De context is vreemd, maar de inzet groot. Voor Antwerp is de bekerfinale en bij winst een lucratief Europees ticket oneindig belangrijker dan voor Club Brugge. Daar denken ze vooral aan het prestige, en de dubbel.
Drie bekerfinales vandaag in Europa, in twee verschillende contexten. De finale van de FA Cup tussen Arsenal en Chelsea vandaag is de afsluiter van het Engelse voetbalseizoen. Op 17 juni herstartte daar de Premier League, en de bekerapotheose is het einde van een intense anderhalve maand. Idem in Portugal. Met Benfica-Porto als bekerslotkraker. Ook daar zijn ze al een tijdje weer aan het voetballen, sinds begin juni. Ook daar is de beker de seizoensapotheose voor twee gerodeerde ploegen.
Wij doen het anders. Zoals wel vaker. Hier is de competitie al een tijdje stop gezet _ sinds half maart _ en is de beker de Supercup van weleer: de start van de nieuwe voetbalcompetitie. Met, en dat is het verschil met vroeger, een voor één team zeer belangrijke inzet. Winst levert Antwerp een veel beter Europees ticket _ rechtstreekse plaatsing voor de groepsfase van de Europa League, op dan verlies. Voor Club maakt het niet veel uit, tenzij prestige: de dubbel. Nog niet zo vaak gebeurd in de ploeggeschiedenis, altijd mooi om mee uit te pakken.
De context is bizar. Weten ploegen als Chelsea, Arsenal, Benfica of Porto waar ze sportief staan, dan is het bij de Belgische teams aftasten. De enige goeie kant van corona was dat er de voorbije weken steevast werd geoefend tegen profploegen. Club ontving in Westkapelle OHL, Beerschot, KV Mechelen, Deinze en oefende op Jan Breydel tegen Lille. Dat leverde soms pittige duels op. Antwerp kruiste de degens na de stage met onder meer Eupen, Excelsior, Utrecht en Lyon. Dat is, met alle respect, wat anders dan de traditionele provincialers. ‘We staan fysiek verder’, zei Philippe Clement daags voor de finale. ‘Aan dat soort wedstrijden hebben we meer’, beaamde Ruud Vormer. Ook tactisch is gewerkt op wat meer variatie. ‘We kunnen nu makkelijker overschakelen van 3-5-2 naar 4-3-3’, liet Clement noteren.
Voor Club zijn de problemen in de aanloop minimaal geweest. Zeker, er is nog wat twijfel. Balanta, Mechele, Ricca en Dennis misten de laatste training gisteren op de Heizel met darmklachten, maar van die drie leek vooraf alleen Mechele zeker van een basisplaats. De rest is fit, ook Clinton Mata, die met fysieke problemen niet zo’n sterke voorbereiding had. Er kon de voorbije maanden ook psychologisch worden gewerkt, aan het groepsgevoel, en aan individuele twijfels. Benieuwd wat het bij Krmencik oplevert.
Een kern die niet veranderde, een trainingsopbouw die dankzij een perfect oefencomplex al maanden ongestoord kon verlopen: de zon schijnt boven Jan Breydel, waar ze _ eindelijk _ een opening hebben gevonden voor het doorstromen van jong talent. De Vlietincks, Openda’s en co moeten niet langer _ te jong _ proberen de stap van beloften naar een Belgische topclub te zetten, ze kunnen nu in 1B verder rijpen. Voet, Van Den Keybus en andere Decuypers: er breekt een mooi seizoen aan. Daar Kilian Overmeire bijsteken als ervaren gids is geen slecht idee. En zo lijkt voor 1B misschien alsnog een nieuwe rol weggelegd: kansen geven aan jong talent. Het format nekte dat tot nu wat. Lommel, met al zijn jeugd, vs Club Brugge B, dat gaat straks zeer interessant worden als kweekvijver.
Antwerp
Heel anders was de voorbereiding in Antwerpen. Een nieuwe coach moest daar de voorbije weken een fameuze spreidstand uitvoeren: een bekerfinale voorbereiden met wat restte van de kern van vorig seizoen _ kwaliteit genoeg, en het nieuwe seizoen voorbereiden mét nieuwkomers als Butez, of Verstraete, twee mid-twintigers met talent. Rekening houdend, in de laatste week gelukkig maar, met nieuwe coronamaatregelen en bubbels. Dat Antwerp gisteren nog niet wist waar het vanaf maandag de eerste competitiewedstrijd kon voorbereiden, kwam er ook nog eens bij.
De voorbereiding was niet goed en leidde al tot zenuwachtigheid. De 4-2-3-1 van Laszlo Böloni, die sterk steunde op een goeie dag van Mbokani om Antwerp over de streep te trekken, ombouwen naar een veel gedisciplineerder en georchestreerder 3-5-2. Dat kostte indertijd bij Club ook al tijd, weet u nog de Europese uitschakeling in Athene en de eerste wrijvingen met de spelers die het anders zagen en uit hun comfortzone werden getrokken. Leko luisterde in het begin, en betaalde er de potten voor. Pas vanaf september kwam een en ander goed, wat leidde tot een sterke reeks tot Nieuwjaar, waar Club, gevrijwaard van Europees voetbal, in de competitie als een machine over de tegenstand rolde en een paar maanden later kampioen werd.
Iets gelijkaardigs wacht nu Antwerp, al hoopt de clubleiding wel van het scenario zonder Europees voetbal gespaard te blijven. De aanloop oogde moeilijk, zien of de ‘nieuwe’ kalender daar nog verandering in brengt, maar Leko zal duidelijk wéér wat tijd nodig hebben. Tijd die misschien niet direct strookt met de ambities van de Great Old. Ziedaar een nieuwe spreidstand.
De ego’s moesten er vorige week voor opzij. Lamkel Zé is er, Lamkel Zé vertegenwoordig kapitaal, Lamkel Zé heeft talent. Maar is ook een ongeleid projectiel. Sinds een week zit hij toch weer in de kern van de bekerselectie. Omdat er ruimte was, omdat je nooit weet. Niemand leek het te willen, Leko wordt doodmoe van al dat geëmmer over één speler, maar hij staat (nog) niet sterk genoeg om al met de vuist op tafel te slaan. We kunnen niet geloven dat de Kameroener zal starten, maar als straks na tien minuten al blijkt dat Club de tegenstand overrompelt, krijgt hij misschien nog een kans. En dan, zoals de Kroaat het gisteren aangaf, is het aan wie invalt om te tonen dat hij een match kan doen kantelen. Om te tonen dat hij zo goed is als hij zelf beweert. En om het ongelijk van de trainer te bewijzen.
Krmencik, Lamkel Zé.. We zijn benieuwd, ook voor hen zit er wat druk op de ketel. Zelfs voor doelman Matijas, die eigenlijk niks te verliezen heeft, tenzij veel hoop op een snelle start van zijn carrière.
Fifty-fifty wordt het niet. ‘De beste ploeg zal winnen’, zei Leko gisteren op zijn afsluitende persconferentie. Denk daarbij: Club is de beste ploeg, maar we gaan ons weren. Antwerp kroop de voorbije week in een underdogrol. Vormer: ‘Dat hebben ze mooi afgesproken, maar daar kijken wij niet naar.’
KV Mechelen deed dat vorig jaar ook niet: twee maanden zonder matchen, tegen een gerodeerd AA Gent. Niemand gaf Vrancken en co vooraf een kans. Toch wonnen ze, Jess Thorup zag er maanden van af. In een bekerfinale kan alles, al heeft geen van beiden de energie van de fans om zich aan op te trekken. Dan gaat het vaak om de pure kwaliteit op het veld. En in de Bundesliga zagen we al waar dat toe leidt…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
