‘Marc Wilmots is naïef geweest’

Elke maandag blikt Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, terug op het voorbije voetbalweekend. Drie vragen, drie pertinente antwoorden. Deze week heeft zijn vervanger, coördinator Geert Foutré, het over de Rode Duivels en de schoonmaakoperatie bij Racing Genk.

S/VM: Een week na de triomfmars in Frankrijk volgde voor de Rode Duivels het débacle in Wales. Wat moeten we daarvan vinden?

Geert Foutré: ‘Daarmee is nog eens bewezen dat vriendschappelijke wedstrijden alle kanten uit kunnen en veel afhangt van de omstandigheden. Tegen de Franse sterren waren een pak Rode Duivels supergemotiveerd om hun talent te etaleren, terwijl de Fransen zelf een verplicht nummertje leken af te werken vooraleer ze op vakantie konden. Met andere woorden: het belang werd anders ingeschat.’

‘Een andere omstandigheid die het verloop van de match mee bepaalde: in Frankrijk kwamen de Belgen snel op voorsprong, waardoor ze hun favoriete spel konden spelen, in Wales kwamen ze snel op achterstand en dan bleek eens te meer dat we het lastig hebben om een defensief blok te ontwrichten. België had meer balbezit, maar deed daar weinig mee.’

‘Dat is een gedeelde verantwoordelijkheid. Enerzijds mag je van een coach verwachten dat hij een plan B kan uitvoeren wanneer alles vastzit. Twee spelers op het veld sturen en hopen dat zij de oplossingen vinden, is niet voldoende. Zoals Trond Sollied zei: “Je moet spelers niet enkel zeggen wat ze moeten doen, je moet ze ook vertellen hoe.”‘

‘Anderzijds vind ik niet dat we alle schuld in de schoenen van Wilmots mogen schuiven. Of heeft de coach van Wales dan zo een groot verschil gemaakt? Neen, hij beschikte over twee of drie spelers die het spel bepaalden. In België wordt tegenwoordig vaak de vergelijking gemaakt met de generatie Rode Duivels onder Guy Thys: daar waren het ook veelal de spelers – Meeuws, Gerets, Ceulemans, Vandereycken – die de tactiek bepaalden, of corrigeerden. Het verschil is dat daar de hiërarchie binnen de ploeg duidelijk was. Bij deze generatie doet iedereen zijn eigen ding wanneer het niet lukt, dan vallen ze terug op wat ze geleerd hebben in hun club. Zo krijg je een ploeg die alle kanten uit loopt en waar geen cohesie in zit. Dat geven de spelers off the record zelf toe. Je mag van spelers met deze status toch verwachten dat ze die verantwoordelijkheid nemen.’

S/VM: Heeft Marc Wilmots door de hele saga met Schalke 04 aan krediet verloren?

Geert Foutré: “Hij komt hier zeker niet goed uit. Wie ook de knoop doorhakte. Blijkbaar zaten de onderhandelingen tussen hem en Schalke vast, dan is het van Wilmots naïef om af te spreken dat je pas communiceert na de interland tegen Wales. Hij had zelf sneller duidelijkheid moeten verschaffen. Want nu lijkt het toch een beetje op een huwelijk waarin één van beide partners twijfelt over de toekomst, een andere partner overweegt, om dan toch voor de huidige partner te kiezen wanneer blijkt dat de andere optie niet meer kan. Dat voelt aan als tweede keuze.’

‘Deze nationale ploeg is sterk genoeg om te presteren met om het even welke coach, maar voor het onderlinge respect en vertrouwen is dit toch geen goede zaak. Terwijl dat bij een nationale ploeg – waar je zo weinig tijd hebt om aan andere zaken te werken – net van cruciaal belang is. Ik vermoed ook dat deze saga voor meer wrevel in en rond de ploeg zal zorgen. Spelers zullen van de pers lastige vragen krijgen en daar hebben ze een hekel aan. Anderzijds hebben diezelfde spelers weinig recht van spreken: zij doen dit soort zaken constant binnen clubverband, waar ze de ene dag het embleem van de club kussen en de volgende dag tekenen bij een andere club.’

S/VM: Over naar de Belgische competitie, waar bij Racing Genk afscheid genomen werd van clubmonument Guy Martens en ook T2 Hans Visser mocht opkrassen. Speelt Peter Maes met deze schoonmaakoperatie gevaarlijk spel of is het absolute noodzaak?

Geert Foutré: ‘Twee jaar geleden verkondigde Gentvoorzitter Ivan De Witte nog dat zijn club een voorbeeld moest nemen aan Genk, twee jaar later is dat haast omgekeerd. Er is dus de voorbije jaren slecht gewerkt bij Genk. Peter Maes functioneert best in een structuur met duidelijke en korte lijnen, met één baas boven hem en één tussenpersoon. Zoals dat bij Lokeren het geval was. Vraag is of hij datzelfde kan bewerkstelligen in Genk, een toch iets ingewikkeldere club op bestuurlijk vlak. Niet vergeten dat Hein Vanhaezebrouck destijds hetzelfde wilde doen en daar niet in slaagde. Maar bij Lokeren kwam Maes vijf jaar geleden ook in een rattennest terecht en het is hem toch gelukt.’

‘Maes wil ook een spelersgroep die hem volgt, in die zin zal hij niet terugdeinzen een paar elementen te verwijderen. Ongeacht hun prijskaartje. Dat deed Vanhaezebrouck vorige zomer ook bij Gent en kijk wat het hen opleverde… Dit is voor Maes, net als Vanhaezebrouck vorig jaar, dé kans om te tonen dat hij het op een hoger echelon ook kan waarmaken. Hij past goed bij Genk, ik geef hem het voordeel van de twijfel. Tegen Nieuwjaar zullen we al veel weten.’