De grote targetman had niet gedacht zo snel titularis te worden.
Met zes goals in tien competitiewedstrijden overtreft de bijna burgerlijk ingenieur Laurent Depoitre – alleen zijn eindwerk moet hij nog schrijven – alle verwachtingen. Zeker omdat er werd van uitgegaan dat hij bij de Buffalo’s vooral zou fungeren als doublure voor David Pollet. De minzame Waal, die opgroeide in Doornik, blijft heel bescheiden. Ook als de spits terugdenkt aan zijn tijd bij de kustploeg. “Oostende was het kleinduimpje dat eerste klasse ontdekte”, zegt Depoitre. ‘We speelden erg defensief, vanuit een goede organisatie. Vooral in het prille begin van het seizoen hadden we het heel moeilijk om kansen te creëren. Dat verbeterde dan al wat met de komst van Franck Berrier en Fernando Canesin. Op dat ogenblik begon ik af en toe eens te scoren en dat ben ik zo blijven doen: nu en dan eens. Hier is het anders. We spelen erg aanvallend, hebben vaak het meeste balbezit en daaruit volgen de kansen. Wat me het meest verrast, is dat ik zo snel titularis ben geworden. Toen ik tekende, dacht ik dat het niet zo simpel zou worden. De concurrentie was niet min. En dan trokken ze nadien ook nog David Pollet aan. Ik dacht: nu wordt het nóg lastiger… Maar vanaf de tweede match stond ik al in de basis. Twee goals en een assist en ik was vertrokken.”
Zijn goal op Standard beschouwt Depoitre als het mooiste moment tot nog toe in zijn nog vrij prille profloopbaan. “Zeer zeker”, glundert hij. Dat ik mijn ploeg de overwinning kon schenken op Sclessin, met het enige doelpunt uit de match, dat zal ik nooit vergeten.” Dat hij wordt vergeleken met een tank stoort Depoitre totaal niet. “Ze noemden me bij Eendracht Aalst al zo. Ik ben struis, groot en stevig gebouwd, dus ja… Ik denk dat ik een atypisch profiel heb. Ondanks mijn postuur beweeg ik vrij snel. Ik kan ook even goed in de diepte spelen dan als targetman.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier