Vrijdagavond is het zo ver, dan speelt fusieclub Beerschot Wilrijk zijn eerste wedstrijd op profniveau. Nadat het de voorbije seizoenen domineerde in de amateurreeksen zijn de verwachtingen voor dat debuut tegen Union hooggespannen.
In 2013 werd Beerschot failliet verklaard nadat het ambitieuze plan van Patrick Vanoppen faliekant afliep. Er werd een alliantie gesloten met KFCO Wilrijk en zo kende Beerschot een doorstart in provinciale. In vier jaar tijd, en na vier opeenvolgende kampioenstitels, promoveerde de fusieclub naar tweede klasse, sinds vorig seizoen omgedoopt tot 1B. Daarin gelden de Ratten meteen als een titeluitdager.
Wellicht de bekendste naam in het elftal is die van Hernán Losada. De inmiddels 35-jarige Argentijn is aan zijn derde periode (2006-2008 Germinal Beerschot, 2011-2013 Beerschot AC, 2015 – … Beerschot Wilrijk) in Beerschotshirt bezig. Elf jaar geleden debuteerde hij op het Kiel onder ene Marc Brys, ook nu zijn trainer daar.
‘Het eerste doel is om dit seizoen zonder problemen door te komen. Daarna kunnen we dan een volgende stap zetten’, vertelde Brys al aan onze collega’s van Sporza. ‘Maar het doel is altijd de eerste klasse geweest. Daar hoort deze club thuis. Hoe sneller we daar geraken, hoe beter. Toch zouden we gek zijn om nu weer te zeggen: het móét.’
‘We komen nu ook uit tegen clubs die een groter budget hebben dan wij. Dat is nieuw in vergelijking met de vorige jaren. Het is een uitdaging om hier creatief mee om te gaan.’
Er is een goede samenwerking tussen bestuur, supporters en spelers, terwijl die vroeger meer elk op een eiland zaten.
Ook Losada is ambitieus. ‘Het is mijn ambitie om deze club in 1A te krijgen. Dan kan ik gerust stoppen’, laat hij in Sport/Voetbalmagazine optekenen. ‘Beerschot Wilrijk is een speciale club, die heel trots is op zijn geschiedenis en waar je op de tribunes veel passie en originaliteit proeft. Een heel sympathieke club ook, met fans die het meteen opmerken als je goed presteert, maar die ook heel kritisch zijn.’
Meer positivisme
De creatieve middenvelder blikt ook nog eens terug op dat nefaste jaar 2013, waarin Beerschot AC failliet ging. ‘Er waren jongens die hun kosten niet meer konden betalen, omdat we ons loon niet meer kregen. Maar het echte probleem zat bij de kwaliteit en bij de organisatorische chaos die toen in de club heerste. We spreken hier niet over een gewone degradatie, maar over een faillissement. Een beetje meer of minder motivatie bij de spelers, dat bepaalt niet of een club over de kop gaat. Hoe kun je een groep voetballers nu zo’n faillissement verwijten? Ik ken niks van boekhouden. Dat was ook mijn taak niet.’
Gelukkig ziet hij verschillen met hoe de club dezer dagen gerund wordt. ‘Ik zie nu veel meer positivisme. Er is een goede samenwerking tussen bestuur, supporters en spelers, terwijl die vroeger meer elk op een eiland zaten.’
Sommige fans namen hun chouchou toch iets kwalijk toen hij in 2015 terugkeerde naar het Kiel, maar na twee seizoenen waarin hij als topschutter van de ploeg eindigde, lijkt dat bijgelegd. ‘Toen ik terugkeerde had ik meer te verliezen dan te winnen, maar als je vertrouwen hebt in jezelf en als je een bepaalde liefde voelt voor een ploeg, dan hoef je over zo’n terugkeer niet lang na te denken.’
Het einde van zijn spelerscarrière nadert, maar dat betekent niet dat het verhaal Beerschot daar eindigt voor de Argentijn. In Sport/Voetbalmagazine ligt hij een tip van de sluier: ‘Ooit wil ik trainer van Beerschot Wilrijk worden. Maar in het begin zie ik me niet meteen op heel hoog niveau trainer zijn. Ik heb nog heel veel te leren.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier