Op bezoek bij FC Houthem, de Waalse amateurploeg in West-Vlaanderen: ‘Wij hebben zelfs een spionkop’

Elke maand laten we hier een voetballer uit de lagere reeksen aan het woord. Deze keer: Emilien Deriu, speler bij vierdeprovincialer FC Houthem in West-Vlaanderen.

‘Drie jaar geleden heb ik voor FC Houthem gekozen omdat ik op wandelafstand van het terrein een huis had gekocht. Het was de bedoeling om op mijn gemak uit te bollen bij de beloften, maar al heel snel bleek dat de A-ploeg mij nog kon gebruiken. De club had opnieuw een team in vierde provinciale ingeschreven, nadat in 2017 de eerste ploeg was ontbonden, en er was nood aan ervaren mannen om de vele jeugdspelers te omkaderen. Het bestuur wilde herbeginnen en voluit de kaart van de jeugd trekken. Dat beleid heeft ons een beetje genekt dit seizoen. In vierde provinciale heb je niet veel nodig: een killer vooraan, twee mannen in de middenstrook die ballen recupereren en het spel verdelen en achteraan iemand die alles opkuist. Maar bij de start van het seizoen zijn we enkele anciens kwijtgespeeld die altijd in de basis stonden – twee raakten geblesseerd, twee door omstandigheden stopten en één kwam gewoon niet meer opdagen. We moesten het dus doen met jonge kerels die niet klaar waren voor het grote werk.

‘Als je de optelsom maakt van al die factoren, kom je uit bij onze situatie… Het was de bedoeling om een rustig seizoen te draaien in de middenmoot, maar we zullen het seizoen eindigen als een van de slechtste ploegen van heel West-Vlaanderen. Dat zorgt voor frustraties. Ik weet niet hoe andere spelers ermee omgaan, maar ik ben er ziek van. Laatst verloren we met 8-0 op Voormezele. Wat kun je als aanvoerder vertellen na een zoveelste nederlaag? Ik heb de indruk dat mijn boodschap en die van de trainer niet meer doordringen. Had ik andere accenten moeten leggen in mijn speech? Had ik mijn stem meer moeten verheffen? Daar worstel ik ’s avonds mee.’

‘Sale wallon’

‘Of er met ons gespot wordt? Ik weet wat de tegenstanders denken: ‘Het is máár Houthem, ze pakten slechts zes punten, hun verdediging stelt niks voor.’ Ze nemen ons niet meer serieus. Soms proberen ze ons belachelijk te maken. Ik ben de kapitein en ik moet ervoor zorgen dat mijn jongens niet ingaan op provocaties. Dat is niet gemakkelijk met jongeren, bij wie de stoppen snel kunnen doorslaan.

‘Een bijkomend punt is onze speciale status als enige Waalse ploeg in een Vlaamse reeks. In sommige wedstrijden voel je dat er spanning in de lucht hangt. Wij krijgen wel eens ‘ salewallon‘ naar het hoofd geslingerd – maar het omgekeerde gebeurt ook, hoor. We worden ook bijna wekelijks geconfronteerd met scheidsrechters die het Frans niet machtig zijn. Soms is het nodig dat een arbiter een speler even apart neemt om een beslissing toe te lichten, maar dan kan dat dus niet. Ja, ik heb het gevoel dat we vaak benadeeld worden. Om financiële redenen is een overstap naar Wallonië geen optie. We zouden dan uitkomen tegen ploegen uit Doornik en dan spreek je snel over verplaatsingen van minimaal 45 minuten. Terwijl wij nu teams tegenkomen uit de buurt.’

‘Spelers aantrekken is nog zoiets. Vlaamse spelers hebben zo veel mogelijkheden dat het bestuur telkens in dezelfde vijver moet vissen. In feite komt er elke zomer een spelerscarrousel op gang tussen de drie teams uit Komen: Jespo Comines-Warneton, US Ploegsteert en Houthem. Ik heb ze alle drie gedaan… ( lacht) Als het bij de ene ploeg niet lukt, kun je altijd bij de buren terecht.

‘Ondanks alle ellende ben ik blij dat het tussen onder de spelers nog altijd goed zit. En welke ploeg uit vierde provinciale kan zeggen dat ze een spionkop heeft? Onze harde kern, de Kop Houthemois, is twintig man sterk en elke zondag staan ze trouw op post. Soms met Bengaals vuur en spandoeken, zoals in de derby tegen Hollebeke. Respect voor die gasten! Want vierde provinciale is soms niet om aan te zien. Het zijn mensen met een hart voor de club en dit jaar hebben we hen helaas niet veel kunnen teruggeven. Dat is een van de redenen waarom ik er sowieso nog een seizoen bij doe. Ik ben al 34 jaar, maar ik wil mijn carrière niet eindigen met een valse noot.’