De tickets richting Sevilla en de achtste finale op 27 juni mogen stilaan besteld. Met dank aan Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku en dat oude receptje van tegen Brazilië waar de coach even het stof af blies.
Na Italië is België het tweede land dat al zeker naar de volgende ronde gaat. Richting waar moet nog bepaald, dat weten we maandag, na het duel tegen de Finnen. Veel kans dat het Sevilla wordt, als groepswinnaar. Tegenstander een betere derde, wellicht uit groep A. Dat is op dit moment Zwitserland, maar dat kan nog allemaal nog veranderen.
Het duel tegen de Denen was er een met twee gezichten: zeer zwak voor de rust, erg sterk erna. Geen Duivel had moeite om toe te geven dat het in het begin niet goed was. De Belgen leken verrast door de agressieve aanpak van de Denen. Op adrenaline, en met een ander systeem dan in de duels in de Nations League.
We hebben daar verstoppertje gespeeld, gaf Kasper Schmeichel niet zo lang geleden toe. Het bleek zo. Een gespiegelde opstelling, overal man tegen man, en veel agressie en pressie. Geen Duivel die rustig een bal kon rond tikken. Damsgaard had de tijd van zijn leven, Denayer blunderde snel, en niemand die opstond om de Belgen uit de miserie en in balbezit te halen. Lukaku raakte veel ballen, maar kon er weinig mee. Dramatisch. De top drie in kilometers waren allemaal Belgen, maar ze liepen wel achter de bal.
Voor de Gouden Bal
Aan de rust greep Roberto Martínez in. De Bruyne kwam in de ploeg voor een onzichtbare Mertens, veelal centraal. Lukaku ging weg lopen van het duo Kjaer en Christensen en koos voor duels op de rechterflank. Deed het u ook onmiddellijk denken aan die wedstrijd van drie jaar geleden, tegen Brazilië? Het was in elk geval vrijwel onmiddellijk goed voor de ommekeer.
Het dient gezegd: de tank van de Denen, veel gegeven in dat enthousiasme om Eriksen passend te eren, was leeg. Ze lieten de druk wat wegvallen, en dan moet je de klasbakken van ’s werelds nummer 1 niet te veel kansen geven om een bal rond te tikken. Enig mooi werd de 1-1 uitgespeeld, enig mooi even later de 1-2. Afwerkers van dienst: Thorgan Hazard en Kevin De Bruyne. Mooi eerbetoon: de weigering van De Bruyne om uitbundig te vieren. Eriksen zat ook in zijn hoofd.
En zo heeft Kevin De Bruyne zijn intrede in het tornooi niet gemist. Vooraf werd door de internationale pers erg uitgekeken naar wat hij hier zou tonen. Inzet: de Gouden Bal op het einde van het seizoen. Na zijn sterke CL-finale ligt Kanté (Chelsea) in polepositie. Met de Fransen was hij ook al sterk tegen Duitsland. De Bruyne zette daar een titel met City tegenover, en nu een knallende opener tegen Denemarken. Het wordt een strijd in dé strijd op dit tornooi. Met Lukaku, wie weet, als toekijkende derde. Hij stond niet op het scorebord vanavond, maar zijn inbreng was cruciaal.
Punten voor de bondscoach
Denemarken bracht onrust in de defensie, Denayer scoorde slechte punten. De terugkeer van De Bruyne, Hazard én Witsel bracht rust in het hoofd van de Belgen, en speelminuten bij zij die van ver kwamen. Nu een half uur, tegen de Finnen misschien een helft. De tweede, als ook daar de tank wat leger is en ze fysiek minder in de strijd kunnen gooien.
Ook de bondscoach is alert, in het schakelen, in het omkeren van de gang van het spel. De klasseflitsen waren bepalend, ja, de vermoeidheid bij de Denen ook, zeker, maar Lukaku bevrijden uit de omknelling van Kjaer en hem naar de flank halen, was sterk als ingreep. Tijdelijk tenminste, na de 1-2 zagen we Big Rom meer in het centrum.
Verheugende vaststelling: focus bij iedereen. Op naar match drie en dan de eindfase, met nog vier lekkere duels om naar uit te kijken. By the way: al vijf goals na twee matchen, dat is ook lekker.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
