Denis Odoi speelt vanaf dit seizoen voor Lokeren. In Sport/Voetbalmagazine blikt hij terug op zijn twee jaar bij Anderlecht en hoe daar een vertrek onafwendbaar werd.
Odoi doet zijn relaas van zijn laatste weken in loondienst van paars-wit. “De play-offwedstrijd in Genk was de apotheose van een verhaal dat al op zijn einde liep. Daar werd Anthony Vanden Borre opgenomen in de kern en ik niet. Ik werd dus gedegradeerd tot vierde keuze op de rechtsachter, na Gillet, Wasilewski en Vanden Borre.
“Vlak voor de wedstrijd blesseerde Anthony zich licht en moest ik plots toch mee, als negentiende man. Ik vond dat weinig respectvol, aangezien ze mij in de winterstop absoluut wilden behouden en ik ook aan play-off 1 begonnen was, en dat heb ik zo ook aan Van den Brom laten weten. Ik zei dat hij me dan beter thuis kon laten. Waarop hij antwoordde: ‘Oké, ga dan maar naar huis.’ Hij oordeelde dat ik mezelf op die manier onmogelijk maakte. Toen besefte ik dat het voor mij einde verhaal was.”
De professor
Er was nog een ander aspect waardoor de situatie van Odoi bij Anderlecht onhoudbaar werd. “Ze verweten me bij Anderlecht ook wel eens dat ik een betweter ben. Besnik Hasi noemde me zelfs ‘de professor’, al had dat ook te maken met de bril die ik draag.”
“Wat kan ik daarop zeggen? Als er een taalfout gemaakt wordt, wijs ik daarop, ja. Ik vraag graag uitleg en als ik niet akkoord ga, zeg ik dat ook. Bij Anderlecht was ik máár Denis Odoi en werd dat niet gesmaakt. Herman Van Holsbeeck zei me daaromtrent eens: ‘Denis, je moet je plaats kennen’. Het kwam erop neer dat ik mij bij STVV meer kon veroorloven omdat ik daar een bepalende figuur was, en bij Anderlecht niet. Terwijl ik vind: elke mening is evenveel waard.
“Vorig seizoen haalde ik bijvoorbeeld aan dat er te veel spelers te laat kwamen op training. Herman antwoordde daarop dat je moet weten hoe je bepaalde spelers moet behandelen. Maar als dan tijdens de play-offs Lucas Biglia net hetzelfde zegt – dat er een gebrek is aan onderling respect – beaamt Herman dat volmondig. Tja… Ik ken mijn plaats goed genoeg, maar dat wil niet zeggen dat mijn boodschap niet nuttig kan zijn.” (MS)
