het seizoen in ons puntenklassement. Een bekroning voor een sterk jaar waarin KVO nipt naast play-off 1 greep, de ploeg net geen recordaantal zeges in zijn bestaan in eerste klasse greep, maar wel het kleinste aantal tegendoelpunten ooit slikte. Arthur Theate verdiende een transfer naar de Serie A (Bologna), Hendry eentje naar Club Brugge. Op deadline day.

Daarmee kwam een einde aan een spannende zomer. Eentje waarin KVO de aankoopoptie van Hendry bij Celtic had gelicht, maar waarbij de speler altijd alle opties open hield. Toen John Walker hem begin augustus interviewde voor zijn podcastserie Scottish footballers abroad gaf Hendry dat al aan. Ja, hij was aanvoerder van KVO bij de start van het nieuwe seizoen, maar of dat zo zou blijven, dat antwoord kon hij pas geven begin september, vermoedde Hendry tijdens het lange gesprek. ‘Er zijn opties, contacten.’ Helemaal op het einde hapte Club Brugge toe. Hendry woonde al in de stad, hij mag er nu ook voetballen.

Reiziger

Welke speler krijgt Club Brugge in huis? Een stevige jongen, met een goeie rechter. Polyvalent, zaterdag stond hij met Schotland rechts in een verdediging met drie, bij KVO was hij de centrale man. Een winnaar, zie maar dat inmiddels viraal gegane filmpje van een stevige discussie in de kleedkamer met Ari Skúlason, toen KVO in de slotfase een doelpunt slikte. Volgens Hendry kwam de voorzet veel te makkelijk, volgens de IJslander werd er centraal zwak verdedigd.

In de podcast kwam Walker erop terug. Hendry gaf aan dat het hun beider karakter was. Winnaars. En dat zulke discussies gemeengoed zijn in profkleedkamers. Dat ze vijf minuten na dat gesprek weer normaal deden tegenover mekaar. Maar ook dat hij er zich op dat moment niet bewust van was dat er camera’s in de kleedkamer hingen. ‘Ik wist dat er een documentaire werd gemaakt, maar pas later zegden ze: o ja, mannen, er hangen ook camera’s in de kleedkamer.’

A leader, dat is de in Ayr opgegroeide Hendry, die als tiener door Celtic werd gespot en op zijn vijftiende naar Glasgow verhuisde. Hendry in Scottish footballers abroad: ‘Zo word je zeer snel zelfstandig.’ Zijn taak daar, naast trainen: de kleedkamers kuisen, ballen poetsen. Weg van de glossy kant van het profvoetbal.

Zijn progressie, tot dan veelbelovend, stokte snel. Zijn lichaam volgde niet en andere jongens staken hem voorbij. Alles deed pijn toen hij alsnog begon te groeien, maar hij bleef mager. Celtic liet hem uiteindelijk gaan. Geen toekomst voor de top. Gewogen, maar letterlijk te licht bevonden. Bij eerst Peterborough United en daarna Dundee United probeerde hij een andere weg naar voetbal in een eerste ploeg. Daar volgde een nieuwe klap: glandular fever (klierkoorts). Nul energie, vier à vijf maanden in bed. Ook Dundee liet hem gaan. Pas bij zijn vierde profclub, Partick Thistle, werd hij fysiek sterker en sneller. Hij kreeg er weer perspectief.

League One

De constante in zijn carrière is met andere woorden dat er weinig constante is. Vaak wisselde Hendry van ploeg, als hij de nood aan een ander spoor voelde. Goeie matchen met Partick Thistle leidden tot belangstelling in Engeland. Everton wilde hem, Wigan ook. Op de weg naar het zuiden, in de auto met zijn manager, zat Everton in zijn hoofd. Zijn manager draaide evenwel af naar links op de M6 ter hoogte van Manchester, niet naar rechts richting Liverpool. Hendry: ‘Hij dacht dat Wigan een betere optie zou zijn.’ Dat bleek niet, van Wigan ging het naar Shrewsbury Town. En later naar Milton Keynes Dons FC. Naar nog lagere reeksen dan het Championship, laat staan de Premier League.

In een interview met Sport/Voetbalmagazine legde hij in najaar 2020 uit hoe hem dat toch beter maakte. Elke donkere wolk heeft een lichtrandje. Hendry: ‘Achteraf bekeken moet ik toegeven dat ik mezelf in die periode wat overschatte. Ik was fysiek niet klaar voor de stap naar Engeland. Maar dat weet je pas eens je er bent. Mijn doel was de Premier League. De twee Schotse groten, Celtic en Rangers, hadden toen geen belangstelling. Wigan bekeek me, evalueerde me en leende me uit. Een goeie leerschool. Als centrale verdediger kwam ik daar tegenover fysiek sterke gasten te staan. Als je mentaal sterk bent, zie je het als een kans om ervaring op te doen. Je mag je zelfvertrouwen daardoor niet laten ondermijnen. Voetbal is immers óók een zaak van meningen. Eén coach kan niks in je zien, een ander weer wel. Naar zulke mensen moet je op zoek. Ik heb later nog terug bij Celtic gevoetbald en daar topmatchen gehad, maar als je me nu vraagt naar wat mijn moeilijkste wedstrijden waren, zou ik er toch die in League One ( derde klasse, nvdr) uithalen. Omdat ik toen nog veel moest leren. Ik was jong en niet sterk genoeg voor Wigan, niet zo stevig in de duels en werd te vaak geklopt. Het zijn hobbels die je neemt, maar voor mijn carrière was het een goeie stap.’

Overlever

Uiteindelijk raakte hij toch weer bij een topclub. In Engeland werd hij sterker, bij Dundee botste hij op een manager die hem op zijn kwaliteiten uitspeelde. Hendry: ‘Jonge spitsen of jonge aanvallers krijgen vaak sneller een kans, omdat er nog een vangnet is, voor een verdediger geldt dat niet.’ Dundee gaf hem alle vertrouwen. Hendry bleef staan als hij een foutje maakte en deed het zo goed dat Celtic hem er al na zes maanden kwam wegkapen. Dat gebeurde op de laatste dag van de transferperiode, in januari 2018, voor een recordbedrag in de geschiedenis van Dundee. Via de grote poort kwam de Celtic reject terug ’thuis’.

Helaas niet voor lang, want zijn tweede passage bij Celtic werd ook geen succes. In de luwte van onder meer Dedryck Boyata leerde Hendry er verder bij, met vallen en opstaan. In de podcast vertelt hij dat hij te hard zijn best deed om impact te hebben binnen het team van Brendan Rodgers. Mentaal was het moeilijk. Hij speelde mét blessures en nam pijnstillers, maar werd daarvoor afgestraft. De fanbase, de druk, het klikte nooit.

Na een ommetje langs Australië, waar hij in match twee al een zware knieblessure opliep, bood KVO hem vorige zomer een andere weg. Daar deed hij weer vertrouwen op, én matchritme. Zijn beloning: een selectie voor het EK met Schotland, een basisplaats tegen de Tsjechen én een nieuwe kans aan de top, nu bij Club Brugge. Hendry: ‘Ik ben de 26 voorbij, maar door alles wat ik al meemaakte, ben ik nog een ‘jonge’ man van 26. Ik voel dat ik een heel lange carrière kan maken, tot diep in de dertig.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content