Justine Vanhaevermaet: ‘De bond doet al veel voor de Flames, maar het moet ook van de spelers komen’

De middenveldster van de Red Flames maakt zich met LSK Kvinner op voor de achtste finales van de Champions League. De omstandigheden zijn nogal speciaal.

Vanavond/woensdag meten jullie je met Wolfsburg, finalist van de vorige Champions League. Hoe is de voorbereiding verlopen?

Justine Vanhaevermaet: ‘De competitie is nog niet hervat. We hebben niet meer gespeeld sinds half december en dus zijn we in het nadeel. In Noorwegen zijn de coronamaatregelen flink verscherpt de laatste tijd. Toch kregen we vanwege ons Europese programma uitzonderlijk de toelating om vriendschappelijke wedstrijden te spelen, hoewel die in feite verboden zijn. We hebben vier matchen gespeeld in een voorbereidingsperiode van zes à zeven weken. Fysiek zijn we er dus klaar voor, al zal het niet zijn zoals in het midden van het seizoen, door het gebrek aan ritme. Maar we hebben ons binnen de grenzen van het mogelijke zo goed mogelijk voorbereid. Die hebben we sowieso niet in de hand, zodus…’

Door de maatregelen van de Noorse regering moeten jullie de terugwedstrijd van 10 maart afwerken in Györ, in het noordwesten van Hongarije, en niet in Lillestrøm. Hoe voel jij je daarbij?

Vanhaevermaet: ‘Om van het buitenland naar Noorwegen te mogen reizen, moet je zeven dagen in quarantaine. Aangezien we op 3 maart in Duitsland spelen, zouden we niet terug kunnen naar Noorwegen zonder quarantaine, en Wolfsburg evenmin. Dus was de beste oplossing om naar een ander land uit te wijken, waar de regels wat soepeler zijn.

‘Na de match in Wolfsburg trekken we naar Hongarije. Daar hebben we dan een week trainingskamp en onze ’thuiswedstrijd’. Niet ideaal, maar wat moeten we anders doen? We hadden het wel verwacht. Niemand klaagt, we zijn al blij dat we kunnen spelen. We proberen positief te blijven en ons zo goed mogelijk voor te bereiden.’

De Noorse competitie zou eind maart aanvatten, maar werd uitgesteld om alle ploegen in staat te stellen zich degelijk voor te bereiden en oefenmatchen te spelen – wat momenteel dus niet mag. Hoe ga je om met die onzekerheid?

Vanhaevermaet: ‘Het is niet altijd gemakkelijk, ver van huis, zonder iemand die op bezoek komt. Ik heb nu al twee maanden mijn familie niet meer gezien. Maar ik trek me eraan op dat dit slechts tijdelijk is. Ik houd mijn doelen voor ogen om gemotiveerd te blijven en dan weet ik weer waarom ik naar het buitenland getrokken ben. Op dit moment moet ik het gewoon nemen zoals het komt, zonder alles te willen controleren.’

Door die strenge maatregelen kon je niet deelnemen aan de twee vriendschappelijke wedstrijden van de Red Flames tegen Nederland (1-6) en in Duitsland (2-0). Wat dacht je toen LSK je verbood om het land te verlaten?

Vanhaevermaet: ‘Ik was enorm gefrustreerd. Ten eerste is je land vertegenwoordigen altijd een grote eer. Bovendien trainen we met de nationale ploeg in ideale omstandigheden. De ploeg is top en het waren twee grote wedstrijden. En door terug te keren naar België had ik ook mijn familie enkele uren kunnen zien. De staf van de nationale ploeg heeft er alles aan gedaan om me naar België te halen – ze hebben zelfs de ambassade ingeschakeld – maar zonder succes.’

Wat vond je van de prestaties van je ploeggenotes?

Vanhaevermaet: ‘Tegen Nederland beseften we allemaal dat er nog een hele weg af te leggen is, want er was een groot verschil tussen beide ploegen, zowel fysiek als mentaal. We vermoedden dat wel en na onze kwalificatie voor het EK zal ik niet zeggen dat we op onze lauweren gingen rusten, maar we dachten wel dat we op de goede weg waren. Nu zien we dat er nog werk op de plank ligt. De bond doet al veel voor de selectie en voor het niveau van de Belgische competitie, maar het moet ook van de speelsters komen, al doen die er al veel voor en proberen ze nog meer te trainen. Toch beseffen we dat we nog verder moeten gaan. Want op het EK in 2022 zullen we alleen ploegen van dat kaliber tegenkomen.’