Bijna zes jaar vechten tegen leukemie, leven in een wurgende onzekerheid, tussen hoop en wanhoop. Miguel Van Damme heeft het uiterste uit zichzelf gehaald. Tot het niet meer kon.
Op 25 juni 2016 begon de strijd van Miguel Van Damme tegen kanker. Hij wilde dat woord niet horen en had het liever over leukemie. Vier maanden na die diagnose en zijn eerste chemokuur gaf Miguel een interview aan Sport/Voetbalmagazine. Hij vertelde over de emoties die zijn ziekte losmaakten, over de reacties die er toen op zijn kamer kwamen, over zijn vriend Thibaut Van Acker die na de uitleg van de dokter rechtstond en van de shock flauwviel.
Het typeerde Miguel Van Damme. Zelfbeklag was er niet bij. Wel vastberadenheid om de strijd tegen zijn ziekte gaan te gaan. Hoofdpijn, overgeven, amper kunnen eten, hoge bloeddruk, die chemo was puur vergif, maar Miguel verteerde de behandelingen vrij goed. Hij probeerde zijn leven weer op te pakken, zonder te ver vooruit te kijken. En er was de steun van de familie en van Cercle, de vereniging waarvoor hij al sinds medio 2013 uitkwam. Van Damme hoopte dat seizoen, 2016/17, nog een match te spelen. Maar op hetzelfde moment had hij geleerd om van elke dag te genieten alsof het de laatste is.
In april 2019 kwam Miguel Van Damme weer aan het woord in Sport/Voetbalmagazine. Hij was drie maanden eerder, op 21 januari 2019, volledig genezen verklaard. ’s Avonds ging hij met zijn vrouw ribbetjes eten. Een avondje nergens op moeten letten, hij fleurde ervan op, al overdreef hij niet. Hij vertelde over de periode die achter hem lag en waarin hij er zelfs niet in slaagde in het huishouden te helpen. Hij leefde niet in een lagere versnelling, zei hij, nee, er was helemaal geen versnelling. En hij voelde zich een zielenpoot als hij onder de mensen kwam. Altijd maar weer moeten antwoorden op de vraag hoe het ging. Maar nu moest het allemaal voorbij zijn. Miguel kon weer trainen en wilde weer spelen, hij wilde de bal voelen, tussen zijn ploegmaats en de supporters zijn. Bij Cercle of ergens anders. Zonder zijn ziekte was hij titularis, wist hij zeker. Bij Cercle of elders. Hij was 25 jaar en had nog tien jaar te goed.
Maar de ziekte keerde terug. Miguel kreeg dat in september 2020 te horen, twee dagen nadat bekend was dat zijn vrouw zwanger was. De onheilstijding dat hij hervallen was kwam uitgerekend op zijn verjaardag, de dokters zeiden dat er geen behandeling meer mogelijk was. Het was zelfs niet realistisch te denken dat hij de bevalling zou halen. Zo vertelde Miguel Van Damme het in een interview met het weekblad Humo. Waarin hij ook zei dat hij drie keer had overwogen om uit het leven te stappen. Hij crepeerde van de pijn. Hij at en sliep niet meer. Maar uiteindelijk bleef Miguel vechten. Hij maakte op 21 mei 2021 de geboorte van zijn dochtertje Camille mee, hij wist ergens wel dat er amper nog perspectieven waren, maar soms, zei hij ook in Humo, neemt de werkelijkheid een loopje met de wetenschap. Hij wilde zijn kind zien opgroeien. Dus bleef Miguel met ongemeen veel moed en wilskracht vechten.
Tot het echt niet meer kon. Miguel Van Damme overleed in de nacht van 28 op 29 maart. Hij werd 28 jaar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
