Niemand had ooit gedacht dat Laurent Depoitre het zou schoppen tot Belgisch international, zo blijkt na een rondvraag van Sport/Voetbalmagazine bij zijn ex-clubs. Hier alvast enkele getuigenissen.
De kleine Laurent Depoitre, afkomstig uit de Doornikse deelgemeente Kain, is niet het grote, technische talent, maar hij voetbalt graag en geeft nooit op. Dat zegt zijn jeugdvriend Joseph Bruggeman in Sport/Voetbalmagazine.
Zij begonnen beiden te voetballen bij de toenmalige derdeprovincialer Ass Montkainoise, vertrokken daar in 2001 naar Excelsior Moeskroen, werden er twee jaar later uitgerangeerd en gingen toen voor RFC Doornik voetballen. “Laurent was destijds frêle en bijna de kleinste van de ploeg, dat is een van de redenen waarom hij bij Moeskroen werd weggestuurd”, vertelt Bruggeman. “Pas daarna is hij beginnen groeien. Strijdlust was toen wel al zijn voornaamste kwaliteit. Nu is daar kracht bijgekomen.”
Depoitre, geboren in december, was een laatbloeier, maar toch is ook Bruggeman een beetje verrast dat zijn vriend het zover schopte. “Omdat hij niet het grote talent was. Anderzijds ben ik niet verrast, omdat hij een werker was. En: hij is intelligent. Dat zie je ook in de keuzes die hij op het veld maakt. Laurent nam zichzelf nooit voor een ster. Wie hem niet kende, zou hem toen misschien timide genoemd hebben, maar onder vrienden was hij degene die de meeste grappen uithaalde.”
Péruwelz
In 2007 vertrekt Depoitre naar de toenmalige derdeklasser RRC Péruwelz waar op dat moment Patrick De Vlamynck doelman is. “Laurent begon er bij de beloften, maar is in de loop van het eerste jaar bij de A-kern gekomen”, vertelt hij. “Maar pas het tweede seizoen zijn ze er echt in hem beginnen geloven. Laurent was toen ook al groot, maar nu zijn er veel spieren bijgekomen. Je denkt: jammer dat hij niet vroeger op het niveau van eerste klasse kon trainen, want dan had hij meer kunnen werken aan zijn techniek en zou hij sneller geëvolueerd zijn. Maar wie zegt dat hij dan even ver zou zijn geraakt?”
“In elk geval was Laurent toen ook al iemand die negentig minuten werkte. Je was nooit klaar met hem. Ballen waarvan anderen dachten dat ze buiten zouden gaan, ging hij nog halen, desnoods aan de cornervlag. Wat ik op het niveau van de Champions League tegen Lyon van hem zag, zag ik hem toen in derde tegen Racing Mechelen doen: twee verdedigers die hem proberen te tackelen en bij zijn shirt vasthouden, maar Laurent die toch doorbreekt en recht op doel afgaat. Als persoon is hij nog altijd dezelfde. Rustig. De keuzes die hij maakte, zijn de goeie geweest. Op zijn 27e is hij toch aan de top geraakt én bezit hij een universitair diploma.”
Lees de hele reportage over de evolutie van Laurent Depoitre in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 27 januari.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier