In januari stond Lazare Amani plots meerdere keren na elkaar in de basiself bij Union. Toen werd verwacht dat hij die positie snel kwijt zou zijn, maar vijf maanden later zit hij nog steeds niet op de bank.
Door de blessure van Kaoru Mitoma moet Felice Mazzu begin dit jaar schuiven in zijn basisopstelling. De match tegen Seraing betekent zo de eerste basisplaats van Lazare Amani sinds hij in oktober rood kreeg tegen dezelfde ploeg. Dat is zijn slechtste herinnering, vertelt de 24-jarige Ivoriaan aan Le Soir: ‘De situatie van het team was niet prettig want we stonden met 0-2 achter. Ik kreeg dom rood, ook al denk ik dat de scheidsrechter mijn gebaar verkeerd interpreteerde. Ik kon maar moeilijk verteren dat ik zo lang op mijn kans had gewacht en dat ik die, toen hij kwam, niet heb gegrepen. Vooral omdat ik daarna weer op de bank zat.’
In januari grijpt hij zijn kans wel, want hij staat nu nog steeds in de basiself en verwees Loïc Lapoussin naar de bank. In april komt er nog goed nieuws, want Union besluit de aankoopoptie in het huurcontract met Charleroi te lichten. Waardoor Amani nog drie seizoenen in het blauw-geel speelt.
Kampioen in Portugal
Zo komt er ook een einde aan de lastige periode van Amani bij de Zebra’s, waar hij geen enkele wedstrijd speelde. ‘Toen ik aankwam, was het team goed bezig en moesten we op onze beurt wachten. In maart was er dan corona en aan het begin van het nieuwe seizoen verloor ik mijn vader. Ik ging toen twee weken naar Ivoorkust voor de begrafenis en na mijn terugkeer testte ik positief op covid. Daardoor kon ik uiteindelijk bijna een maand niet spelen’, vertelde hij aan Le Soir.
In oktober 2020 besluit Charleroi Amani uit te lenen aan de Portugese tweedeklasser Estoril Praia. Daarmee speelt hij kampioen en de coach wil hem na die promotie graag in zijn team houden. ‘Maar ik wilde terug naar België, omdat ik hier nog wat te bewijzen had.’
100
Zo komt hij bij Union terecht, waar hij in zijn eerste competitiewedstrijd meteen scoort tegen Anderlecht. ‘Het was mijn 100ste match in de Belgische eerste klasse en mijn terugkeer naar België. Het was een perfecte gelegenheid.’
Die andere 99 matchen werkte hij af in het shirt van Eupen, waar hij op zijn achttiende zijn eerste stappen in het profvoetbal zette. Toen maakte hij de sprong van de Aspire Academy naar de Oostkantons. ‘Die overgang was makkelijker, omdat ik al enkele spelers kende van mijn tijd in op de academie.’
Een 100ste partij met de Panda’s zal er nooit komen. ‘Mijn avontuur bij Eupen is over het algemeen goed verlopen, ook al was het einde wat ingewikkeld met het bestuur en de coach. Ik zou mijn 100ste wedstrijd spelen, maar ik werd op het laatste moment van de lijst gehaald.’
Oranje Olifanten
Vijf jaar voor zijn verhuis naar België had Amani nog nooit bij een echte club gevoetbald. ‘Tot mijn dertiende speelde ik enkel met vrienden en via school. Toen mocht ik mijn stad vertegenwoordigen voor de nationale finales van de Aspire-tests. Daar werd ik geselecteerd voor de volgende ronde in Qatar, waarna ik één van de achttien was die aan de opleiding mocht beginnen in Senegal. Het was lastig dat Dakar ver van huis was, maar ik had twee vrienden mee en ik droomde ervan om voetballer te worden,’ vertelde hij bij zijn transfer naar Eupen aan La Dernière Heure.
En als hij zich verder kan blijven ontwikkelen, hoopt hij op een dag ook zijn andere droom waar te maken: spelen voor het nationale elftal van Ivoorkust. ‘Het is de ultieme kinderdroom om het shirt van de Oranje Olifanten te mogen dragen. Maar er zijn veel goede spelers op mijn positie, dus moet ik hard blijven werken,’ vertelde hij aan Le Soir.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
