Thorup gaat op bezoek met KRC Genk bij zijn ex-club KAA Gent. Jammer dat er geen publiek in het stadion zit, want men zag hem in de Arteveldestad niet graag vertrekken.
De wedstrijd met KRC Genk op KAA Gent plaatst Jess Thorup voor een dilemma: verder omhoog klimmen met zijn nieuwe club, en zo zijn oude club nog wat dieper in de problemen duwen, of zijn oude club uit het slop halen maar zichzelf hoofdbrekens bezorgen.
Het ontslag bij Gent was het eerste in zijn trainersloopbaan, maar rancuneus toonde hij zich niet in zijn voorbeschouwingen op deze wedstrijd. Geen verrassing voor wie hem kent. ‘Jess denkt altijd twee keer na voor hij iets zegt’, zegde Steen Nedergaard, ex-ploegmaat bij Odense, over hem.
Klik met Jess
Ook omgekeerd blijft het respect voor de Deen groot in Gent, zelfs vanwege Gentvoorzitter Ivan De Witte, die hem nochtans ontsloeg na twee nederlagen op de eerste twee speeldagen.
We hadden af en toe onze discussies, maar als persoon was er wel een klik.’
In een verhaal dat deze week in Sport/Voetbalmagazine verschijnt naar aanleiding van de 120e verjaardag van voetbalclub KAA Gent vernoemt Ivan De Witte Thorup in één adem met Michel Preud’homme, Hein Vanhaezebrouck en Georges Leekens. ‘We hadden af en toe onze discussies, maar als persoon was er wel een klik, al gaan veel mensen verschieten als ze dit lezen.’
Velen bij KAA Gent vonden Jess Thorup niet alleen een vakman, maar ook een fijn mens. Een van de fijnste mensen die de afgelopen decennia langs de club passeerden.
Normaal mens
Een paar weken geleden stond hij op Genk in een informele babbel de clubwatchers te woord, ‘om mekaar beter te leren kennen’. Hij vertelde er over zichzelf en zijn gezin, hoe zijn twee kinderen de deur uit zijn en hij een appartement in Genk-centrum gaat betrekken, midden in zijn nieuwe leefwereld. Ook in Gent leefde hij midden in de stad, en genoot ervan om gewoon over straat te wandelen. Thorup fietste vaak naar het trainingscentrum in Oostakker, toch een tocht van een aantal kilometer.
Toen dit blad anderhalf jaar geleden een reportage maakte over de roots van Thorup in Odense, pikte een van Jess’ beste vrienden, Jesper Hansen, de reporter op de luchthaven van Billund op, toch een uur en een kwart rijden van Odense. In totaal drie uur onderweg, dus. Op de vraag waarom hij dat zelf voorgesteld had, was het antwoord veelzeggend: ‘Voor Jess doe ik dat.’
Ole Bruun,die als verslaggever voor de Jydske Vestkysten, een lokale krant uit Esbjerg, waar Thorup ook voetbalde en zijn trainerscarrière begon, vat de trainer als volgt samen: ‘Jess is een fijne man in een vies wereldje.’ Ex-coach Viggo Jensen, die Thorup vanuit Oostenrijk naar Esbjerg lokte, zegt resoluut: ‘Onmogelijk om iemand te vinden die iets slechts over hem zegt. Dat is ook zijn sterkte, dat hij zo’n normaal mens is.’
Geen klager
Als jongeman was Thorup een echte sportman. ‘Jess was goed in alle balsporten, vooral in handbal en voetbal’, zegt Jesper Hansen, die zelf ook bij Odense voetbalde maar er geen profcontract kreeg. ‘Hij had ook een carrière kunnen maken in handbal.’
‘Zijn grootste kwaliteit was zijn toewijding’, weet zijn vader. ‘Hij had het vermogen om hard te werken en details aan te pakken. Nooit heb ik hem horen klagen. Zijn geld als tiener heeft hij zelf verdiend.’
Een absolute topper was hij niet, er kwam niet één oproeping voor de nationale ploeg. Maar Thorup zeurde niet. Nedergaard, zijn vroegere ploegmaat, zegt daarover: ‘Hij was iemand die elke barrière die hij tegenkwam overwon. Zijn motto was: steeds beter worden.
Onmogelijk om iemand te vinden die iets slechts over hem zegt.’
‘Jess heeft altijd hard aan zijn gebreken gewerkt’, zegt Kim Brink die zijn trainer was toen Odense BK in 1994/95 in de UEFA Cup verrassend Real Madrid in eigen stadion uitschakelde, de grootste stunt van een Deense ploeg tot dusver in de Europabeker.
Harde kant
Na zijn spelersloopbaan was hij van plan immobiliënmakelaar te worden, nadat hij als semiprof aan de handelsschool studeerde, parttime bij Ernst & Young werkte en later als prof nog een diploma als makelaar in de immobiliën behaalde. Maar toen Esbjerg hem de kans bood om hulptrainer te worden, veranderde hij zijn planning.
Ook als trainer is hij een verademing: een gewoon mens in een hectisch wereldje. Dat kan saai lijken, maar een rol spelen wil de Deen niet.
Dat vertelde hij ook aan de Genkse spelers bij zijn komst: ‘What you see is what you get. Ik ben maar één persoon, ik gedraag me niet anders naast het veld dan in het dagelijks leven.’
Maar wel bovenal een teamspeler, wat hij ook als spits was. Dat vraagt hij ook van zijn spelers. Het is de lijn die hij trekt, waarvan hij benadrukt dat hij ook een andere, minder minzame kant heeft tegenover wie daar overheen stapt.
Wie zijn ego boven het teambelang zet, leert de harde kant van Jess Thorup kennen. Voorlopig is dat bij Genk (nog) niet nodig.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
