Jordy Clasie: portret van de laatste aanwinst van Club Brugge

© PHOTONEWS
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Club zocht een hele zomer naar een echte 6 en vond die bij Southampton. Maak kennis met Jordy Clasie, de Xavi van Nederland, die in Brugge zijn carrière zuurstof wil geven.

Pál Maléter. Het zegt u wellicht ook niet direct iets, maar in het leven van de recente aanwinst van Club Brugge speelde de Hongaarse militaire leider van de opstand tegen de Sovjets in de jaren vijftig een grote rol. Pál Maléter genoot een klassieke opleiding als militair. Als communist streed hij tegen de nazi’s en in 1956 werd hij door zijn eigen Sovjetgezinde regering gesommeerd om de betogingen van studenten en arbeiders de kop in te drukken. Maar toen keerde Maléter zijn kar: hij ging de opstand leiden en structureren, het verlangen naar vrije verkiezingen steunen. Het bekwam hem slecht: hij werd schuldig bevonden aan landverraad, ter dood veroordeeld en in 1958 opgehangen. Pas na Die Wende en de instorting van de Sovjet-Unie in 1989 werd de man in ere hersteld.

In Haarlem is er een Pál Maléterweg, in de Zuiderpolder, ooit bedoeld als voorbeeldig socialewoningenproject. Voor wie niet zo vertrouwd is met de Nederlandse geografie: Haarlem ligt tussen de Noordzee en Amsterdam en kent vooral mooie, dure buurten. Maar dus ook een Zuiderpolder, waar eind jaren tachtig zo’n 300 woningen verrezen, van de hand van bekende architecten als Arne van Herk. De namen van de nieuwe straten klinken chiquer dan de sociale kaart van de inwoners, ze verwijzen naar vrijheidsstrijders of -bewegingen. De Steve Bikostraat, de Amnesty Internationalweg of de Solidarnoscstraat. En dus ook de Pál Maléterweg, waar de huizen roze gevels kregen en de ramen vreemde hoeken. ‘Alles staat scheef binnen, niks in dit huis loopt recht’, vertelde een bewoner tijdens het WK 2014 aan een cameraploeg die in de wijk opnames kwam maken.

Dat laatste gebeurde omdat Jordy Clasie (26) er opgroeide en op het punt stond voor Nederland op het WK te schitteren. Een groot deel van de selectie van Oranje in Brazilië had Rotterdamse achtergronden en Clasie was daarvan de vaandeldrager. Was de drie jaar oudere Jonathan de Guzman niet in extremis fit geraakt, dan was Louis van Gaal het toernooi gestart met dat Haarlemse jochie, toen 23, in de basis. Uiteindelijk zou Clasie van alle veldspelers van Oranje het langst op een speelkans moeten wachten. Tot in de halve finales tegen Argentinië. Nadien speelde hij ook nog de troosting tegen Brazilië.

Maar fier waren ze wel op dat kleine boefie, zo bleek uit de reportage, die de dag voor het duel tegen Australië op antenne ging. Een boefie dat geen makkelijke jeugd had: moeder verliet haar man en twee zoons. Een klein maar zelfverzekerd opdondertje dat genoot van voetballen en tijdens de winter bij buurman Freek sneeuwballen door de open deur naar binnen gooide. Met Ricardo, een van zijn vrienden, gingen ze geregeld bij de slager langs, voor wat nu een ‘broodje Clasie’ heet. Warme grillworst, de specialiteit van het huis. Het leven zoals het is, aan de rand van de stad, in een wijk waar je zo alle keukens binnen kijkt en de voortuintjes er niet altijd fijn onderhouden bij liggen.

Het voetbaltalent – de middelbare school maakte Clasie nooit af – werd al snel onderkend door een andere buurman, met roots bij Feyenoord. Clasie ging eerst lokaal voetballen, vanaf zijn vier jaar bij DSK en dan bij EDO, maar al op zijn achtste regelde die buurman een test bij Feyenoord. Na nog geen tien minuten kwam het in orde en startte een nagenoeg dagelijkse trip naar Varkenoord, de jeugdopleiding van de Rotterdammers.

Het traject Rotterdam-Haarlem was niet evident. Clasie deed het met de trein, of werd door zijn vader, achter op de scooter, naar Hoofddorp gebracht, waar een busje van Feyenoord hem kwam ophalen. Breed had het gezin het niet, soms kwam er hulp uit onverwachte hoek. Feyenoordlegende Willem van Hanegem schonk de kleine Jordy zijn eerste schoenen. Hij is er de Kromme eeuwig dankbaar voor. Zijn vrienden van vroeger is hij niet vergeten, vader woont nog om de hoek en geregeld loopt hij langs. Bij de slager hangen al zijn truitjes en de liefde voor zijn vader en zijn broer liet hij op zijn lichaam tatoeëren. Zij betekenen everyting voor hem. Zonder h, inderdaad: net zoals hijzelf amper uit zijn Engelse woorden raakt, bleek ook het tattoomannetje de spelling niet helemaal onder de knie te hebben.

Excelsior

Een brutaaltje, een durvertje dat goed kon voetballen, zo stond Clasie snel te boek op Varkenoord. Hij zat er in een gouden jeugdelftal, met Stefan de Vrij (Lazio), Daryl Janmaat (Watford), Bruno Martins Indi (Stoke City) en Luc Castaignos (Vitesse). Van die generatie werd lang gedacht dat Ricky van Haaren het als voetballer het verst zou schoppen. Hij is

nu middenvelder bij het Slovaakse Trencin. Clasie en Van Haaren werden destijds nog omschreven als de Xavi en Iniesta van Feyenoord.

Jordy Clasie
Jordy Clasie© Belga Image

Maar beiden hadden het lastig om de laatste stap naar het A-elftal te zetten. Bij Clasie (1m69) was de lengte een struikelblok. Janmaat moest op een dag zonder pardon uit de jeugdopleiding vertrekken, Clasie kreeg hetzelfde advies maar ontsnapte op de valreep. ‘In de jeugd dachten veel mensen dat ik het niet zou halen’, zegt Clasie daarover. ‘Dat heb ik zo vaak gehoord. ‘Je bent te klein. Je bent niet sterk genoeg. Je wordt omvergelopen.’ Ik heb me daar nooit mee beziggehouden. De meeste trainers bij Feyenoord hadden vertrouwen in me.’

In 2010 stuurde Feyenoord hem naar satellietclub Excelsior, een jaar voor het de officiële samenwerking zou verbreken. Wanneer hij op 15 augustus debuteert in de Eredivisie – uitgerekend tegen Feyenoord – staat hij na 90 minuten in het winnende kamp. Excelsior wint met 3-2 en voor Leo Beenhakker is Clasie ‘de jongen van de wedstrijd’. Niet ‘man van de match’ want wie YouTubefilmpjes uit die periode opzoekt, ziet nog echt een kindergezichtje voor de camera. Wel eentje met een mening. Over zijn debuut, een uurtje na affluiten: ‘Ik wilde de mensen van Feyenoord laten zien dat ik goed genoeg was. Natuurlijk was dat een dubbel gevoel, Feyenoord was al jarenlang mijn favoriete club.’

Toen de samenwerking tussen beide clubs stopte – Clasie zat dan allang terug bij zijn moederclub – vond de middenvelder dat jammer. ‘Het was voor mij een geweldige springplank. Ik kwam over uit de A1 en Feyenoord stelde voor om mij te verhuren. In eerste instantie zag ik het niet zitten, maar achteraf bleek het een geweldige leerschool. Bij Excelsior kon ik eerst maar 75 minuten aan, daarna was de pijp leeg en werd ik gewisseld. Bij Excelsior heb je ook niks te verliezen, druk is er daar zelden. Dat is bij Feyenoord compleet anders. Maar ik had precies dat jaar op Woudestein nodig om er echt te staan bij Feyenoord. Ik keerde terug onder Ronald Koeman en werd meteen basisspeler.’

Vormer naar de uitgang

Jordy Clasie
Jordy Clasie © BELGAIMAGE

Vier jaar zou hij na zijn terugkeer deel uit maken van de hoofdmacht van Feyenoord. Vier jaar waarin hij een paar keer zijn contract verlengde (lees: verbeterde), viceaanvoerder en na de fratsen van Graziano Pellè ook aanvoerder werd, en al snel op buitenlandse belangstelling kon rekenen. Eerst Fiorentina (2013, hij vindt zich dan nog veel te jong), daarna Porto (2014, zijn naam valt er als Steven Defour naar Anderlecht vertrekt), vervolgens Southampton (2015). Clasie wordt in Rotterdam sterker en sterker en duwt onder meer Ruud Vormer naar de uitgang. Vormer, zo analyseerden journalisten bij diens vertrek naar Brugge, was ’te goed voor de bank, maar had bij Feyenoord nu eenmaal te maken met moordende concurrentie van een Oranje-international als Clasie.’ Want ja: ook Oranje was gevolgd. In augustus 2012 nam Louis van Gaal hem een eerste keer op in zijn selectie voor de oefeninterland tegen België, het debuut volgde een maand later, thuis tegen Turkije.

Die stormachtige ontwikkeling van Clasie is voor veel mensen binnen Feyenoord een verrassing, analyseert Voetbal International in die dagen. ‘Al zijn hele leven vecht hij tegen de vooroordelen van zijn 1,69 meter.’ Clasie daarover tegen het weekblad: ‘Dat zal me blijven achtervolgen. Goeie voetballer, máár veel te klein om in De Kuip te kunnen spelen. Als ik de kans krijg, zullen we wel zien of ik inderdaad lengte mis voor het eerste elftal van Feyenoord. Ik denk het namelijk niet.’

En die kans kreeg hij, want zijn manier van spelen heeft hij immers aangepast aan zijn lengte. De kleine Clasie moet veel compenseren. ‘Ik moet slimmer zijn in mijn aannames, loopacties, oplossingen. Alles om de duels te vermijden. Ik ben geen speler die ervan houdt grote ruimtes te bestrijken. Liever combineer ik: één, twee keer raken, bewegen, vooractie maken en wéér in balbezit komen. Voor mij is dát voetbal.’

Niet voor niets heet zijn held Xavi. Niet dat hij even goed is, maar qua spel lijken ze wel een beetje op elkaar. Bovendien baant Xavi de weg voor kleine middenvelders. Clasie daarover: ‘Xavi is altijd aanspeelbaar, komt vaak in het strafschopgebied van de tegenstander en geeft de meeste assists. Zo’n speler wil ik worden. Net zoals hij moet ik het ook van mijn voetbalkwaliteiten hebben. Als het op pure kracht aankomt, delf ik het onderspit. Maar juist spelers zoals Xavi, Andrés Iniesta, Cesc Fàbregas en Wesley Sneijder laten wekelijks zien dat je nooit te klein bent om de top te halen.’

Premier League

Het gemak waarmee Jordy Clasie in 2015 wekelijks Feyenoord bij de hand neemt, inspireert journalisten dat voorjaar tot de vraag of de middenvelder niet klaar is met de Eredivisie. VI laat Aad de Mos aan het woord en die vindt van wel. ‘Hij leest het spel voortreffelijk, maar ik vind hem in héél zijn doen en laten een voorbeeld. Veel meer heeft deze speler niet te leren in Nederland. Het is tijd voor de volgende stap, hij is Nederland ontgroeid. Je ziet het ook bij Georginio Wijnaldum en Memphis Depay. Ze hebben Louis van Gaal meegemaakt, het WK in Brazilië, en daardoor beleven ze voetbal veel meer als een vak dan andere jongens in de Eredivisie. Het plafond van Clasie ligt hoog, ook omdat hij qua karakter iets heeft van de oude generatie. Je ziet aan hem dat hij per se wil winnen, ten koste van alles. Schitterend.’

Ook oud-bondscoach Bert van Marwijk deelt die mening: ‘Toen ik Jordy Clasie voor het eerst zag spelen, dacht ik: gifkikkertje, iemand die een team op sleeptouw neemt. Later zie je dan al snel dat deze jongen ook ontzettend goed kan voetballen. Hij ziet de oplossingen, heeft diepte in zijn spel en het vermogen de bal te krijgen waar hij wil. Maar ook dat onverzettelijke keert steeds terug in zijn spel. Die combinatie is sterk.’

In de zomer van 2015 toetert Les Reed, technisch directeur van Southampton: ‘Wij hebben een van de beste middenvelders van Europa binnengehaald.’ Clasie kost de Zuid-Engelse club zo’n 12 miljoen euro, met bonussen uiteindelijk 15. Trainer Ronald Koeman kent Clasie door en door. ‘Toen ik bij Feyenoord kwam, had Jordy net de overstap gemaakt van Excelsior. Je zag meteen zijn potentie, maar hij kon fysiek niet een hele wedstrijd aan. Als je nu kijkt: geen problemen meer. Hij is voetballend een van de besten in Nederland, maar ook fysiek: hij verovert ballen en verliest zelden een duel. Als hij op zijn beste positie kan spelen, controlerend voor de defensie, is Clasie voor iedere topcompetitie geschikt. Ja, ook de Premier League.’

Mooie woorden allemaal, maar ze komen niet (helemaal) uit. Het was Ronald Koeman zelf die er in 2015 al voor waarschuwde. ‘Jordy maakt al jaren grote stappen als voetballer en als persoonlijkheid. Waar het eindigt bij hem, is niet te voorspellen. Ik denk dat hij voor de absolute top nog tekortkomt, maar voor alles daaronder is hij een aanwinst. En van daaruit weet je het nooit. Hij heeft iedereen wel vaker verbaasd.’

Vorige vrijdag trainde hij voor het eerst mee met Club Brugge en stond hij niet op de grasmat in het Stade de France tijdens Frankrijk-Nederland. Verrassend? Jordy Clasie moet even terugschakelen. Na een jaar samenwerking ruilde Koeman Southampton voor Everton en geleidelijk verdween ook Clasie er uit beeld. Het laatste halfjaar speelde hij onder Claude Puel nog amper en van diens opvolger Mauricio Pellegrino mocht hij een jaartje naar Brugge. Ook bij Oranje verdween hij uit beeld. Tijdens de WK-kwalificatie speelde hij elf minuutjes tegen Wit-Rusland en in 2017 was hij nog niet geselecteerd. Het doel is duidelijk: zoeken naar een tweede adem, in de schaduw van… Vormer, aanvoerder bij Club. Het kan verkeren.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content