Na zestien jaar in Italië keerde Jean-François Gillet terug naar België, waar hij nu bij KV Mechelen onder de lat staat. Sport/Voetbalmagazine zocht de Rode Duivel op voor een uitgebreid gesprek.
Zestien jaar heeft in Italië doorgebracht. Hoe vaak was er sprake van een mogelijke terugkeer naar België? “Club is twee keer met mij komen praten”, bekent Gillet. “De eerste keer toen Colin Coosemans (nu Gillets collega-doelman bij KV, nvdr) er debuteerde, een jaar of vijf geleden. Ik zat toen nog bij Bari. We waren zo goed als rond. Ik wachtte op een definitief akkoord, maar toen de telefoon rinkelde, was het om me te zeggen dat ze Colin voluit zijn kans wilden geven. Korte tijd later hebben ze dan Bojan Jorgacevic van AA Gent overgenomen. Uiteindelijk heb ik toen getekend voor Bologna, dat nog een flinke transfersom voor me betaalde.”
“De tweede keer zat ik bij Torino, dat was in januari, voor de wintermercato. Maar Torino had veel geld voor me betaald en wilde me niet laten gaan. Tussendoor is er ook af en toe gesproken met Standard. En nu ben ik dan toch terug in België. Ik ken Philippe Vande Walle met wie ik bij de nationale ploeg werkte, ik ken Olivier Renard goed, die ook lang in Italië was als keeper. Mechelen lokte me wel, na zestien jaar Italië had ik een nieuwe sportieve uitdaging nodig.”
Rode Duivels
Ondanks zijn lange staat van dienst bij de Rode Duivels, telt de doelman maar weinig interlands op zijn cv. Hij heeft er zich ondertussen bij neergelegd: “Ze zijn me meteen beginnen te volgen toen ik met Bari naar de Serie A promoveerde, in 2009. Eerst stond ik afwisselend met Logan Bailly in doel. Later wonnen we met 0-2 in Rusland. Ik speelde daar erg goed, maar voor de volgende match had met het in de media alleen maar over Silvio Proto en Simon Mignolet. Op dat moment was ik ontgoocheld, omdat ik verwacht had dat ik meer zou spelen. Vandaag kan ik met mijn lot leven. Thibaut Courtois en Mignolet vind ik absolute toppers, goeie jongens ook naast het veld. Thibaut denkt niet te veel na over een match, die voelt nooit druk. Die weet niet eens wat dat woord betekent, waarschijnlijk. Dat is een grote gave, niet te veel nadenken als voetballer.”
Gillet zag in de loop der jaren het niveau van de Belgische nationale ploeg evolueren. “Wat me het meest verraste, was de geleidelijke, maar zichtbare vooruitgang die de meeste spelers gemaakt hebben. Je zag ze letterlijk veranderen, ook fysiek. Ik had het er nog over met Olivier Deschacht op de stage in Bordeaux. Het trainingsniveau lag daar zo hoog, dat was niet meer normaal. Ook de professionele ingesteldheid bij alle spelers is groot. Iedereen vindt het normaal om een uur voor training aanwezig te zijn, je te laten verzorgen. Weet je wat me ook opvalt? De jonge internationals die nog in België voetballen, pikken het niveau op training moeiteloos op.”
Lees het hele interview met Jean-François Gillet in Sport/Voetbalmagazine van 5 augustus.
