De voorzitter van de BFC Pro pleit ervoor om in de trainersopleiding meer aandacht te besteden aan het omgaan met stress.
Of de dood van Gary Speed (42) in verband kan worden gebracht met het voetbal, dan wel of het om een privézaak gaat, moet nog worden uitgeklaard. Maar dat trainers over het algemeen onder grote druk staan – denk maar aan de ultimatums die Marc Brys en Darije Kalezic dezer dagen om de oren krijgen – kan Jacky Mathijssen niet ontkennen. Mathijssen is voorzitter van de BFC Pro, de Belgische trainersvereniging, en hij pleit ervoor om in de opleiding van profcoaches aandacht aan dit punt te besteden.
Mathijssen: “Het is een job waarin je onder enorme spanning staat. Je draagt veel verantwoordelijkheid, ook intern, heel vaak zelfs voor dingen waar je niet verantwoordelijk voor bent of waar je weinig bij betrokken was. Het is elke keer weer een publiek examen, maar dat niet alleen. Er wordt ook voortdurend intern geëvalueerd. Dan hoop ik voor elke trainer dat er ook nog andere, belangrijke zaken in zijn leven zijn, om dat te compenseren. Het is wat stress betreft vergelijkbaar met andere jobs in deze categorie. Ik denk dat mensen in de politiek het ook niet makkelijk hebben, of mensen die een eigen zaak runnen.”
Signalen dat Belgische collega’s eronderdoor gaan, ving hij nog niet op, maar dat vindt Mathijssen niet zo verwonderlijk. “Omdat het toch nog taboe is. En twee: je mag nooit je zwakte tonen. We praten er langs de lijn zelden over. Het gebeurt wel eens in het kader van een opleiding of een bijscholing. Dan wordt er onderling gepraat over hoe we met dingen omgaan.”
Mathijssen pleit ervoor om in de opleiding aandacht te besteden aan omgaan met stress. “Er is ruimte voor het tactische en het technische, voor fysiek, maar over dit soort dingen wordt niet gepraat. We zijn vaak allemaal ex-topsporters geweest, op dat vlak weten we wel een en ander. Maar vaak worden we er toch nog relatief onvoorbereid ingegooid. Het zou goed zijn, mocht de opleiding er aandacht aan besteden. Hoe ga je om met verliezen? Hoe blijf je jezelf in een succesperiode? Hoe loop je jezelf niet voorbij? Wat doe je met die voortdurende evaluaties?” (PTK)
