Het aangekondigde vertrek van Hugo Siquet was de lont die Sclessin zondag in vuur en vlam zette. Het is nu wel helemaal crisis bij Standard.
Dat men op Sclessin benadrukte dat de transfersommen die in de pers genoemd werden bij de nakende overgang van Hugo Siquet in januari naar de Bundesliga, zo’n vijf miljoen euro, lager liggen dan wat de club effectief bedong, volstond niet om de woede in Luik zondag te dempen. Financieel staat het water aan de oevers van de Maas nog altijd tot aan de lippen. Tegelijk klinkt het wrang, de lobby die men bij de politici voerde om de tribunes toch maar open te houden, bij het zien van de hallucinante beelden van de Waalse derby die daardoor niet echt tot het einde werd gespeeld. Voor een Siquet die vorig jaar aangaf niet te kunnen wachten om een vol huis op Sclessin uit de bol te zien gaan, was dit niet bepaald wat hij kort voor zijn afscheid in gedachten had, tenzij de volgende wedstrijden nog voor sportief vuurwerk gezorgd wordt door de rood-witten.
Voor de beloftevolle rechtsback ligt de toekomst bij de Duitse seizoensrevelatie SC Freiburg. Een bewuste keuze die Siquet samen met zijn entourage maakte, al was er plots veel interesse voor de speler met de goeie voorzet. Vooral Duitse clubs klopten aan, sommigen hadden al een financiële deal met de Rouches nog voor ze met de speler zelf gepraat hadden. Dat zorgde er voor dat de transfersom een stuk hoger lag dan de prijs waarop de onderhandelingen aangevat werden. Dat die laag lag, kwam ook omdat iedereen in het milieu wist in wat voor benarde financiële situatie Standard zich op dit moment bevindt, en dat de Rouches absoluut de som in één keer wilden krijgen, en niet in verschillende schijven zoals doorgaans het geval is bij dat soort transfers.
Tijdens en na de gebeurtenissen op het veld zullen Bruno Venanzi en CEO Alexandre Grosjean nog eens nagedacht hebben over hoe de club in zo’n woelig vaarwater is kunnen belanden. Eerder hadden ze op het veld de laatste overlevenden gezien van het tijdperk Michel Preud’homme: de spelers die gehaald waren door Benjamin Nicaise in een vergeefse poging om de gaten te stoppen, en enkele jongeren, een sportieve garantie voor de toekomst maar eventueel ook waardevol met het oog op een eventuele verkoop. Na Siquet kan Nicolas Raskin de volgende worden die op korte termijn van de Académie naar een grote club overstapt. Om Siquet op het veld te vervangen denkt men aan een interne sportieve verschuiving binnen de kern of een goedkoop te lenen speler.
Overnemer?
Wat zich op het veld afspeelde, leek illustratief voor een club die dwars op een muur afstevent en tevergeefs probeert op de rem te gaan staan om vaart te minderen. De toekomstperspectieven lijken af te hangen van de komst van een mogelijke investeerder die, zoals het er vandaag voorstaat, eerder de meerderheid van de aandelen van Venanzi zou overnemen dan de 49 procent die de voorzitter wil afstaan, een standpunt waarvan hij beseft dat het op termijn niet langer houdbaar is.
Door zijn goede contacten met een aantal leiders van de verschillende sfeergroepen op de tribunes bleef Venanzi lang buiten schot, maar de sterke man van Standard zal ongetwijfeld teruggedacht hebben aan het moeilijke einde van het regime van zijn voorganger Roland Duchâtelet. Toen roerden de fans zich ook en drongen ze de hoofdtribune binnen tot in zijn bureau terwijl anderen het terrein bezetten. Een soortgelijk scenario lijkt zich ook nu te voltrekken na de open brief van de Ultra’s.
De club reageerde maandag met de sluiting van de onderste verdiepingen van T3 en T4, daar waar de Luikse furie het hevigst is. Een sterk signaal, maar ook de start van een strijd die de club maar moeilijk zal winnen. Tegelijk wordt van de spelers verwacht dat ze in zo’n geladen en steeds meer vijandige sfeer sportief een hoger niveau halen, terwijl Luka Elsner met zijn staf vergeefs zoekt hoe hij de donkere wolken boven Sclessin kan verdrijven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
