De amokmakers in het Anderlechtvak op Sclessin dompelden hun club onder in een zware crisis, maar hoe zit het met de échte fans, vraagt redacteur Steve Van Herpe zich af.
Het was de bizarre afsluiter van een bijzonder woelige topper tussen Standard en Anderlecht: Aron Donnum vroeg zijn vriendin Celin Bizet ten huwelijk op de grasmat, voor een vol stadion. Not done, als u het mij vraagt, want zeg dan maar eens ‘nee’. Maar Celin en Aron stappen straks dus samen door het leven en zullen elkaar steunen in goede en slechte tijden.
Dat is ook de kern van het ‘supporter zijn’: achter je club blijven staan ongeacht de omstandigheden. In die zin kunnen we de amokmakers in het Anderlechtvak op Sclessin bezwaarlijk ‘supporters’ noemen.
Neem dan een voorbeeld aan de fans van Union, die ook bij een 0-2-achterstand tegen Club Brugge blijven zingen en springen. Union heeft natuurlijk jarenlang zwarte sneeuw gezien, dus alles wat de club nu meemaakt, voelt aan als een sprookje. Bovendien heeft het team van Karel Geraerts (en vorig seizoen van Felice Mazzu) een duidelijk DNA. Dat had Anderlecht ook onder Vincent Kompany, hoe omstreden zijn ‘Guardiolavoetbal’ ook was.
In het Lotto Park is het sprookjesboek al een tijdje dichtgeklapt en worden vooral de financiële balansen nog gelezen. Daarin hoofdzakelijk rode cijfers: 97 miljoen euro verlies tussen 2016 en 2021. In die vijf jaar betaalde Anderlecht ook 47 miljoen euro commissies aan makelaars (met een hoofdrol voor de in verdenking gestelde Herman Van Holsbeeck), veruit het meest van alle eersteklassers die in totaal 186 miljoen euro uitgaven aan commissies.
Van een gewond dier wordt gezegd dat het extra gevaarlijk is, maar Anderlecht heeft te veel bloed verloren om nog te kunnen klauwen. Dat blijkt ook uit de trofeeëndroogte: de laatste titel dateert van 2017, de laatste bekerwinst van 2008. Op Europees vlak probeert het aan te klampen in de Conference League, godbetert.
Jarenlang heette het dat Anderlecht het aan zijn standing verplicht was om elk seizoen voor de titel te gaan. Dat is een riedeltje dat zich ook in het hoofd van de paars-witte fan genesteld heeft. Maar de realiteit is nu eenmaal wat ze is: het zijn slechte tijden voor de Brusselse club.
Moeten de supporters – de échte dan, niet het met stoeltjes en vuurpijlen gooiend schorem – dan hun verwachtingen niet bijstellen? Dan kunnen ze weer als één blok achter de ploeg gaan staan. Anderlecht heeft het nodig.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier