OHL marcheert dapper naar de afgrond

Vier trainersontslagen in minder dan twee jaar: dan is niet de trainer, maar de club het probleem. Oud-Heverlee Leuven, trainerskerkhof en slangenkuil, blinkt uit in struisvogelbeleid.

Met Jacky Mathijssen ontsloeg Oud-Heverlee Leuven dinsdag zijn vierde trainer in minder dan twee jaar. Januari 2014 vloog Ronny Van Geneugden, zijn opvolger Herman Vermeulen zong het een maand uit, Ivan Leko tot november 2014. Mathijssen was elf maanden in dienst.

Den Dreef is een trainerskerkhof geworden. De sympathieke club waar iedereen van hield toen het als een frisse bries door de Jupiler Pro League kwam waaien, is niet meer. Waar trainers vallen als vliegen, is doorgaans niet de trainer, maar de club het probleem. Met elk ontslag bleek dat niet opgelost. De kans lijkt klein dat het nu wel zo is.

Donderdag, twee dagen voor het thuisduel tegen KRC Genk, was Jimmy Houtput de spelers komen toespreken. Buiten het oog van de technische staf voerde de voorzitter toen ook individuele gesprekken met enkele spelers. Daaruit bleek volgens de club dat de kleedkamer niet meer achter Mathijssen stond.

Wat de club liever niet zegt, is dat die kleedkamer net als op het eind onder Van Geneugden opnieuw aan verdeeldheid ten prooi lijkt. Enkele Franstalige spelers wilden niet verder met Mathijssen. Met name Jordan Remacle en Yohan Croizet pikten na eerdere kritiek hun recente verwijzingen naar de bank niet. Croizet zegde af voor Genk met een plots opgedoken blessure. Ook Romain Reynaud verklaarde zich niet fit na een kleine ingreep tijdens de interlandweek. De Franse aanvoerder had het al verkorven na zijn opvallende geklungel tegen KV Oostende, samen met de tot dan altijd betrouwbare doelman Rudy Riou. Mathijssen zette Reynaud afgelopen zaterdag naast de ploeg.

OHL greep de sluimerende spelersonvrede graag aan om Mathijssen de wacht aan te zeggen. Toen het Van Geneugden doorstuurde, trof de club het verwijt dat ze daar te lang mee had gewacht. Die kritiek wilde het dit keer te snel af zijn. Bij supporters valt te horen dat de club zo hoopt geplande protestacties van fans en sponsors te ontmijnen.

De liefde tussen Mathijssen en OHL was nooit groot. Voor sommigen zou het ontslag een afrekening zijn met een coach die hen verweet niets van voetbal te kennen en nog minder van het runnen van een club. Mathijssen dreigde eerder zelf met ontslag en zijn zaakwaarnemer Dirk Degraen zou de plooien met zijn werkgever enkele keren hebben moeten gladstrijken. Nu mag Degraen, afgelopen zaterdag aandachtig toeschouwer tegen Genk, de financiële afwikkeling van het ontslag regelen.

Luc Denteneer legde de spelers dinsdag na het trainersontslag meteen een spreekverbod op. Samen met voorzitter Houtput gaat de gecontesteerde sportief verantwoordelijke op zoek naar een nieuwe coach. Vrijdag willen ze hem presenteren. Tot dan leiden de assistenten Sven Vandenbroeck en Hans Vander Elst de trainingen.

Cruciaal is de vraag of OHL dit nieuwe dieptepunt aangrijpt om eindelijk orde op zaken te stellen. De sportieve werking van de club blijft een zootje. Medewerkers klagen steen en been over een gebrek aan transparantie. CEO Paul Van der Schueren mag zich van het nieuwe bestuur niet meer mengen in sportieve zaken. Sportief verantwoordelijke Denteneer is een karikatuur, maar wordt ontzien wegens zijn sponsorcenten. Assistent Vander Elst zint op wraak wegens zijn degradatie als hoofd jeugdopleiding. Technisch coördinator Patrick De Wilde kwijnt weg.

Alle ogen zijn nu gericht op voorzitter Houtput. De coup tegen zijn voorganger Jan Callewaert hielp de club nog geen meter vooruit. Het ontslag van Mathijssen snijdt in de financiën en er was al geen geld voor versterking. Ondertussen staat OHL op de drempel van een tweede degradatie in twee jaar tijd. In de bestuurskamer klampt men zich krampachtig vast aan de overtuiging dat Westerlo nóg zwakker is. En aan de eendracht die het nieuwe bestuur naar verluidt kenmerkt. Eendracht in de tocht naar de afgrond, zo lijkt het wel.

Jan Hauspie