De rechterflank van de Buffalo’s is een totaalpakketje voor coach Hein Vanhaezebrouck, maar waarom?
In de catacomben van de Ghelamco Arena houden ze duidelijk van goeie herinneringen. Toen het bestuur van de Buffalo’s het roer van zijn op drift geslagen schip aan Hein Vanhaezebrouck toevertrouwde, wist het zeker al dat het profiel van Alessio Castro-Montes wel in de smaak zou vallen bij de coach die Gent in de lente van 2015 zijn eerste titel in de geschiedenis had geschonken.
Uithoudingsvermogen, flair en een haarfijne rechtervoet: het totaalpakket van de voormalige Panda doet denken aan dat van Thomas Foket, een van de sterkhouders in het Gentse succesverhaal van halverwege de jaren 10. Hij beschikt over troeven die onmisbaar zijn in het spel van Vanhaezebrouck, die erg de nadruk legt op het breed houden van het veld om ruimte te creëren. Vaak versturen de flankspelers na enkele combinaties op hun flank een crosspass naar de overkant om dan te sprinten om in de juiste positie te staan om een voorzet te ontvangen. Of ze komen naar binnen om een één-twee op te zetten als de tegenstander erin slaagt om hen onder druk te zetten.
Die choreografie wordt nauwgezet gerepeteerd door een tactisch scherpe Vanhaezebrouck, maar laat niettemin toe dat enkele solisten hun individuele nummertje opvoeren. Alessio Castro-Montes, opgeleid als middenvelder, dweilt dus de ene keer de flank af, gebruikmakend van zijn kwaliteiten met de bal aan de voet, of hij snijdt naar binnen om de tegenstander uit verband te spelen. Voor een ploeg als Gent, die voor de komst van Tarik Tissoudali en bij afwezigheid van Vadis Odjidja moeilijk individueel het verschil kon maken, zijn die loopacties een zegen. Ze maken het mogelijk om een overtal te creëren in een zone waar het niet verwacht wordt en zo kansen te scheppen.
Vooral de variatie is van belang in een voetbal dat snel voorspelbaar kan worden als dezelfde loopbewegingen te vaak worden herhaald. Omdat de ploeg van Vanhaezebrouck niet dominant is in de lucht, is zijn systeem ook minder gebaat bij doorbraken op de flank die leiden tot een hoge voorzet, zoals dat wel het geval was toen Laurent Depoitre of de reus Kalifa Coulibaly de vijandelijke verdediging teisterden. Naast voorzetten en loopacties beheerst Castro-Montes ook de crosspass naar het offensieve trio, dat dicht bij het doel de organisatie van de tegenstander ontmantelt. Het is het laatste onderdeel van het Zwitsers mes dat openingen moeten maken voor de Buffalo’s.
Cijfers
9,83
Hoewel ze offensief veel bijdragen blijven de flankspelers verdedigers. Terecht, in het geval van Alessio Castro Montes, die gemiddeld iets meer defensieve (9,83) dan aanvallende (9,55) duels per match uitvecht.
3,64
In het spel van Hein Vanhaezebrouck liggen de vleugels open om met de bal op te rukken. Op rechts maakt de Limburger daar gebruik van met 3,64 progressive runs per wedstrijd.
5,63
De voormalige Panda aarzelt niet om zijn tegenstander uit te schakelen, vaak met flair. Hij slaagt in meer dan de helft (56 procent) van de dribbels die hij per match uitvoert (5,63).
39,8%
Bijna vier op de tien voorzetten van de rechterflankspeler bereiken hun doel.
3,4
Hij levert vaak goeie ballen af, maar wordt daarvoor erg karig beloond door zijn ploegmaats. Hij telt slechts één assist tegenover 3,4 expected assists.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
