Sporting Charleroi in de Women’s Super League: een moeilijke bevalling

De tien clubs uit de hoogste afdeling bij de dames hebben nog anderhalve maand om het nieuwe seizoen voor te bereiden. Bij Charleroi zijn er nog veel onzekerheden. Een stand van zaken.

Flashbak naar 20 april. Op het moment dat België op slot zit door de lockdown, kondigt Sporting Charleroi bij monde van zijn voorzitter Mehdi Bayat aan dat de Henegouwse club voor het eerst in haar bestaan een damesploeg zal hebben in de Superleague, de hoogste nationale afdeling.

In het communiqué valt te lezen: ‘Een sportief en sociaal project dat ons na aan het hart ligt.’ Het is dan ook een project dat past in de tijdsgeest, met het succes van de Red Flames en het WK vrouwenvoetbal 2019. Geen enkele beleidsmaker in het Belgisch voetbal wil dus die trein missen. Maar drie maanden later is er nog veel onduidelijkheid, zowel op beleidsniveau als wat het sportieve betreft.

Een situatie die onrust wekt, want de Women’s Super League, waar voor het eerst tien ploegen aan de aftrap zullen staan, wordt verondersteld om in het laatste weekend van augustus op gang te worden gefloten. Het budget bijvoorbeeld is nog niet rond.

‘We moeten nog duidelijkheid verkrijgen over bepaalde sponsors en wat we van de voetbalbond zullen krijgen’, zegt Gérard Linard, de voorganger van Mehdi Bayat als bondsvoorzitter en vorig jaar benoemd tot erevoorzitter van de damesafdeling. ‘Sommige zaken kunnen in vraag gesteld worden door de coronacrisis.’

De voorzitter geeft toe dat men op het vlak van de boekhouding een beetje in het duister tast: ‘Dit wordt een sleuteljaar, een testjaar dat ons zal toelaten om te bekijken hoeveel de damesploegen ons kosten. Nadien zullen we ons aanpassen.’

‘Het klopt dat de inkomsten en uitgaven nog niet welomlijnd zijn, maar het vrouwenvoetbal blijft goed betaalbaar’, bevestigt Muriel Oostens, verantwoordelijke voor het damesproject van de Zebra’s. ‘Je mag niet vergeten dat deze periode van covid-19 niet ideaal is om sponsors aan te trekken. Ik ben alleszins niet ongerust: Mehdi Bayat heeft beloofd om ons de nodige middelen ter beschikking te stellen.’

Ontslag na nog geen maand

Ook op het sportieve vlak loopt nog niet alles op rolletjes. Het was een bittere pil toen Philippe Venturoso op 10 juli een eind maakte aan zijn (erg) korte avontuur met de damesploeg van Sporting Charleroi. In feite was er al een eind gekomen aan de samenwerking op 30 juni, op de vooravond van de dag dat het contract van de ex-coach van RE Acren-Lessines (tweede amateur) zou beginnen.

De betrokkene, die niet op onze vragen wilde antwoorden, liet in de kolommen van L’Avenir optekenen: ‘Na een rapport van de coördinator (Delphine Préaux, nvdr), werd een spoedvergadering belegd om me te vertellen dat ik niet de man was die ze zochten.’ Vervolgens legde hij uit dat ‘het project niet datgene was dat ze hem hadden voorgespiegeld.’ Hij hekelde ook het gebrek aan beschikbare speelsters. Na nog geen drie weken was hij dus alweer weg, hoewel het begin van de competitie nadert.

Dat hoort een beetje bij het avontuur’, filosofeert Muriel Oostens. ‘Hij voelde zich niet erg comfortabel in het project. Een van zijn bekommernissen was dat hij nog nooit meisjes gecoacht had. Er waren problemen met zijn manier om bepaalde speelsters aan te spreken en dus verkoos hij om de club te verlaten.’

Het is nu Tiziano Rutilo, de T2 van Venturoso en voordien bij Femina White Star, die de teugels van de ploeg zal overnemen. Die moet samengesteld worden uit een voorlopig erg beperkte kern. ‘We hebben zestien speelsters momenteel, maar de zoektocht gaat voort. We hebben onder meer een doelvrouw nodig. Het is kantje boord, ik weet het. Het is een speelster die zich bezighoudt met de aanwerving en alles verloopt via haar netwerk, maar de coronacrisis heeft het niet gemakkelijk gemaakt om speelsters te vinden die zich bij ons wilden aansluiten.’

Het was dus met een coach die zijn UEFA A-diploma nog moet behalen en een onvolledige kern dat Charleroi vorige woensdag begon te trainen op het jeugdcentrum van Marcinelle. ‘Vier maanden geleden geloofde niemand in dit project, waar het bestuur wel pal achter stond’, relativeert Oostens. ‘We zijn ook geen TGV, we zijn een trein die nu op de rails staat en met onze eigen aangepaste snelheid zal rijden.’

Waarom dan het risico nemen om meteen in de Super League aan te treden? Dat is simpel: alleen de hoogste afdeling krijgt subsidies van de KBVB en de Pro League. Plus tv-rechten vanwege Eleven Sports, dat onlangs de rechten verwierf, al moet de verdeelsleutel nog bepaald worden. Als je weet dat clubs die bij de mannen een profploeg hebben, hun dames rechtstreeks naar de Super League mogen sturen, dan is het moeilijk om te ‘weerstaan’ aan het geld dat de bond in het damesvoetbal stopt. Zeker als je van nul begint.

‘Het perspectief om ooit in de Super League te spelen is ook een motivatie voor onze meisjes van de provinciale teams’, vult de baas van het damesproject aan, eraan herinnerend dat dit vooral een lokaal verankerd sociaal project is. ‘We weten dat we op sportief vlak zullen moeten incasseren, maar je moet het wat tijd geven. Nu weten meisjes van hier, die willen voetballen, tenminste dat er eens kans bestaat om dat in eigen regio op het hoogste niveau te doen.’

Zo vermijdt men dat die meisjes naar de Luikse rivaal Standard vertrekken. Een argument dat bij de Zebra’s veel gewicht heeft…