Xavier Mercier: ‘In 2009 lag het voetbal al achter mij’

© Belga Image
Martin Grimberghs Medewerker van Sport/Voetbalmagazine

Vijf vragen aan Xavier Mercier, de 31-jarige Franse middenvelder die bij OH Leuven momenteel een van de betere spelers uit 1A is. Het bewijs dat het nooit te laat is.

1. 2 goals en 6 assists in 7 speeldagen. We hebben de indruk dat je nooit sterker presteerde als nu… Heb je vroeger niet veel tijd verloren?

‘De waarheid is dat ze me in Frankrijk nooit het volledige vertrouwen gaven, wat gedeeltelijk verklaart waarom ik die achterstand opliep. Verder moet ik toegeven dat ik later dan de anderen volwassen werd. En bovendien was er in Montpellier, waar ik als voetballer werd opgeleid, een sterke generatie van 1990, met Rémy Cabella, Younès Belhanda en Benjamin Stambouli. Natuurlijk moet ik ook eerlijk zijn en toegeven dat ik in mijn jongere jaren een beetje meer van het leven profiteerde. Eigenlijk was dat een zekere vorm van compensatie voor de puberteitsjaren en de opgelopen frustraties in het opleidingscentrum.’

2. In 2009 verliet je het zuiden van Frankrijk om te verhuizen naar het noordelijk gelegen Lesquin, vlak bij Rijsel. Een vijfdeklasser! Dacht je op je twintigste dat een profloopbaan niet meer mogelijk was?

‘Ja, duidelijk. Het voetbal lag toen achter mij. Toen ik bij Lesquin belandde, was dat vooral om opnieuw plezier te beleven in het spelletje. Trouwens, ik wilde daar eigenlijk beginnen werken, een normale job uitoefenen. De voorzitter van de club stelde me voor om als polyvalent medewerker in zijn hotel aan de slag te gaan, maar uiteindelijk werd ik opgemerkt door EA Guingamp en herbegon mijn voetballeven.’

3. KV Kortrijk pikte je op in de zomer van 2015. Werd je meteen serieus genomen bij ons?

‘Nee, helemaal niet zelfs. Toen ik net werd aangeworven, kwam toenmalig trainer Johan Walem me vragen op welke positie ik speelde. Hij kende me totaal niet. Gelukkig slaagde ik erin om tijdens mijn eerste wedstrijd meteen voor een doelpunt en een assist te zorgen. Enige tijd later kwam Karim Belhocine als nieuwe hoofdcoach. Ik werkte anderhalf jaar met hem samen. Op menselijk vlak zat het meteen goed tussen ons, maar onze visie op voetbal was anders. Ik heb vooral nood aan vertrouwen om te verbeteren. Ik heb graag dat ze me omschrijven als een ouderwetse nummer 10, dat ze me een zekere vrijheid laten. Wat Marc Brys me vandaag geeft bij OH Leuven, dat had ik niet bij KV Kortrijk.’

4. Eigenlijk: wat heeft een ploeg als OH Leuven nu minder te bieden dan SC Charleroi, de huidige leider in de Jupiler Pro League?

‘Zeker al de ervaring. Dat konden we al vaststellen tijdens enkele wedstrijden, onder andere tegen hen. Anderzijds denk ik wel dat we hen puur kwalitatief weinig moeten benijden, omdat onze talrijke geblesseerden stilaan terugkeren. Van de zeven duels speelden we er vijf heel goede. Daar ben ik al tevreden mee. Maar we moeten ons rendement nog verhogen. De coach zou graag hebben dat we de bal iets meer monopoliseren. We hebben daar ook de capaciteiten voor. Ons voordeel tegen andere teams is dat we geen doel hebben en zonder druk voetballen. We spelen om plezier te beleven. Bevrijd spelen, dat is de sleutel van ons succes tot nu toe. En dat lukt aardig.’

5. Sinds de competitiestart overtuigde je in elke match. Droom je, op jouw leeftijd (31) en enkele dagen voor het sluiten van de transfermarkt, nog van een kans bij een grote club?

‘Ik denk dat je jezelf daar geen limieten mag opleggen. Nooit. Maar ik zal mijn hoofd niet gek laten maken. Tot op dit moment kan ik je zeggen dat de telefoon nog niet rinkelde. Mocht dat toch gebeuren, dan zou ik luisteren. Maar als ik zou kunnen kiezen, dan geef ik de voorkeur aan een Belgische topper boven een middelmatig team uit de Ligue 1. Ik hou wel van jullie land en ik voel me hier goed. En zeker bij OH Leuven.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content