In vijf stappen blikken we nog eens terug op wat er het afgelopen weekend op tactisch vlak aan de hand was in de Jupiler Pro League.
Het slot van Seraing
Het is het klassieke verhaal van een derby tussen een grote en kleine broer. Een die het mindere team bijna altijd met extra energie benadert om die ene kans te grijpen om te breken met de gevestigde orde. Met een 5-3-2-formatie om Selim Amallah en Philip Zinckernagel de ruimte tussen de linies te ontnemen, sloot Seraing de belangrijke zones af voor de opbouw van Standard, zeker wanneer de Rouches zelf het spel moeten maken.
Van grote druk op de Rouches tot lange ballen naar Marius, de mannen van José Jeunechamps slaagden perfect in hun minimalistische opvatting. Zonder de erg kostbare William Balikwisha lukte het Standard niet om iets te forceren, en gaf het zelfs kansen aan de Metallo’s door oplossingen te zoeken op de flanken, waardoor het centrum volledig open lag. Sambu Marsoni, in zijn favoriete rol als eerste man in de heropbouw, genoot van het balbezit in de rug van Standardaanvallers Aron Donnum en Jacob Barrett Laursen, waardoor Seraing zijn 30% balbezit omzette in drie kostbare punten.
De nieuwe rol van Teuma
De veranderingen bij Union zijn subtiel; het is een kwestie van profielen. In de plaats van Deniz Undav, die zich aan de linkerkant altijd tussen de lijnen kwam aanbieden, is Victor Boniface gekomen. Die is veeleer gemaakt voor een rol als targetman voorin of om de diepte in te duiken. Daardoor heeft Dante Vanzeir zich een ander kostuum moeten aanmeten. Vanzeir profiteerde er immers vaak van om in de spits te gaan lopen wanneer Undav afhaakte om de bal tussen de linies te komen opvragen. Tegen OH Leuven blonk hij uit als offensieve middenvelder op de rechterkant in een opstelling die veel weg had van een 3-4-2-1.
Dat alles komt Teddy Teuma erg ten goede. De drijvende kracht achter het sterke seizoensbegin van Union, kan zich nu tussen de linies op de oude linkerflank van Undav uitleven, om van daaruit het spel te verdelen. In de combinatie en met goed getimede infiltraties is de Maltese international dit seizoen beslissender dan ooit en krijgt hij steeds meer het label van een aanvallende middenvelder, wat eerder door zijn grinta wat in twijfel werd getrokken. Zoals Ruud Vormer, Adrien Trebel of de beste Radja Nainggolan, is Teuma een opvallende maar chaotische middenvelder, interessanter om voor verwarring te zorgen tussen de linies van de tegenstander dan om zijn eigen linies vast te zetten. En Karel Geraerts heeft dat begrepen.
Ken Nkuba, een nieuwe astronaut in Charleroi
Jackson Tchatchoua en Ken Nkuba, twee jongens van het zwart-witte huis, hebben een ruimtemissie bij Charleroi. De eerste valt op door zijn enorme snelheid, maar heeft nog steeds moeite om zijn acties tot een goed einde te brengen, terwijl de tweede al zijn vierde assist van het seizoen optekende in het Lotto Park tegen Anderlecht. Een bevestiging dat hij de laatste schakel is in het systeem van Edward Still.
De logica van de Zebra’s is namelijk veranderd. Zonder Vakoun Bayo’s honger naar diepte bouwden de Carolo’s hun dominantie op rond een technisch middenveld, dat de bal kan blijven rondspelen tot er ergens een gaatje komt in de verdediging. Het probleem tot voor kort: die openingen ook omzetten in kansen omdat het tempo niet hoog genoeg lag. Daar komen nu de flanken in het spel, met in het bijzonder Nkuba, die zo snel mogelijk achter de backs moet kruipen zodra de linies van de tegenstander zijn gebroken.
Tegen Anderlecht kroop de jonge Zebra zo in de rug van een onoplettende Julien Duranville, waarna hij het overzicht behield en Ryota Morioka bediende voor het enige doelpunt van de avond. Ondertussen trouwens al de zesde keer sinds het begin van de play-offs van vorig seizoen dat Nkuba een doelpunt aan een teamgenoot geeft. Een serie die niet meteen lijkt te zullen eindigen na de match tegen paars-wit.
De Sart, Tissoudali en het evenwicht van KAA Gent
De balans zoeken is moeilijk, het is iets erg fragiels. Of zoals Obi-Wan Kenobi, bezorgd over ‘de kracht’ van zijn leerling Anakin Skywalker, zei: “De Force is een soort vloeistof die door alle levende wezens wordt gecreëerd. Een energie die ons omringt en doordringt, en de melkweg bij elkaar houdt. Een soort magische koorddanser, soms helemaal onderuit gehaald door één persoon.’ Een kant-en-klare allegorie voor een voetbalteam.
In het sterrenstelsel van Gent zorgt de afwezigheid van twee sterren voor problemen. Zozeer zelfs dat een van de meest gerenommeerde verdedigingen in de hoogste klasse vier keer van het kastje naar de muur werd gespeeld door Cercle Brugge, dat in de eerste negen wedstrijden van het seizoen slechts vijf keer had gescoord. Gelukkig voor Hein Vanhaezebrouck bleven zijn Buffalo’s doeltreffend aan de andere kant van het veld, met name dankzij Hugo Cuypers, die het verlies van Tarik Tissoudali’s belangrijke offensieve bijdrage goedmaakte. Paradoxaal genoeg werd de afwezigheid van de Marokkaanse international het meest gevoeld op de eigen helft.
Om zo dreigend mogelijk te zijn voor het doel van de tegenstander moet Gent nu veel meer doen. Tissoudali was namelijk zo’n speler die geen systeem nodig had, want met zijn dribbels kon hij al genoeg chaos creëren. Gewoon een goede dosis durf. Geen toeval dat Gent vorig seizoen een van de meest succesvolle ploegen was in de Belgische hoogste klasse. Maar nu ze hun notenkraker kwijt zijn, moet het team meer doen op het middenveld. Meer bewegen en beter combineren om genoeg kansen te blijven creëren. In het nauwgezette brein van zijn coach wordt dat opgelost met de combinatie van Vadis Odjidja, Sven Kums en Hyunseok Hong, drie creatieve profielen. Een briljante driehoek met de bal, maar met een duidelijk gebrek aan duelkracht en defensieve reflexen. Dino Hotic, die vaak alleen stond tussen de Gentse linies, bedankt Gent met een hattrick.
De man die vorig jaar nog voor evenwicht zorgde zonder aanvallend een blok aan het been te zijn, wordt nu zwaar gemist bij de Buffalo’s. Julien de Sart is namelijk nog herstellende van een scheur in zijn adductoren. Zonder twee van zijn helderste sterren van het afgelopen seizoen, zal het moeilijk worden voor KAA Gent om competitief te blijven in de Star Wars.
Westerlo countert erop los
Met een negen op negen na een nieuwe zege tegen Zulte Waregem, dat zowel voorin als achteraan op zoek is naar realisme, bevestigde Westerlo zijn status als seizoensrevelatie. Het recept is een klassieker bij gepromoveerde teams: een enthousiaste ploeg gekoppeld aan een formidabele efficiëntie voorin. Met vijf doelpunten op de counter delen de Kemphanen de top van dat klassement met het KV Oostende van Yves Vanderhaeghe, een erkende specialist op dat vlak.
De mannen van Jonas De Roeck profiteerden eerder al van wedstrijden die op een gelijkspel leken af te stevenen. De andere clubs vinden dat onvoldoende, gaan meer in de aanval en dan komen er openingen waarin Westerlo het verschil kan maken. Met de gelijkmaker in het slot van de wedstrijd ging Charleroi enkele weken bijvoorbeeld nog op zoek naar de winnende treffer, maar zette het een val voor zichzelf op. De ruimte die achterin ontstond werd prachtig uitgebuit door Kyan Vaesen die Westerlo toen nog de zege bezorgde. Een formule die de Kemphanen perfect uitvoeren, dankzij een sterk verticaal spel en een permanente wil om in de rug van de tegenstanders te lopen.
Bekijk hieronder de opvallendste momenten uit speeldag 10 in de Jupiler Pro League met Eleven Gazette.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
