Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, blikt terug op de Champions play-offs en de prestatie van Remco Evenepoel.
Union en Club Brugge lieten geen steek vallen op de eerste speeldag van de Champions play-offs.
‘Het toont dat Union wel degelijk overweg kan met de stress en dat ze op hun best zijn tegen de topploegen. De manier waarop ze op de eigen speelhelft druk zetten, de snelheid waarmee ze na het recupereren aan het doel van de tegenstander geraakten, het was bij momenten indrukwekkend.’
‘Union maakte een sterkere indruk dan Club tegen Antwerp, al zet dat wel zijn indrukwekkende reeks verder. Alfred Schreuder zocht lang naar het juiste concept, nu valt hij min op meer terug op het spel van Philippe Clement. Maar wel met andere voetballers. Zeker op de flanken.’
‘Als je ziet hoe vooral Tajon Buchanan zich ontwikkelt, dan heb je op links toch meer power en klasse dan met Sobol. Hetzelfde op rechts met Skov Olsen, al was die tegen Antwerp wat minder. En Noa Lang haalt weer zijn beste niveau, dat zou wel eens van doorslaggevende aard kunnen zijn in de titelstrijd.’
‘Mats Rits speelt ook al weken uitstekend, de ploeg schuift echt als een puzzel in mekaar. Normaal zullen speeldag drie en vier beslissend zijn als Club en Union twee keer tegen elkaar spelen, maar zoiets valt niet te voorspellen. Zal Club volgend weekend zomaar winnen op Anderlecht dat in dat geval voor de derde opeenvolgende keer zou verliezen?’
Op Union bracht Anderlecht er weinig van terecht en dat na een zeer lauwe bekerfinale.
‘Tja, waar daar de hand is: wie het weet mag het zeggen. Hoeveel keer is Vincent Kompany na een wedstrijd al niet gefrustreerd geweest dit seizoen? En hoeveel keer leek hij er al niet van overtuigd dat de ploeg echt vertrokken was? Het is al twee jaar vallen en opstaan. Na de bekerfinale had je een reactie verwacht, maar Anderlecht blijft dezelfde fouten maken. En kennelijk kan Kompany dat niet omkeren. Dat vind ik nog het meest zorgwekkende.’
‘Dat je op een seizoen drie keer van Union verliest, dat zal daar zeer hard aankomen. En op de laatste speeldag is het Anderlecht-Union. Stel dat Union daar kampioen zou worden, het zou voor Anderlecht helemaal gezichtsverlies zijn.’
Het weekend werd beheerst door een ex-speler van Anderlecht, Remco Evenepoel.
‘Evenepoel die bij Anderlecht op een gegeven moment uit de ploeg werd gezet en toen samen met zijn ouders een onderhoud vroeg met Jean Kindermans, het hoofd van de jeugdopleiding. Die wilde Remco prikkelen: als hij na Nieuwjaar weer in de ploeg zou geraken, dan zou hij kapitein worden. Maar tot verbazing van zijn vader zei Remco dat het voor hem niet meer hoefde. Hij stond recht en vertrok. Dan toon je je persoonlijkheid en karakter. Dat toont hij ook nu.’
‘Het is een groots nummer dat Evenepoel opvoerde in Luik-Bastenaken-Luik. Bergop versnellen en dan je tijdritcapaciteiten uitspelen, misschien moet hij de focus meer op eendagswedstrijden beginnen leggen. Het komt er nu op aan de voeten stevig op de grond te houden. Dat is niet gemakkelijk, als ik nu weer lees dat hij Eddy Evenepoel wordt genoemd. De euforie kent geen grenzen, dat is eigen aan de wielersport. Net zoals die voortdurende drang naar nostalgie. Tijdperken vallen niet met elkaar te vergelijken en Merckx viel niet op 30 kilometer van de meet aan, maar op 100 kilometer. Maar dat is in het huidige wielerlandschap uiteraard niet meer mogelijk. Je hoeft daar dan ook niet naar te refereren.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier