Op zoek naar lijm: hoe Brian Priske de missing link bij Antwerp niet vindt

© PHOTONEWS
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Soms is luxe ook een nadeel. Of hoe een zoekende Brian Priske zich ook een beetje zelf in nesten aan het werken was.

Antwerp, zondag aan de rust: 58 procent balbezit, maar slechts drie schoten op doel – één binnen het kader ( Fischer), één ernaast (Fischer) en één afgeblokt schot ( Benson). Zo kom je er niet. Het erge is: het gebeurde niet voor het eerst. Na de rust werd dat wel rechtgezet, een beetje ook dankzij een snelle voorsprong: negen schoten, waarvan drie op doel.

Antwerp, zondag bij de aftrap. Uit de opstelling van de week ervoor, tegen Club Brugge, moeten we maar één naam schrappen: die van Michel-Ange Balikwisha. Hij begint op de bank, Viktor Fischer is weer basisspeler, voor het eerst sinds het duel tegen Zulte Waregem twee weken geleden. Dat is alvast een stap vooruit: Brian Priske weet, na bijna vijf maanden, dat het tijd is om weer wat vaste keuzes te maken. Het experimenteren is voorbij, het is tijd voor stabiliteit.

Aanval

Het gaat allemaal wat moeizamer dan verwacht, daar in Deurne Noord. Niet in de punten, wel in het voetbal. Een paar weken geleden wel onverwacht koploper, maar ook toen waren er al tekenen dat de realiteit van de stand een paar dingen verbloemde. Dat voorin Michael Frey met zijn dertien goals (sinds zondag) de dingen veel rooskleuriger voorstelde in aanvallend opzicht dan de realiteit op het veld was. Frey kon dat tempo uiteraard niet de hele tijd volhouden, en toen kreeg de Great Old het moeilijker en moeilijker om een wedstrijd over de streep te trekken. Verlies in Waregem, gelijk tegen Brugge, een bekeruitschakeling in Westerlo, moeizaam bevochten winst op Cercle. Van alle ploegen in de top acht is Antwerp de minst scorende ploeg, ondanks zijn topschutter.

In theorie is van alle kernspelers Ally Samatta de beste spits. De grootste balvastheid, de meeste snelheid, een goeie neus voor de goal. Alleen: Samatta scoorde in de competitie nog niet (wel al in de beker, én Europees). En daartegenover staan die dertien goals van Frey. De naakte waarheid. Een rommelaar, niet aflatend werker, een beest, ook op training. Dan zet je die optie, als het voetballend wat minder gaat, niet langs de zijlijn.

Ze zijn Frey, die zondag zijn tweede strafschop omzette, zéér dankbaar voor alles wat hij in deze competitie al deed, maar eigenlijk blokkeert hij een andere manier van voetballen. Een vlottere, eentje die op dit moment de ploeg misschien tot hoger rendement kan brengen. Want als Frey, zoals hij de laatste weken aan het spelen is, zich uit de box moet laten zakken om mee te voetballen omdat er daar weinig ballen komen, dan speelt hij niet in zijn sterkte. En omdat je een vedette als Samatta ook niet de hele tijd op de bank kunt houden, zocht Priske ook voor hem een plaatsje.

Op zoek naar lijm: hoe Brian Priske de missing link bij Antwerp niet vindt
© Belga Image

Verdediging

Priske schrok, in de euforie na de Europese kwalificatie tegen Omonia, dat in geval van uitschakeling een eventueel ontslag op tafel had kunnen liggen. Zoveel druk al zo snel, bij een totaal nieuwe ploeg, met een nieuwe coach, de enthousiaste Deen snapte er niks van. Vooral niet omdat Antwerp in die periode zeer leuk voetbal bracht, met als uitschieter een 2-5 op Sclessin of de thuismatch tegen de Cyprioten. Alleen: het aantal XGA, het mogelijke aantal tegengoals, was enorm. Omonia maakte er vier, KV Mechelen drie, OHL twee. Gelukkig blonken in die periode Birger Verstraete, die veel lekke dichtte, en vooral Jean Butez uit. Butez hield zijn ploeg mee overeind tijdens de 15 op 15 tussen 11 september en 3 oktober.

De twee interlandbreaks gaven de coach wat tijd om te sleutelen, want door het hoge ritme van matchen was het anders voorbereiding, wedstrijd, uitlopen en weer aan de bak. Sleutelen aan de fysieke conditie van een aantal jongens die de voorbije jaren bij hun teams geen basisspeler waren of met blessures kampten, maar ook aan de veldbezetting. Met Gerkens kwam wat ondersteuning van Nainggolan in balverlies en scorend vermogen uit de tweede lijn, met Yussuf ook nog wat extra loopvermogen toen Nainggolan geblesseerd raakte.

Achterin was het vaak schuiven door blessures. De Laet speelde al links, rechts en centraal. Bataille links én rechts. Vines, de vaste linksachter, was immers weken uit met een sleutelbeenbreuk. Buta staat ook al even aan de kant, net als Engels. Dat zorgde met Dessoleil voor een late paniektransfer en vooral voor onstabiliteit.

Dat laatste is weg, zondag gaf men geen krimp tegen Cercle. En Westerlo dan? Een ongeluk. Een spelhervatting, net als tegen Club, en een omschakelingsmoment, met De Laet die iets te laat kwam om er de voorzet uit te halen. In de combinatie wordt Antwerp de laatste weken nog zelden helemaal uit verband gespeeld. Ook niet door Club een week geleden. Daar heeft Priske zijn huiswerk uitstekend gemaakt.

Achterin staat het steeds beter bij Antwerp
Achterin staat het steeds beter bij Antwerp© Belga Image

Lijm

Waar hij nu nog naar zoekt in zijn process is lijm om een en ander aaneen te plakken, een missing link. Om diverse redenen bleken Nainggolan (te veel achterstand), Balikwisha (te onregelmatig), Miyoshi (veel te weinig ups na een down en nog nooit basisspeler op de Bosuil), Gerkens (een werker), Samatta (een spits) of Eggestein (een halve spits en nog wat licht) in staat de ploeg aan elkaar te binden. Faris Haroun zou dat kunnen, maar raakt hij op zijn leeftijd nog topfit? Priske zocht, probeerde en schoof zich te pletter, zelfs de jonge Dwomoh kreeg zijn kans, maar van een zeventienjarige mag je vooral niet vragen dat hij nu al een ploeg op sleeptouw neemt.

Uitkijken was het naar Victor Fischer, die Antwerp zondag weer probeerde te geven wat nodig was: leiderschap, balvastheid en oog voor samenspel. Maar zondag was het geen Fischerweer: te nat, te zwaar, te veel duels en na wat weken out te veel zoeken nog naar vorm.

En daarom is het op en af met Antwerp, dat deze week weer twee loodzware opdrachten heeft: tegen Fenerbahçe gaat het om uitzicht houden op Europees overwinteren, tegen Anderlecht om een nieuw prestigeduel. Eén ding heeft de coach al geleerd: na maanden zoeken is meer stabiliteit in zijn teamsamenstelling dé manier om uit het moeilijke moment te komen. Soms is de luxe van een grote kern – met De Wolf kwam donderdag in Westerlo een dertigste speler aan speelminuten toe – ook een handicap.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content