Ondanks het voetbalschandaal had Mogi Bayat nog nooit zo’n drukke zomer. Achter de schermen blijft hij het mooie weer maken in België, maar ook in Frankrijk. Een verslag van zijn ‘vakantie’.
De auto glijdt over de snelweg. Het traject is niet lang, zo’n dertig minuten hooguit. Mogi Bayat rijdt op de automatische piloot, de blik gericht op zijn smartphone. Er is een transfer af te sluiten, dus naar de duivel met de verkeersveiligheid! Naarmate de spelersmakelaar vooruitgang boekt in het dossier, gaat zijn wagen steeds meer aan het slingeren op het asfalt en flirt hij enkele keren met de pechstrook. Telkens kijkt hij even op, dirigeert hij zijn voertuig opnieuw naar het midden van de weg en richt hij zich weer op het schermpje. Voor hij zijn bestemming bereikt heeft, is de zaak beklonken. ‘Ik ben duizend doden gestorven’, zegt iemand die erbij was, ‘maar op nog geen half uur had hij die speler verkocht.’
Bij Nantes kreeg Bayat een exclusief mandaat van het bestuur om zich bezig te houden met de transfers.
Terug naar Genk
Op zich is de werkwijze van de voormalige algemeen directeur van Charleroi niet veranderd. De supermakelaar is dé tussenpersoon bij uitstek, degene die op het einde alles geregeld krijgt, snel en efficiënt. Hij fluistert in het gretige oor van vele clubs. Alleen – het voetbalschandaal valt niet weg te wissen – doet hij dat nu discreter. Toen Felice Mazzu begin juni naar Genk kwam, stond zijn tronie niet op de foto. Nochtans was hij achter de schermen betrokken bij de overstap van de ex-coach van de Carolo’s. Gemandateerd door Sporting Charleroi zou hij in de loop van de onderhandelingen tussenbeide zijn gekomen, zelfs in het gesprek over het salaris van de trainer bij de Limburgers.
Ook bij de contractverlenging van kapitein Sébastien Dewaest was Bayat betrokken. ‘Het bestuur van Genk heeft zijn werk in dat dossier geapprecieerd’, zegt een van zijn medewerkers. ‘Je kunt niet voor iedereen goed doen. Ik vertrouw hem en hij heeft vertrouwen in mij’, zei Dewaest enkele maanden geleden zelf.
Half juli zette hij de kers op de taart: Ianis Hagi, gegeerd door heel wat Belgische en buitenlandse topclubs, kwam na zijn bemiddeling naar Limburg.
Vrije hand in Luik
Bij die zaak realiseert hij een van de grote transfers van deze mercato. Een huzarenstukje van 4 miljoen euro. Hij doet dat samen met Pietro Chiodi, die in 2017 de transfer van Razvan Marin naar Standard regelde.
Als nieuwe zakenpartners zorgen de twee, na de komst van Hagi junior naar Genk, ook voor die van Denis Dragus naar Sclessin.
De jonge Roemeense aanvaller werd nochtans maanden geleden al door de scoutingcel van de Rouches genoemd als mogelijke aanwinst. Maar dat maakt weinig uit, Mogi Bayat heeft immers de vrije hand in Luik, nu Olivier Renard er vertrokken is. Nadat hij meerdere talenten uit de Académie Robert Louis-Dreyfus had vastgelegd, sprong hij ook in de dans rond het lucratieve vertrek van Moussa Djenepo naar Southampton (geschat op meer dan 15 miljoen euro). Aan inkomende transfers waren er Selim Amallah, Mërgim Vojvoda, Anthony Limbombe, Noë Dussenne en dus ook Denis Dragus.
Alle macht in Gent
De voorzitter van Standard en de Franse Iranees zijn het wel over één zaak eens: ze betrekken andere tussenpersonen bij de deals om de alomtegenwoordigheid te maskeren van de man die op borgtocht vrij is. Zo mengde Yuri Selak, voormalig sportief directeur van Excel Mouscron zich in de transfer van Vojvoda, die officieel werd bijgestaan door oud-speler Adrian Aliaj. Beiden delen het Luxemburgse bureau van de oudste Bayat en werken nauw samen met Fali Ramadani, die ook coöpereert met Herman Van Holsbeeck.
Mogi Bayat, die goed bevriend is met de ex-algemeen manager van paars-wit, kreeg definitief een voet tussen de deur bij Standard in januari, dankzij de terugkeer van Nicolas Raskin, die als eerste speler geboren in de 21e eeuw debuteerde in de Jupiler Pro League bij Gent. Bij Gent maakten de beleidsmakers geen geheim van hun goede band met de mister fix-it van het Belgisch voetbal.
‘Mogi heeft ons goed geholpen bij de verkoop van spelers die nooit aan bod kwamen’, aldus voorzitter Ivan De Witte begin dit jaar. Waarna hij de retorische vraag stelde: ‘Is het niet normaal dat je goed overeenkomt met een goeie leverancier?’ Laat daar geen twijfel over bestaan. De transfer van Sven Kums, op een zijspoor bij Anderlecht, toont de almacht waarover Bayat bij de Buffalo’s beschikt. Hoewel het eigenlijk Uche Agbo was die Anderson Esiti zou vervangen, wendde de club van Michel Louwagie een gemiste medische controle van Agbo voor om de huismakelaar iets te laten verdienen aan de komst van Kums, die nochtans niet dezelfde kwaliteiten heeft als zijn voorganger Esiti. ‘Als je een deal wil maken met Gent, dan stelt Louwagie als conditio sine qua non dat je via Mogi passeert’, zegt een ontgoochelde collega. Dylan Bronn had die boodschap goed begrepen. De Tunesiër, nochtans onder contract bij een Franse makelaar, vroeg eerst om via een vennoot van Ramadani te gaan en stelde vervolgens Mogi Bayat voor om de deur naar de uitgang te forceren.
Sportief directeur in Nantes
Rennes, dat geïnteresseerd was in het profiel van Bronn, krabbelde terug toen het merkte hoeveel makelaars er om hem heen zwermden. Reims van zijn kant haakte af toen het de vraagprijs van Gent hoorde. Bleef over: FC Nantes, waar Bayat hem probeerde te slijten hoewel hij er al een centrale verdediger had verkocht: Molla Wagué van Watford.
Bij Nantes kreeg Bayat een exclusief mandaat van het bestuur om zich bezig te houden met de transfers en dus te fungeren als een officieuze sportief directeur van de club. Hij geniet van een grenzeloos krediet bij voorzitter Waldemar Kita en diens zoon, algemeen directeur Franck Kita, door hen Guillaume Gillet te verkopen in 2016. Het jaar erop was het de beurt aan Kalifa Coulibaly, Joris Kayembe en Yassine El Ghanassy. Momenteel blijft het wachten tot die eerste de goalgetter van de club wordt en heeft de tweede amper gespeeld door blessures.
Het matige succes van Bayats poulains schrikt het bestuur van Nantes niet af, integendeel. Begin juli belde Mogi nog met Philippe Mao, hoofd van de scoutingcel van Nantes, over een terugkeer van Adrien Trebel. Dat plan beviel Kita wel, maar trainer Vahid Halilhodzic wou er niet van weten. De Bosniër, die de invloed van de manager beu was, stapte tien dagen voor de competitiestart op. Dat maakte de weg vrij voor Cristian Benavente en Moses Simon, die zo ploegmaats werden van Dennis Appiah en Alban Lafont.
Zo gingen ook de poorten van Neerpede weer open voor Bayat, die Marc Coucke en de zijnen eraan herinnert wat een waardevolle bondgenoot hij is bij het afslanken van een te uitgebreide kern. Door het vertrek van Kara en Ivan Santini naar het oosten kon het Anderlechtbestuur er van op aan dat het een goede beslissing genomen had door zijn diensten niet langer te weren.
‘Afgezien van de ethische bedenkingen is hij gewoon de beste’, benadrukt een losse medewerker. ‘Gewoon omdat hij de meest bekwame is in zijn domein. En aangezien er veel bekwame makelaars zijn, maakt hij nog meer het verschil.’ Mogi Bayat zit dus weer op de snelweg naar het succes, de concurrentie verdwijnt in zijn achteruitkijkspiegel. Op de nodige afstand weliswaar, kwestie van niet geraakt te worden door zijn rijstijl.
Wat met operatie Propere Handen?
Verstrikt in het net dat vorige herfst over het Belgisch voetbal werd getrokken, zat Mogi Bayat 47 dagen achter de tralies voor hij werd vrijgelaten tegen een borgsom van 150.000 euro.
Op 11 oktober werd Bayat door het federale parket ervan verdacht de transfers van meerdere spelers gemanipuleerd te hebben met de bedoeling er zelf profijt uit te halen ten nadele van de partijen die hij vertegenwoordigde, en ook mechanismes opgezet te hebben om zijn manipulaties verborgen te houden voor de spelers en de clubs waarmee hij werkte. Daarvoor zou hij onder meer de hulp gekregen hebben van toenmalig advocaat Laurent Denis.
Als Bayat uiteindelijk veroordeeld wordt voor die daden, dan krijgt de bekendste Belgische makelaar mogelijk een verbod om zijn beroep uit te oefenen, want een tussenpersoon mag in theorie geen strafblad hebben. Mogi Bayat werd evenwel al eerder veroordeeld, in een zaak van corruptie, verduistering en fraude ten tijde van zijn oom Abbas Bayat en de spanningen tussen Sporting en de stad Charleroi. Maar dat dossier werd blijkbaar verticaal geklasseerd bij de voetbalbond.
