Anderlecht pleitte in een eigen communicatie voor 18 clubs in 1A en een verdeling van de Europese winst. Wat moeten we daarvan denken? Drie vragen aan Alain Eliasy, die Anderlecht volgt voor Sport/Voetbalmagazine.
Waarom communiceert Anderlecht nu?
Bij crisismanagement hoort een goede communicatie en daar was het Anderlecht om te doen. Het ontslag van boegbeeld Pär Zetterberg, de gedwongen technische werkloosheid van het personeel, de solidariteitsbijdrage van de spelers, het standpunt van de club om de competitie alsnog voort te willen zetten… De beslissingen van Anderlecht konden de voorbije weken op weinig bijval rekenen bij de media, de eigen supporters en de andere clubs uit de Pro League. Zelfs in eigen rangen vertoonde de zelfverklaarde eendracht barsten. Het is dus niet ondenkbeeldig dat het bestuur zich in het nauw gedreven voelde en de tijd rijp vond om te reageren. Net zoals de club op 12 december van vorig jaar, niet toevallig net voor de verplaatsing naar Standard, een open brief schreef die ondertekend werd door de kopstukken Frank Vercauteren, Vincent Kompany, Michael Verschueren, Jo Van Biesbroeck en Marc Coucke.
Waarom pleit RSCA voor een verdeling van de Europese gelden?
De club ziet uiteraard de bui hangen en weet dat er een tweede opeenvolgende seizoen zonder Europees voetbal zit aan te komen. Voor een club als Anderlecht, dat onder het duo Herman Van Holsbeeck – Roger Vanden Stock steevast inkomsten uit Europees voetbal opnam in zijn begroting, is dat een kleine ramp. Dat Anderlecht nu de kaart trekt van de solidariteit komt dus bijzonder opportunistisch over. Want waarom ondernam RSCA de voorbije jaren geen pogingen om een solidariteitsfonds op te richten voor clubs als STVV, Waasland-Beveren of Eupen die het telkens moeten doen zonder Europees voetbal? Toch moeten we Anderlecht het voordeel van de twijfel geven. Het idee op zich is namelijk niet verkeerd.’
Is Karel Van Eetvelt de right man at the right place?
Van Eetvelt was ooit het gezicht van een beroepsvereniging met 110.000 leden (Unizo) en de big boss van de Belgische financiële sector (Febelfin), maar hij zal de voorbije drie weken wellicht beseft hebben dat Anderlecht op het vlak van media-exposure van een andere grootteorde is. De Antwerpenaar zal moeten wennen aan het idee dat al zijn beslissingen onder de loep worden genomen, ondersteboven worden gegooid en bekritiseerd. Sinds hij een aantal weken geleden op Anderlecht begon, moest hij naar eigen zeggen al leergeld betalen. Het siert hem dat hij openlijk durft toe te geven dat hij een fout maakte en dat hij in interviews zaken durft te benoemen. Nu moet Van Eetvelt alle werknemers nog mee krijgen. Want intern was er al kritiek over het feit dat hij nog niet de tijd had genomen om zich voor te stellen. Veel medewerkers kregen voor het eerst met Van Eetvelt te maken toen ze een e-mail van hem ontvingen waarin ze geïnformeerd werden dat ze op technische werkloosheid gestuurd zouden worden.
