Waarom Ivan Leko de perceptie tegen heeft

Ivan Leko wist met zeges tegen Salzburg en Genk een crisis te bezweren. ‘Misschien is het tijd voor de Brugse top om duidelijkheid te scheppen over zijn toekomst’, stelt Peter t’Kint, Club Brugge-watcher voor Sport/Voetbalmagazine.

De crisis was er een van punten, herhaalde Ivan Leko de voorbije weken geregeld. Dat blijkt ook uit de statistieken. In 5 wedstrijden werd 34 keer op doel geschoten. Het hele seizoen lang werden nationaal ongeveer dezelfde statistieken gehaald in de offensieve animatie. Wat opvalt na Nieuwjaar is zelfs een toegenomen aantal voorzetten vanaf de flanken. Dat was even minder in de maanden november en december (bij gebrek aan flankspelers), maar met de terugkeer van Diatta en Dennis steeg dat aantal weer.

Club heeft een probleem met efficiëntie, het moest gaandeweg steeds meer op doel schieten om wedstrijden te winnen. In 2018 volstonden gemiddeld 15 schoten op doel (binnen of buiten de palen) om te winnen. Dat gebeurde 9 keer en leverde 25 op 27 op. Na Nieuwjaar werd haast elke wedstrijd meer dan 16 keer op doel geschoten (alleen niet tegen KRC Genk, 11 doelpogingen), en was de puntenoogst slechts 8 op 15.

Ivan Leko heeft gelijk. Qua spelniveau was er géén crisis, ondanks een drukker programma en wat meer blessures dan vorig seizoen. De crisis was perceptie, vanwege de mindere efficiëntie in de afwerking.

Hoe probeerde Leko uit die crisis te komen? Door de spelers op training een goed gevoel te geven. Door veel te trainen op afwerken, makkelijke ballen, leuke oefenvormen. In de hoop dat ze hun efficiëntie zouden opkrikken. Met de animatie op het veld was immers niks mis, ook niet als je vergelijkt met vorig seizoen. Iets meer gelopen kilometers zelfs, maar nog steeds evenveel schoten op doel (gemiddeld 14 per wedstrijd nu, 15 vorig jaar). Op papier zelfs een iets stabieler defensief (maar gemiddeld 3 schoten op doel tegen, tegenover 4 vorig seizoen). Het percentage balbezit is wel iets gezakt (52 ipv 54 procent gemiddeld). Dat heeft met de sterkere Europese tegenstanders te maken, want na Nieuwjaar ligt dat in de competitie op een indrukwekkende 62,4 procent. Alleen: een en ander omzetten in goals lukte minder. Vanwege de aard van het beestje.

Contract

De rest is perceptie. De trap van Vormer – die vorig seizoen bovengemiddeld presteerde en nu terug vrede moet leren nemen met een meer dienende rol – tegen een materiaalzak. Daags na zijn gecontesteerde wissel tegen Gent kwam hij zich in de kleedkamer bij zijn coach excuseren, maar toen was het kwaad al geschied. Idem dito met de reactie van Wesley, die kracht koppelt aan nonchalance in andere wedstrijden, en zich ook even nukkig toonde bij zijn wissel in de derby.

Géén perceptie is de onrust bij Leko en per uitbreiding bij heel zijn staf rond hun toekomst. Dat proef je op haast elke persconferentie, weliswaar wat tussen de lijnen. Leko kijkt met zeer veel overtuiging en trots terug op zijn Brugs parcours. Vorig seizoen kampioen, twee keer trainer van het jaar, twee Gouden Schoenen, Europees nu al vijf wedstrijden na mekaar ongeslagen en straks weer kandidaat-kampioen. De vorige play-offs waren slecht, maar deze keer zijn de voortekenen beter. In de competitie winnaar (of gelijk) in alle toppers, met uitzondering van het bezoek aan Sclessin, toen Dennis de verkeerde keuzes maakte en zijn kansen liet liggen.

En toch staat op dit moment een verlengd verblijf van Leko in Brugge ter discussie. Meer nog: Leko heeft soms de indruk dat het avontuur voorbij is. En dat prikkelt hem, net als de kritiek op zijn keuzes.

Misschien is het tijd voor de Brugse top om duidelijkheid te scheppen. In deze of gene richting. Doorgaan of niet. Dan liggen de kaarten voor de hele staf op tafel. In afwachting is er donderdag Salzburg en zondag Anderlecht uit. Daar zit de traditie tegen. 9 september 1998, zo lang al won Club niet in Brussel. De kans voor een nieuw statement.