Witsel: ‘Op dit moment hebben wij nog niets bereikt, we dromen van een finale’

Axel Witsel, de speler die elke bondscoach als eerste op het wedstrijdblad schrijft, gaat in Sport/Voetbalmagazine uitgebreid in op enkele tactische thema’s. Zoals de invulling van zijn positie en het systeem van Martínez.

Axel Witsel over…

… zijn functioneren in het team:

‘Ik voel me niet anders dan vroeger, maar in de ploeg voel ik me beter en beter, ja. Kevin De Bruyne gaat nog wat meer naar voor dan ik, ik heb een rol die iets defensiever is. Maar het is voor mij ook niet verboden om mee op te rukken. Af en toe mag dat, als een van ons twee maar in positie blijft. Anders komen er boulevards in onze rug.

‘Ik denk dat dat onze kracht is: ons elftal heeft een pak spelers met offensieve mogelijkheden en wij brengen evenwicht. Tien jaar geleden was ik een offensieve speler, uit die tijd heb ik misschien nog lang mijn kalmte in de laatste tien meter weten te bewaren. Misschien heb ik gaandeweg wat kwaliteiten voor doel verloren, maar anderzijds ben ik de laatste jaren defensief sterker geworden als nummer zes. Ik ben iets agressiever in de duels, recupereer meer ballen en speel sneller naar voor. Wat je aan de ene kant verliest, win je elders.

‘Onze coach analyseert de kwaliteiten en de gebreken van de tegenstander heel goed, maar hij focust tegelijk niet alleen op de tegenstander. We hebben een profiel en bewaren onze manier van voetballen. Soms moet ik bijspringen aan de zijkanten, als Eden zijn beetje defensief werk niet doet, al zijn wij de laatsten om hem dat te verwijten. Dan glijd ik wel wat naar links, is het aan Kevin om naar binnen te knijpen en moet Dries maar wat zakken. Dat stoort me niet, als Eden die goals maar maakt.’

… het 3-4-3 systeem:

‘Als het goed wordt uitgevoerd, heeft een speler in balbezit altijd drie afspeelmogelijkheden. En normaal altijd één of twee diep. Met de tijd raken we daar beter aan gewend. Daardoor ben je minder verplicht om breed te spelen. Het is wel een systeem waarin van de twee centrale middenvelders fysiek zeer veel wordt gevraagd. Als je daarvoor niet klaar bent, ben je na vijftig minuten doodmoe.

‘We zijn sereen, zonder té veel vertrouwen te hebben. Twee jaar geleden was dat er trouwens ook niet. Zelfs niet na Hongarije. We waren toen gewoon niet op de afspraak. En bovendien speelden we toen niet in dit systeem. We hebben toen met die 4-3-3 mooie dingen laten zien, maar ik denk dat het goed is dat we nu verschillende manieren van voetballen hebben. En we zijn intussen geen jongens meer, iedereen in deze groep beseft dat we niet het recht hebben om te zweven. Op dit moment hebben we nog niks bereikt. Wij dromen van een finale, dan is een plaats in de knock-outfase niks.’

… de winnaarsmentaliteit die Martínez erin kreeg bij de Rode Duivels:

‘Alles moet perfect zijn, wat we ook doen. Een oefening op passing, balbezit, een klein spelletje, zelfs een spelletje lat raken. Martínez deelt ons altijd in ploegjes in en alles staat in het teken van winnen. De groep die tweede eindigt, moet alle materiaal en ballen verzamelen, de groep die laatste eindigt, moet door een tunneltje, waar hij van de andere spelers tikken krijgt. In alles steekt Martínez competitiespirit. Dat lijkt niks, al die kleine spelletjes, maar op het einde kruipt dat wel in het hoofd. ‘Ik moet winnen, ik moet winnen, ik moet winnen.’ En als je dan op het veld komt, denk je daaraan. Dan komt dat vanzelf.’