Oulare klaar om te scoren voor Standard: ‘Ik denk dat ik eindelijk verlost ben van alle ellende’

Obbi Oulare kon na een door blessures geteisterde campagne toch een nieuw contract tekenen bij Standard en is klaar om te schitteren. Zijn heupprobleem lijkt alvast opgelost.

Oulare heeft een rotseizoen achter de rug. Het zoveelste. Hij speelde het equivalent van vier volledige matchen en scoorde daarin één doelpunt. Zijn campagne werd nog maar eens geteisterd door fysieke ongemakken. ‘Ik had het mij helemaal anders voorgesteld,’ vertelt de spits die vorig seizoen door Watford uitgeleend werd aan Standard aan Sport/Voetbalmagazine, ‘maar ik kreeg uiteindelijk toch een contract voor vier seizoenen. Dat betekent dat ik het waarschijnlijk goed heb gedaan.’

Watford leende hem achtereenvolgens uit aan Zulte Waregem, Willem II, Antwerp en Standard. Die band met Watford is nu helemaal doorgeknipt. Een bevrijding, noemt de jonge Belgische aanvaller het.

‘Een voetballer zit liever bij een club waar hij deel uitmaakt van een project op lange termijn. Vandaag heb ik een contract van vier jaar bij Standard en die situatie ligt mij beter. Ik moet niet meer denken: ik heb x-aantal maanden om mij te tonen en daarna moet ik sowieso terug naar Watford. Er komt ongetwijfeld veel druk bij kijken wanneer je ergens op huurbasis speelt.’

Hij was aan het revalideren toen hij vorige zomer bij Standard aankwam. Op het moment dat de spits zich in de ploeg aan het werken was, viel hij opnieuw geblesseerd uit. Oulare: ‘Ik dacht vooral: ik trek het ongeluk aan. Ik had net mijn comeback gevierd tegen Sint-Truiden met een doelpunt. En het was ook al lang geleden dat ik de volledige negentig minuten had volgemaakt. Vijf dagen later mag ik in de Europa League invallen in Turkije. En nu ben ik vertrokken. Dacht ik. Vijf minuten na mijn invalbeurt breek ik mijn scheenbeen. Dat is brute pech.’

‘De afgelopen 2,5 jaar waren niet gemakkelijk… Maar we zijn tot de conclusie gekomen dat mijn heup de kiem is van al mijn problemen. Toen we dat doorhadden, wisten we dat een operatie noodzakelijk was geworden. Maar ik bleef de datum telkens uitstellen. Ik schermde met het excuus dat ik er niet klaar voor was. Nu ik geopereerd ben, gaat het veel beter. Ik denk dat ik eindelijk verlost ben van alle ellende.’