Felice Mazzu kwam aan bij Anderlecht met veel vragen over zijn stijl die niet zou passen bij die van het paars-witte huis. Maar in geen tijd veroverde hij de harten van het Lotto Park. Een overwinning in de derby tegen de Union zou de trend van een bijna perfect begin bevestigen.
Er waren alleen twijfels, of toch bijna. Grotendeels te wijten aan een gemiste ervaring bij KRC Genk, waardoor men dacht dat de grote clubs te hoog gemikt waren voor hem. Toch keert hij nu terug naar het Dudenpark, dat hij vier maanden geleden nog deed ontploffen na een nieuwe zege tegen ‘zijn’ Anderlecht, en heeft hij in de tussentijd een groot deel van het Anderlechtpubliek op zijn hand gekregen. Dat de supporters massaal zijn naam scandeerden na de penalty’s tegen Young Boys in de Conference League, bewees dat volledig.
De vragen van het voorjaar zijn voor het grootste deel al omgezet in opluchting. Er werd gezegd dat de ex-Carolo allergisch was voor jonge spelers en te terughoudend om hen een kans te geven, maar sinds het begin krijgen de jongeren uit Neerpede voluit hun kans. Noah Sadiki en Mario Stroeykens zijn toegevoegd aan de lijst van spelers die al bestaat uit Yari Verschaeren, Francis Amuzu, Marco Kana, Hannes Delcroix en Zeno Debast.
Eigen staf
Deze keer is de paars-witte bank meer gevuld met Mazzu’s mannen dan met bekende gezichten van het huis. Dat is wat we noemen lessen leren uit verleden.
Het is waarschijnlijk geen toeval dat Felice erop stond assistent Samba Diawara, die ervaring heeft in het werken met jonge spelers bij de beloften van Charleroi, mee te nemen naar zijn nieuwe bureau. Het contrast met zijn staf bij Genk is enorm. Daar was het onmogelijk om zijn vertrouwde mannen mee te nemen. Deze keer is de paars-witte bank meer gevuld met Mazzu’s mannen dan met bekende gezichten van het huis. Dat is wat we noemen lessen leren uit verleden.
Na 1A aan het hoofd van Union op zijn kop te zetten, doet de Henegouwse coach nu ook bij Anderlecht een beroep op zijn charismatische en ongeremde aanpak, wat hij ontbrak bij Genk zodat hij zich kon passen in de leemte die Philippe Clement had gelaten. Met te veel respect voor de plannen van zijn voorganger durfde Felice niet meteen zijn stempel op het team te drukken.
Ook daaruit heeft Mazzu zijn lessen getrokken. Vanaf de eerste trainingssessies in de hoofdstad legde de nieuwe coach zijn systeem van drie verdedigers op, ondanks verschillende sceptische stemmen over de verenigbaarheid van de groep met dit spelplan. Acht wedstrijden later is Debast verdedigend beter beschermd, heeft Wesley Hoedt minder breedte te bestrijken, is Verschaeren terug in het aanvallende pak waar hij de voorkeur aan geeft en explodeert Amuzu op een flank van waaruit hij vaker zijn bewegingsspel kan maken.
Bouwen op Kompany
Mazzu heeft zijn eigen ingrediënten toegevoegd aan het paarse proces. In het behoud van balbezit, dat nooit het meest in het oog springende aspect is geweest van zijn avonturen bij de Zebra’s en daarna bij Union, kan hij bouwen op de solide basis die Vincent Kompany drie seizoenen lang heeft gelegd. Het enige wat hem nog restte was zijn handelsmerken toe te voegen, van het gevaar in de stilstand tot de nauwkeurigheid van zijn conversies, en niet te vergeten de defensieve fundamenten die zijn reputatie als coach hebben opgebouwd. In acht officiële wedstrijden pakte Anderlecht zo nog maar drie tegendoelpunten. Een statistiek die door het publiek kritiekloos werd onthaald, ook al was men aanvankelijk beducht voor de komst van de coach die veraf leek te staan van de stijl van het huis.
Op dit moment heeft Felice Mazzù Anderlecht meer veranderd dan dat Sporting Felice Mazzù heeft veranderd. De sleutel tot zijn succesvolle start ligt waarschijnlijk daar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
