Iedere week leggen we ons tactisch vergrootglas op een speler uit de Belgische competitie. Vandaag: hoe Patrik Hrosovsky verdeelt en heerst op het Genkse middenveld.
Het is een vaak misbruikte term, een soort passe-partoutwoord dat betrekking heeft op spelers die te voorzichtig zijn om tot de aanvallende middenvelders te behoren, maar die niet genoeg bijter zijn om in de categorie verdedigende middenvelders te passen. Er zijn er dus heel wat op wie de term box-to-box geplakt wordt. Nochtans zijn de echte eerder zeldzaam. Patrik Hrosovsky is een van hen.
Toen hij in Genk neerstreek, na een titel die de Limburgse kern onthoofdde, moest de Slovaak de opvolger worden van Roeslan Malinovski in de machinekamer. Lefgozer Bryan Heynen infiltreerde, de imposante Sander Berge deed de deur dicht en Patrik zorgde voor de verbinding tussen de verschillende onderdelen van een ploeg. Hrosovsky verdronk echter tussen de linies in het intensieve voetbal van de Jupiler Pro League en werd al gauw een ontgoochelende transfer genoemd.
Bij het begin van het nieuwe seizoen werd hij door Hannes Wolf uit diens 4-4-2 gelaten, want daarin moesten de middenvelders meer achter de bal lopen dan ermee te spelen. De voormalige spelmaker van Viktoria Pilsen veroverde zijn plaats toen de ploeg aan stabiliteit won en ging niet meer uit de basiself tijdens de reeks van tien opeenvolgende zeges. Hij was onmisbaar in de 3-4-2-1 van Jess Thorup, die voortgezet werd door John van den Brom. Daarin verrichten zijn recuperaties tussen de compacte linies en zijn kwaliteit om snel de spitsen te bevoorraden wonderen. In het begin van 2021 verdween hij opnieuw uit de plannen van de Limburgers, maar hij profiteerde van de terugkeer van de viermansdefensie om weer de sleutels van het Genkse spel in handen te nemen.
Vóór een verdediging met Zuid-Amerikaanse accenten komt zijn gevoel voor ritme goed tot zijn recht. De verticale loopacties van Heynen duwen hem in een rol van controleur, maar mét de kwaliteit om het spel te verdelen. Met korte passes en af en toe een lange bal om het spel te verleggen laat de Slovaak de anderen beter voetballen. Het enige probleem is dat er slechts twee centrale verdedigers zijn om de achterhoede te bewaken en dat de weg naar de backlijn afsnijden niet echt zijn specialiteit is. Voor Patrik is een driemansverdediging allicht het beste schema om tot defensieve stabiliteit te komen.
De cijfers
62: met een gemiddelde van 62 passes per wedstrijd staat de Slovaak in de top drie van Genk, samen met Bryan Heynen en Jhon Lucumí.
9,89: de oud-speler van Viktoria verkiest de pass als middel om zijn ploeg te laten opschuiven. Per wedstrijd voert hij bijna tien progressive passes uit, op spelers die minstens tien meter voor hem staan.
9: Patrik Hrosovsky ging dit jaar nog maar negen duels aan in de grote rechthoek, een teken dat zijn rol niet die van een nummer 10 is. Zeker gezien hij er niet eens de helft van won.
3: de voorbije twaalf maanden schoot Hrosovsky slechts drie keer op doel van binnen de zestien meter.
28%: niet alleen schiet hij weinig op doel (18 keer in een jaar), hij wacht er ook lang mee. Meer dan een kwart van zijn pogingen vinden plaats in het laatste kwartier van de match.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
