Jacques Sys

‘Vreemd dat Weilers inbreng bij Anderlecht van buitenaf amper in de verf wordt gezet’

Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

‘Zeldzaam zijn de momenten dat Anderlecht in nonchalance vervalt, de tegenstander onderschat of zichzelf overschat. Wat dat betreft levert Weiler knap werk, schrijft Jacques Sys.

Het valt te hopen dat de veldslag tussen AA Gent en Club Brugge van afgelopen zondag geen voorbode is van andere wedstrijden die ons in play-off 1 te wachten staan. Haast iedere beslissing van de nochtans behoorlijk leidende Bart Vertenten werd bekritiseerd, het zorgde voor een grimmige sfeer. Al te vaak is er dit seizoen naar de arbiters gewezen, ook als daar weinig aanleiding voor was. Alsof dit een dekmantel is om de eigen fouten te camoufleren.

Dat AA Gent-Club Brugge uitgroeide tot een ongemeen agressieve wedstrijd, is natuurlijk niet de schuld van de scheidsrechter. Er is het historische perspectief van deze wedstrijd, maar vooral de immense belangen. Club Brugge bleef met een kater achter nadat het een aantal kansen de nek omwrong. Het speelde wel met de mentaliteit waarmee vorig seizoen de titel werd gepakt, maar ziet zijn spitsen uitvallen, nadat ook de spelers die voor creativiteit moeten zorgen in de lappenmand liggen.

‘Vreemd dat Weilers inbreng bij Anderlecht van buitenaf amper in de verf wordt gezet’

Maar het scenario in deze play-offs kan iedere week veranderen. Hier en daar wordt er bij AA Gent gedroomd van een nieuwe titel, maar Hein Vanhaezebrouck ging hierin niet mee om de druk niet onnodig te verhogen. Te vaak balanceerde zijn ploeg tussen vallen en opstaan en wie herinnert zich de persstop niet meer die Vanhaezebrouck, de meest mondige trainer in de Jupiler Pro League, inlaste omdat hij na een wedstrijd tussen AA Gent en Anderlecht de scheidsrechter hekelde na een volgens hem onterechte rode kaart. Niet altijd even gemakkelijk lijkt het om je na een succesvolle periode in een nieuwe realiteit te schikken. Maar heel snel kan het veranderen. Nu valt de kwaliteitsinjectie waarvoor de winteraankopen bij AA Gent zorgden niet te overzien. Zondagavond, na de wedstrijd op Anderlecht, kan het er alweer heel anders uitzien.

Niet met sprankelend maar met efficiënt voetbal sprong Anderlecht afgelopen vrijdag over de Gaverbeek. De ploeg voetbalt helemaal naar het beeld van de trainer: gedisciplineerd en collectief. Toen René Weiler bij Anderlecht arriveerde kwam hij over als een docent in het voetbal. Hij wilde de grilligheid in de ploeg bannen en de werkkracht verhogen. Het was duidelijk dat de Zwitser koos voor een nieuwe richting, maar ze viel op het veld aanvankelijk niet te zien, ook al maakte paars-wit in de reguliere competitie de meeste goals en pakte het buitenshuis de meeste punten.

De weg van René Weiler is nu wel al een tijd zichtbaar. Hij heeft een lijn en is heel duidelijk in de omgang. En vooral: hij sluit geen compromissen waartoe veel van zijn voorgangers zich op een gegeven moment wel lieten verleiden. Weiler maakt in eer en geweten zijn keuzes en de spelers accepteren dat. Te weinig levert dat nog het academische voetbal op dat bij Anderlecht hoort. Maar zeldzaam zijn de momenten dat Anderlecht in nonchalance vervalt, de tegenstander onderschat of zichzelf overschat. Wat dat betreft levert Weiler knap werk. Vreemd genoeg wordt zijn inbreng van buitenaf amper in de verf gezet.

Het EK 2020 in België, het lijkt onmogelijk.

Komt er nog een nieuw stadion in Brussel? Bij de UEFA blijken ze zich daarover geen zorgen te maken, maar het hele dossier zit zo vast dat die kans heel klein is, ook al zijn er in dit land altijd vluchtwegen om eerder genomen beslissingen te herroepen. In België kan geen enkel dossier snel worden afgewerkt, de structuren zorgen ervoor dat alles blijft steken in besluiteloosheid, iedereen kan hier alles blokkeren. Het EK 2020 in België, het lijkt onmogelijk.

Geen concreet nieuws over het nieuwe stadion in Brugge, een plan om een stadion in Antwerpen te bouwen dat al meteen wordt gecounterd door een idee van Antwerp om de eigen accommodatie te renoveren, … De neuzen staan nooit in dezelfde richting. Zo ontstaan er op dat vlak overal echte treurzangen en blijven we qua voetbalinfrastructuur leven in de Middeleeuwen. Maar niemand die zich daar echt druk om maakt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content