In 2011 verhuisde Sadio Mané van Génération Foot in Senegal naar moederclub FC Metz. Voor één seizoen, met zes matige en zes uitstekende maanden. In elk geval voldoende om voor 4 miljoen euro een transfer naar Salzburg te versieren, maar niet genoeg om FC Metz voor degradatie naar derde afdeling te behoeden. Vijf voormalige collega’s getuigen.
Olivier Perrin, verantwoordelijke voor de Frans-Senegalese coöperatie van FC Metz
‘In die tijd verplaatste ik me drie keer per jaar naar Dakar om me bezig te houden met ontdekking van talenten en rekrutering. Ik heb dat een tiental jaar gedaan, maar ik verdeelde altijd al mijn leven tussen Frankrijk en Senegal. Ik ben niet degene die Sadio Mané ontdekt heeft, maar ik zag hem spelen toen hij naar Génération Foot kwam, de satellietclub van FC Metz, die in derde klasse speelde.
‘Het was een speler die in staat was om de bal op te halen in zijn eigen zestien meter en ermee naar de andere zestien meter te lopen, helemaal alleen ofwel via een afspeelpunt. Aanvankelijk was hij niet bepaald een ploegspeler, maar omdat hij het verschil maakte, werd hem dat vergeven. Hij speelde niet zo individualistisch om op te vallen, het was geen persoon die alleen voor zichzelf speelde, het was echt een goeie jongen. Hij speelde niet altijd volledige wedstrijden omdat hij toen al last had van de adductoren, maar we wisten nog niet dat hij ook leed aan een pubalgie ( waaraan hij in Metz zou geopereerd worden, nvdr). Op dat niveau kun je wel eens misleid worden door enkele flitsen van talent, maar we besloten om de trainers van Génération Foot te vertrouwen.
‘De zomer daarop is hij naar ons gekomen. Ik was coach van de U19 en bij zijn eerste wedstrijd zat hij op de bank. Ik liet hem invallen maar vijfentwintig minuten later haalde ik hem weer naar de kant. Ik weet dat nog heel goed: van tactiek had hij geen flauw benul. We speelden tegen een sterke ploeg, dus dat ging totaal niet, het werd een kort debuut voor hem… ( lacht) Nadien hield hij één of twee maanden lang zijn blessure voor ons verborgen.
‘Ondertussen is het medische niveau in Dakar wel verbeterd, maar hij kon nog niet gebruikmaken van dezelfde accommodaties als de spelers die nu naar hier komen, zoals Ismaïla Sarr, Ibrahima Niane of Habib Diallo, momenteel gedeeld zesde in de topschutterslijst van de Ligue 1. Sadio trainde vier keer op vijf in het zand of op versleten kunstgrasvelden. Ik denk dat hij problemen had met de koude, de verandering van cultuur, de pijn… In het begin presteerde hij duidelijk onder zijn niveau en ik denk dat er heel wat coaches waren bij FC Metz die zich afvroegen waarom ik hem had laten overkomen. Maar niet vergeten dat hij nadien vaak invaller was bij de reservenploeg ( die toen in de CFA speelde, de vierde afdeling in Frankrijk, nvdr).’
Albert Cartier, trainer in het begin van het seizoen 2012/13
‘Toen ik de ploeg overnam, was ze net gedegradeerd naar de derde afdeling. Er was officieel geen enkele aanbieding voor Sadio, maar voorzitter Bernard Serin had me duidelijk gezegd dat als er een opportuniteit zou komen, hij die niet kon weigeren. Financieel gezien had de club dat nodig. Dus ik wist al snel dat ik waarschijnlijk het grootste deel van het seizoen zou moeten afwerken zonder Sadio. Na zijn terugkeer van de Olympische Spelen is hij wel met ons nog aan het seizoen begonnen en heeft hij nog enkele matchen gespeeld ( drie in totaal, nvdr).
‘Ik ga je een anekdote over een van die matchen vertellen, die echt ongelooflijk is. We schoten op de paal, op de lat… Onze tegenstander kampeerde vijfenveertig minuten op eigen helft, hun doelman pakte alles en de verdedigers haalden soms zonder dat ze het zelf wisten de bal van de lijn… Kortom, ze hadden heel veel chance. Van een dood moment maakte ik gebruik om Sadio bij mij te roepen, die op de bank zat. Ik zei hem: ‘Sadio, je moet ons helpen. Je moet je ploegmaats helpen, want we geraken er niet doorheen.’
‘De match ging voort en ik liet hem invallen. Johan Carrasco, onze doelman, trapte vanop vijfentwintig meter voor ons doel de bal richting Sadio. Die schakelde twee man uit, zocht Diafra Sakho op het middenveld voor een één-tweetje, kreeg de bal terug, ze deden dat nog eens over en vervolgens snelde Sadio op de goal af. Met een schijnbeweging ging hij langs de keeper, die haalde hem onderuit: penalty. Tijdens het gebruikelijke protest van de spelers kwam Sadio maakt naar mij. ‘Voilà, coach, ’t is gepiept!’ Ik dacht dat ik hallucineerde. Ik heb me omgedraaid, de rest van de staf aangekeken en ik heb gezegd: ‘Fuck zeg, dat is geen mens, dat is een buitenaards wezen.’ We wisten dat hij goed was, maar toen, door zo te versnellen, schakelde hij vanop het middenveld drie spelers uit. Dat was van een héél, héél hoog niveau. Diafra Sakho zette de penalty om en we wonnen ( 1-2 op Vannes, 11 augustus 2012, nvdr).
‘Sadio was niet alleen erg explosief, hij had ook een zeer gezonde houding. Je moet weten dat hij bij Metz echt een heel bescheiden salaris had, maar hij wou niet per se vertrekken, want dan moest hij ook zijn vrienden achterlaten. Hij droeg Metz in zijn hart, hij was heel familiaal ingesteld. Dat ik zo’n jongen moest afstaan terwijl het de bedoeling was om te promoveren, dat was een echte aderlating.’
Samy Kehli, ploegmaat bij de reserven en de eerste ploeg, momenteel bij OH Leuven
‘Ik weet nog dat hij erbij kwam in de CFA. Dat was niet eenvoudig voor hem: hij was niet erg struis en hij kende Metz niet, waar de omstandigheden helemaal anders zijn dan in Senegal en waar het niet vaak erg heet is. Je moet je daaraan maar weten aan te passen, maar bij hem zag je dat hij kwaliteiten had. Wat me zeer opviel, was zijn zorgeloosheid. Hij voelde zich niet verheven, hij speelde voor het plezier, hij dribbelde, hij veranderde zijn spel niet voor de anderen.
‘Het is een dribbelaar, een beweeglijke speler, ook al zat er wel wat afval in zijn spel, met name in zijn passes. Maar aan de andere kant – ik zal daar eerlijk in zijn – had ik echt niet verwacht dat hij op zo’n hoog niveau zou geraken. Ik heb bijvoorbeeld samengespeeld met Miralem Pjanic ( de metronoom van Juventus speelde van 2004 tot 2008 voor Metz, nvdr) en bij hem zag je echt dat hij een topspeler zou worden. Bij Sadio helemaal niet. Hij had bepaalde kwaliteiten, zoals snelheid en beweeglijkheid, die vele anderen in de opleidingscentra ook hebben, van om dan meteen te zeggen dat hij later bij Liverpool zou spelen…
‘Gaandeweg mocht hij met de eerste ploeg meetrainen, wanneer we iemand nodig hadden. Het waren zeker niet de beste omstandigheden, want we speelden voor het behoud, ook al hadden we ook Kalidou Koulibaly ( ex-Genk, nu bij Napoli, nvdr) en Andy Delort ( Montpellier, nvdr) in de ploeg. Van wat ik mij herinner, had Sadio toen al een sterk karakter, hij liet zich niet doen, je moest hem niet gaan uitdagen. Ik zal niet zeggen met wie, maar er waren toch wat opstootjes met enkele anciens. ( lacht) laten we zeggen dat hij liever aanwijzingen kreeg van mensen die dicht bij hem stonden. Enfin, hij heeft zes maanden in de Ligue 2 gespeeld en is dan vertrokken. Toen hij naar Salzburg gegaan was, speelden we tegen hem ( een voorbereidingswedstrijd en een oefenmatch in Oostenrijk waren in de transfer inbegrepen, nvdr).
‘Toen maakte hij indruk op mij. De spelkwaliteit die hij verworven had in weinig tijd, amper enkele maanden, was ongelooflijk. Het was totaal verschillend van daarvoor. Hij speelde natuurlijk samen met spelers van een ander niveau, maar je zag aan zijn manier van doen dat hij een stap hogerop had gezet. Hij had ook spieren bij gekweekt, het was dezelfde speler niet meer. Hij was degene die het spel bepaalde.’
Dominique Bijotat, trainer seizoen 2011/12
‘Ik ging geregeld jongeren bekijken en Sadio speelde toen bij de reserven. Ik ben enkele wedstrijd gaan bekijken en ik zag dat hij veel talent had. Zijn meest bijzondere kwaliteit was de versnelling met de bal aan de voet. Dat was toen al uitzonderlijk, maar hij moest nog leren en dus heb ik hem nog wat laten rijpen. Ook bij de reserven zat hij soms nog op de bank. Ik ga er geen uitspraken over doen wat de reden daarvan was. Dat is iets wat meerdere topspelers overkomen is in de loop van hun opleiding.
‘In januari heb ik hem dan echt gelanceerd. In zijn eerste wedstrijd kon je al aan zijn eerste baltoetsen zien dat dat hij iets speciaals had. Nadien speelden we op Reims, waar hij drie of vier tegenstanders dribbelde ( Reims-Metz 3-0 op 23 maart 2012, Mané speelde 74 minuten, nvdr). Om zoiets te doen op die leeftijd, in de Ligue 2 met toch vaak stevige tegenstanders, dat was opvallend. Nu ja, spijtig voor ons dat hij zijn actie niet kon afronden, maar je zag daarin reeds al zijn kwaliteiten: ritmeverandering, snelheid, techniek. Ik zie nog echt een speler voor me die in staat was om op vijf, zes meter een tegenstander voorbij te gaan. Op dat moment had hij al een vaste plaats in het team. Het is nogal gemakkelijk om dat nu te zeggen, maar ik dacht toen al dat hij een groot potentieel en alle ingrediënten had om het héél ver te schoppen. Anders had ik wel geduld gehad met hem, maar voor mij was het duidelijk dat er geen tijd te verliezen was, ook al had hij de neiging om wat te overdrijven met zijn talent. Het samenspel met de anderen liep nog niet op rolletjes: hij had meer zin in individuele acties dan in werk voor het collectief. Maar goed, we vergaven hem dat omdat het zo’n aardige jongen was, heel vriendelijk naast het veld en vol goeie wil op het veld – heel zeldzaam. Sadio had een beetje een dubbele persoonlijkheid. Je moest hem in de hand houden.
‘We hebben wat discussies gehad op technisch vlak. Ik zei hem: ‘Van zodra je echt gebruik gaat maken van je medespelers, ga je een uitzonderlijke voetballer worden!’ Spelen in de Ligue 2 gaf mij veel verantwoordelijkheid, maar ik wou tegelijk toch ook graag jongeren opstellen, zoals Kalidou Koulibaly, die ook doorbrak. In januari stonden we er niet zo slecht voor, maar uiteindelijk degradeerden we toch. Ik zal niet uitweiden over de redenen, maar de jeugd was er daar zeker geen van.’
Gérard Houllier, mondiaal directeur van de voetbaltak van Red Bull
‘Het is vrij eenvoudig. Ik ontdekte Mané tijdens de Olympische Spelen in Londen in 2012. Ik heb hem in verscheidene wedstrijden aan het werk gezien, welke weet ik niet precies meer, maar wel dat hij heel goed was. Senegal legde een goed parcours af ( het werd in de kwartfinales uitgeschakeld door de latere winnaar Mexico, nvdr). Toen ik hem aan het werk zag, was ik erg snel overtuigd door zijn talent. Nadien hebben we inlichtingen ingewonnen over hem en begrepen we dat het een goeie gast was.
‘Je kunt niet zomaar iemand aanwerven op basis van enkele wedstrijden op de Olympische Spelen, dus hebben we ons ‘huiswerk’ gemaakt, zoals ze zeggen. Met de huidige technologie kun je fragmenten van matchen bekijken en dus heb ik ook gezien hoe hij het deed in de Franse derde klasse, waar Metz naartoe was gedegradeerd. We hebben een montage gemaakt en het was erg gemakkelijk om dan te beslissen. Wat me in het bijzonder beviel aan hem, was zijn snelheid en techniek, zijn capaciteit om iemand uit te schakelen.
‘Ik heb eind augustus over zijn transfer onderhandeld. We hebben vooral met de club gepraat, we hadden eigenlijk te weinig tijd om dat ook met hemzelf te doen, want na de Olympische Spelen was hij naar Senegal vertrokken. Metz wilde wel verkopen. Zoals alle clubs die degraderen, zaten ze in financiële moeilijkheden. We besloten om hem te kopen voor vier miljoen euro ( Mané vertrok op 31 augustus 2012 naar Red Bull Salzburg, nvdr). Hij speelde eens een vriendschappelijke wedstrijd tegen Bayern München ( 18 januari 2014, nvdr), die we wonnen met 3-0, en hij was geweldig. Hij vertrok op het middenveld voor een solo waar hij uit scoorde. Vanaf dat moment wilde iedereen hem hebben. Uiteindelijk is hij twee jaar gebleven, vervolgens is hij vertrokken naar Southampton. Het is iemand die erg gefocust is, die in staat is om zich doelen te stellen en die te halen. Hij heeft dat allemaal goed gedaan, stap per stap.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
