‘Trainers kunnen geen mirakels verrichten. Dat weet ook Mbaye Leye’

Hoofdredacteur Jacques Sys denkt dat de impact van trainers niet overschat mag worden. ‘Vaak blijkt het om een tijdelijk proces te gaan.’

Het lijkt wel het scenario van vorig seizoen. Club Brugge spurtte toen tijdens de reguliere competitie van alle tegenstand weg en zou aan de play-offs zijn begonnen met een voorsprong van vijftien punten op de nummer twee, KAA Gent. Nu, na 23 wedstrijden, is die kloof na de 3-2-zege van afgelopen zondag tegen KRC Genk twaalf punten. En dat ondanks vier nederlagen. Het is tekenend voor een competitie vol grilligheden.

Steeds meer valt Club Brugge in de juiste plooi. De manier waarop er afgelopen zondag 20 minuten lang tegen KRC Genk met een hoge pressing werd gevoetbald, was indrukwekkend om zien, net zoals de mentale kracht waarmee een 1-2-achterstand uiteindelijk in een 3-2-zege werd omgebogen. Club Brugge is weer een machine. Met veel positiewissels, met Bas Dost als een centrumspits die niet alleen scoort, maar ook de ballen vasthoudt en anderen toelaat rond hem te bewegen. En met Noa Lang die met zijn snelheid, techniek, beweeglijkheid en werkkracht veel aan het spel toevoegt. Voorbij zijn kennelijk de haperingen uit het begin van het seizoen.

Elf trainerswissels lopen als een rode draad doorheen deze competitie. Maar uiteindelijk dooft het effect na een tijdje uit. KRC Genk heette na de komst van John van den Brom en een paar fraaie wedstrijden een kandidaat voor de titel te zijn, maar nu pakte het één punt op twaalf, ook al werd er in Brugge goed gevoetbald. Hein Vanhaezebrouck werd als een wonderman bij KAA Gent binnengehaald, maar krijgt zijn ploeg niet echt op de rails, de 0-3-zege op OH Leuven ten spijt. Frank Vercauteren, gisteren met Antwerp op bezoek in Eupen, won twee wedstrijden met het nodige geluk, maar liep afgelopen weekend met zijn steriel voetballende ploeg tegen KV Oostende tegen een pijnlijke nederlaag aan. En Peter Maes zette in korte tijd STVV naar zijn hand, maar de ploeg werd na het 0-2-verlies tegen Mouscron weer met de voeten op de grond gezet.

De impact van trainers wordt doorgaans overschat. Ze blijven afhankelijk van het materiaal. In een ploeg die met zichzelf in de knoop ligt, kunnen ze in het beste geval het vertrouwen opkrikken en andere accenten liggen. Maar vaak blijkt het om een tijdelijk proces te gaan. Uiteindelijk maken ze vaak dezelfde analyses als hun voorgangers. Zoals een nuchtere Peter Maes dat bijvoorbeeld deed nadat STVV vorige week woensdag met 0-2 had gewonnen op KV Kortrijk: er waren nog veel werkpunten. Aan de vijftien op achttien die tot dan onder zijn commando was behaald, stapte hij voorbij. Een realistische benadering.

Trainers kunnen geen mirakels verrichten. Dat weet ook Mbaye Leye. Ook de Senegalees geeft nu met een twaalf op twaalf zijn visitekaartje af bij Standard. Met aanvallend voetbal, met een duidelijk systeem. Voorbij is de tijd van de vele wissels die onder Philip Montanier werden doorgevoerd. Verschillende spelers groeien weer naar hun beste vorm toe, Selim Amallah is daar een exponent van. Er wordt weer gevoetbald met de waarden van de club: inzet en passie.

Mbaye Leye is een intelligent iemand. Hij analyseert uitstekend en maakte vorig seizoen als assistent van Michel Preud’homme indruk. Toch vond Standard hem vorige zomer niet ervaren genoeg om hoofdtrainer te worden. Ook nu ging de voorkeur aanvankelijk naar iemand anders, Frank Vercauteren. Maar Leye zette een en ander recht. Hij blijft zeer sereen onder de resultaten en zet zichzelf niet in de etalage. Ook dat is een teken van intelligentie. Leye weet immers dat er mindere periodes gaan komen. Hij kan alleen rechttrekken wat er verkeerd liep. En deze week kijken naar waar de grenzen van zijn ploeg liggen. Standard trekt donderdag naar het verbazende KV Oostende en zondag naar Club Brugge.