Anderlecht-Charleroi: het duel der emoties en cijfers

© Belga Image
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

De confrontatie tussen beide Sportings is ook een tussen twee verschillende stijlen met Felice Mazzu en Edward Still.

Hoewel de Brusselse coach zes jaar op de bank van de Zebra’s zat, zal er dit weekend weinig plaats zijn voor nostalgie in de clash tussen Anderlecht en Charleroi, want zijn Anderlecht lijkt nog niet meteen als een puzzel in elkaar te vallen met de onvolmaakte 3-5-2-opstelling. Aan de andere kant zit Edward Still met de handen in de haren waarom de positieve cijfers niet te zien zijn op het veld niet volgen in het klassement, het enige cijfer dat er echt toe doet.

De anomalie van Charleroi

Na een nederlaag tegen Westerlo, al de derde in vijf thuiswedstrijden, nam Charleroi opnieuw een duik in het klassement. De Zebra’s zagen hun netten trillen bij elke kans die ze tegenkregen, wat de indruk van een lekke defensie, bijna ongezien in het Zwarte Land, versterkte.

Het is bijna ironisch dat net in de statistieken, waar coach Will Still zo een fan van is, te zien is dat de Carolo’s de tweede beste verdediging van de competitie hebben. Na negen wedstrijden staan de Zebra’s pas op 9,21 verwachte tegendoelpunten. Alleen het Union van Karel Geraerts doet beter. In de rangschikking van effectieve tegendoelpunten staan zowel Charleroi als de Brusselaars echter in de rechterkolom.

Naast het feit dat Charleroi niet geholpen wordt door de mindere vorm van Hervé Koffi – die volgens de statistieken 3,93 doelpunten meer tegen kreeg dan ‘verwacht’ – en door een verdediging die niet zo hecht is als vorig seizoen, mist de ploeg ook een echte killer voor doel om de slechte prestaties achterin wat te compenseren met doelpunten.

Edward Still met de handen in de haren, waarom werkt zijn verdediging niet? © BelgaImage
Anderlecht en de onvolmaakte 3-5-2

De stijlbreuk was totaal. Het was een aangekondigde verandering van de filosofie van het huis, opgezet als een religie door Vincent Kompany tijdens zijn paars-witte periode. Achter hem arriveerde Felice Mazzù met respect voor de ex-Rode Duivel, maar ook met zijn eigen ideeën. De 3-5-2 werd een blijver, die voor zoveel feestelijke avonden in Parc Duden heeft gezorgd. Dat systeem zorgt dat sommige spelers kunnen excelleren maar op het middenveld zorgt het toch voor problemen. Daar lijkt niemand in staat om de rol van de eenzame nummer 6 op zich te nemen, terwijl de aanvallende middenvelders net opgelukt zijn dat er geen twee verdedigend ingestelde spelers in het centrum van het veld rondlopen.

Na het verlies van Adrien Trebel, die zijn tomeloze energie nogmaals toonde, is paars-wit nog steeds op zoek naar de juiste formule om de driehoek op het middenveld te laten schitteren. Misschien ligt de oplossing in een transformatie naar een 3-4-2-1, waardoor spelers als Lior Refaelov of Yari Verschaeren tussen de linies kunnen spelen, waar ze het best voor gevaar kunnen zorgen en waar ze iets minder vaak in hun achteruitkijkspiegel hoeven te kijken.

Komt de doorbraak van Charleroi misschien tegen dit Anderlecht? Natuurlijk zullen wij het huidige paars-wit niet vergelijken met het Union van vorig jaar, maar Mazzu zou maar al te graag het model dat hem zoveel succes opleverde, implementeren bij zijn nieuwe Brusselse club. Het grote verschil is echter dat Fabio Silva nog niet de ideale partner Toch heeft gevonden zoals Deniz Undav met Dante Vanzeir en dat het evenwicht op het middenveld van RSCA niet hetzelfde is als de drietand Casper Nielsen-Teddy Teuma en Lazare Amani. Union strafte vorig seizoen de Zebra’s tweemaal af met eerste een 4-0-zege in eigen huis en vervolgens 0-3 op Mambourg. Kan Anderlecht dat ook tegen dit Charleroi?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content