Alexis Saelemaekers: ‘Ik heb nooit getwijfeld over een goede afloop’

Na een delicate periode bij Anderlecht heeft Alexis Saelemaekers sinds januari het voetbalplezier teruggevonden bij AC Milan. Bij de club van zijn hart kreeg hij heel wat te verduren, maar intussen heeft hij Paolo Maldini helemaal overtuigd.

Alexis Saelemaekers loopt met een big smile rond en dat heeft niets met onze aanwezigheid te maken. Of toch niet helemaal. Terwijl hij zich van zijn beste kant laat zien tijdens de fotoshoot laten we doorschemeren dat Jérémy Doku aan de aftrap zal staan bij de Rode Duivels voor de interland tegen IJsland. De basisplaats van Doku is een verrassing van formaat, maar het bevestigt ook dat Roberto Martínez een voorliefde heeft voor spelers made in Neerpede.

Eerder op de dag had Saelemaekers – na Maurice Tobias (1910-1911), Louis Van Hege (1910-1917), Camille Nys (1912-1913) en Eric Gerets (1983-1984) pas de vijfde Belg die de kleuren van AC Milan verdedigt – indruk gemaakt in de 3-4-3 van Jacky Mathijssen tijdens de kwalificatiewedstrijd met de Jonge Duivels tegen Jong-Duitsland (4-1). In de burelen van zijn zaakwaarnemer in Ukkel vertelt de prille twintiger hoe hij in amper acht maanden uit de schaduw van Vincent Kompany wist te kruipen om de schijnwerpers van Milanello op te zoeken.

Heb je veel bedenktijd nodig gehad om tot de conclusie te komen dat je België moest verlaten zonder dat je er echt een gevestigde waarde was?

Alexis Saelemaekers: ‘Nee, want een aanbod van AC Milan sla je niet zomaar af. Ik ken niet veel spelers van de nationale ploeg of daarbuiten die een voorstel van zo’n club zouden weigeren. Ik had sowieso niets te verliezen. Ik had andere lucht nodig om mij verder te ontwikkelen. Mijn situatie op Anderlecht was ingewikkeld geworden. Eigenlijk zat heel de club in een lastig parket. Op het veld heb ik altijd geprobeerd om er het maximale uit te halen, maar iedereen kon zien dat het niet werkte. Er was sprake van een algemene vertrouwenscrisis en het was niet eenvoudig om de trend om te buigen. We zaten in een negatieve spiraal, maar ik ben ervan overtuigd dat Anderlecht en Kompany eruit zullen geraken.’

We hebben de indruk dat het in de huidige context ingewikkeld is voor jonge spelers om bij Anderlecht het hoofd boven water te houden. Vorig seizoen ging jij door een zware periode en dit seizoen beleven Albert Sambi Lokonga en Yari Verschaeren moeilijke momenten. Waar is dat aan te wijten?

Saelemaekers: ‘Het is niet evident… Albert weet dat, en hij maakt nu mee wat ik heb moeten doorstaan. Hij moet gewoon hard blijven trainen. Weet je wat het ook is? We werden van elkaar gescheiden en voor ons beiden voelde dat aan als een echte breuk. Op vriendschappelijk vlak welteverstaan. Het kan stom lijken, maar we hebben er van afgezien. Ik kan mij inbeelden dat het voor hem nog moeilijker was dan voor mij, want hij bleef achter. Hij heeft mij toevertrouwd dat hij zich alleen voelt in de kleedkamer en dat hij niemand heeft om mee te praten. De hele situatie doet hem natuurlijk geen goed, maar hij moet goed beseffen dat het momentopnames zijn. Hij weet dat hij nog kansen zal krijgen en dat hij die zal moeten grijpen.

‘Het is niet nieuw: wanneer een club niet goed draait, dan heeft dat invloed op de individuele prestaties van elke speler. Een jaar geleden maakte ik hetzelfde mee, maar ik weet ook dat Kompany hen op de bank zet om een reactie uit te lokken. Zijn doel? Spelers doen inzien dat ze niet onvervangbaar zijn. Want Kompany weet als geen ander met welke mindset een jongen die gevormd werd op Neerpede voetbalt. We hebben een slechte reputatie – we zijn zogezegd rotverwend en we denken dat we ons alles kunnen permitteren – maar Kompany heeft beslist om ons uit onze comfortzone te trekken.’

Hoe was jouw relatie met Kompany toen je met jezelf in de knoop lag?

Saelemaekers: ‘Vincent is vastberaden. In het begin ging hij op zoek naar de beste tactiek voor de ploeg en blijkbaar paste ik niet in zijn plannen. Het was volgens mij een manier om zijn autoriteit door te duwen, maar ik heb toen vooral begrepen dat ik mij op training twee keer harder moest inzetten. Kompany is mij wel altijd blijven steunen. Hij is steeds blijven volhouden dat ik uiteindelijk mijn kans zou krijgen, terwijl hij op bepaalde zaken die mij aangingen geen toegevingen wilde doen. Ik heb hem in feite getoond dat ik over een sterk karakter beschik. Want het is makkelijk om goed te spelen wanneer alles goed gaat.’

PASSIE IN SAN SIRO

Hein Vanhaezebrouck heeft laten vallen dat je er destijds op aandrong om op de tien te spelen. Klopt dat?

Saelemaekers: ‘Op training zal ik dat wel eens gevraagd hebben omdat ik graag op die positie speel. Als spelmaker geniet ik meer van het spelletje, ben ik vrijer in mijn bewegingen en moet ik minder denken aan mijn positionering. Maar ik zou nooit het lef gehad hebben om een plaats als nummer tien op te eisen in een wedstrijd. Dit vat de facto goed samen wat ze mij bij Anderlecht altijd verweten hebben: dat ik te speels ben en dat ik een professionele reflex mis. Ik heb dus geprobeerd om die zaken op te pikken, zonder afstand te doen van mijn identiteit.

‘Ik ben een beetje crazy en die eigenschap heeft van mij de voetballer gemaakt die ik nu ben. Dat en mijn vermogen om na een mindere wedstrijd meteen de knop te kunnen omdraaien. Ik heb niet de typische mentaliteit van mensen met een 9-to-5-job. Nee, ik hou ervan om mij af en toe helemaal los te koppelen van het voetbal.’

Wat was het discours van Zvonimir Boban en Paolo Maldini tijdens de onderhandelingen? Zagen ze jou als een back of een winger?

Saelemaekers: ‘Ze beschouwden mij gewoon als een speler voor de rechterflank. Mijn functie zou afhangen van mijn integratie binnen de ploeg, maar volgens Boban en Maldini had ik de kwaliteiten om op de twee posities te spelen. Ik kreeg snel het vertrouwen en dat was een super belangrijke zet van het management. Toen ik net in Milaan aankwam, was ik er namelijk niet helemaal gerust op. Tijdens mijn eerste trainingen had ik zelfs de indruk dat iedereen mij observeerde. Ik was beducht voor het oordeel van de mensen in het algemeen en van mijn ploegmaats in het bijzonder. En daardoor had ik schrik om een balcontrole of pass te missen. Bij elke misser spookte er van alles door mijn hoofd. Ik was aan het bedenken wat zij over mij dachten. Iets in de zin van: die speler bakt er niets van. Dat gevoel is snel weggeëbd. Zodra je opgenomen bent in de groep en vrijuit kunt voetballen, gaat alles vanzelf.’

Had je verwacht dat je vorig seizoen zoveel zou spelen?

Saelemaekers: ‘Om eerlijk te zijn, heb ik een kleine voorsprong genomen op de planning die ik had vastgelegd. De een z’n dood is een ander z’n brood, wordt wel eens gezegd. En ik heb geprofiteerd van de blessure van Samu Castillejo om mijn plekje te vinden op de rechtervleugel, maar ik blijf erbij dat ik de beste vooruitzichten heb als rechtsachter. Emilio Ferrera heeft mij daar bij Anderlecht van weten te overtuigen.

‘Op een dag heeft hij mij apart genomen en hij vroeg mij wie bij de nationale ploeg mijn concurrenten waren rechts vooraan en op de back. En ik moest zeggen met welke spelers ik mij het meest identificeerde. De uitkomst was eenduidig: mijn profiel kwam dichter in de buurt van een Thomas Meunier en Timothy Castagne dan Eden Hazard of Dries Mertens. Het heeft mij aan het denken gezet en daarna heb ik niet meer getwijfeld over het feit dat ik volledig moest gaan voor de positie van rechtsachter.’

Op 3 februari was je te gast in een praatprogramma op de openbare zender RTBF. Jouw verschijning kwam er pas 24 uur na je debuut in San Siro, 78 uur na je verrassende transfer naar AC Milan en een week nadat je je laatste match had gespeeld voor Anderlecht. Was dat een van de meest vermoeiende weken in jouw leven?

Saelemaekers: ‘Wellicht wel, ja. Het minste wat je kan zeggen, is dat de transfer snel geregeld was. Bij het opstaan zag ik dat mijn volgers aan het flippen waren op mijn sociale mediakanalen. Ik kreeg honderden berichten van Italiaanse supporters die mij vroegen om naar AC Milan te gaan. Een vriend had mij bovendien een artikel uit La Dernière Heure gestuurd waarin mijn transfer naar AC Milan aangekondigd werd, maar ik was van niets op de hoogte. Daarop heb ik aan mijn makelaar Jean-Marc Schellens gevraagd wat er aan de hand was. Hij heeft toen bevestigd dat er contacten waren geweest met Maldini en Boban. Nog geen 48 uur later zat ik in San Siro. Hoe gek is dat?

‘Ik herinner mij dat Pioli zich in het heetst van de strijd naar mij draaide en in het Italiaans begon uit te leggen wat hij precies van mij verwachtte. Uiteraard begreep ik er niets van… Pas toen ik Davide Calabria van het veld zag stappen, wist ik welke positie ik moest innemen. Op zo’n moment neemt het spelplezier de bovenhand op de rest. Voor de match, toen ik het veld moest inspecteren en dat enorme stadion vol zag lopen, had ik last van de zenuwen. Ik werd er even groggy van, maar zodra de wedstrijd begint zit je in je eigen bubbel. Ik trap al van kindsbeen af tegen een bal en ik vind het geweldig dat ik mijn passie mag beoefenen in San Siro.’

Eind juni besliste AC Milan om zoals voorzien de optie van 3,5 miljoen euro in jouw contract te lichten en jou definitief te kopen. Is er een moment geweest dat je getwijfeld hebt over de intenties van de club?

Saelemaekers: ‘Ik heb gelachen met wat ik daarover gelezen heb in de kranten. In werkelijkheid wist ik al ruim een week wat de club met mij van plan was. Ik weet nog dat ik op een avond van mijn vader en mijn zaakwaarnemer via facetime de bevestiging kreeg dat alles afgehandeld was. Maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat bepaalde mensen het leuk hadden gevonden mocht de transfer mislukt zijn. En wat dan? In het slechtste geval was ik teruggekeerd naar Anderlecht. Ik had mezelf weer moeten bewijzen om te tonen dat mijn verhuur aan AC Milan geen toeval was. Maar ik heb feitelijk nooit getwijfeld over een goede afloop.’

NIEUWE LEIDERSFIGUUR

Je kan het op de rechterflank goed vinden met Charles De Ketelaere en jullie hebben afgelopen woensdag de mini-Mannschaft pijn gedaan in een duel dat wellicht het keerpunt was in de kwalificatiereeks voor het EK U21. Ondanks de omvang van de zege was je soms gefrustreerd. Ben je een perfectionist geworden bij AC Milan?

Saelemaekers: ‘Met Charles klikt het inderdaad op het veld. Ik denk dat we de Duitsers meer hadden kunnen geselen mocht hij meer naar binnen zijn gekropen om mij ruimte te geven op de flank. Aan de overkant leken ze iets beter op elkaar ingespeeld te zijn. Mike Trésor Ndayishimiye zocht de diepte op maar bleef aan de binnenkant staan en daardoor kon Francis Amuzu zijn lijn aflopen. Dat zijn details waar we nog aan kunnen werken aangezien het de eerste keer was dat we in een 3-4-3 speelden.’

In vergelijking met een aantal maanden geleden heb je dus een grotere drang naar perfectie?

Saelemaekers: ‘Misschien wel… Mijn statuut is veranderd. Vroeger kwam ik bij de Jonge Duivels aan met het etiket van bankzitter bij Anderlecht en nu ben ik titularis bij AC Milan. Dan is het logisch dat mijn zelfvertrouwen erop vooruit is gegaan. Moet ik daarom alles spelen bij de nationale ploeg? Nee. Ik zie mezelf ook niet als de beste speler in de kern, maar het is een feit dat ik een andere functie mag opeisen binnen deze ploeg.

‘Vandaag is het mijn plicht om als een echte leider het voortouw te nemen van een generatie spelers waarvan ik een deel heel goed ken. Tegen Duitsland stonden er na de invalbeurt van Lokonga zeven spelers in de ploeg van de generatie ’99 van Neerpede. Ik vind het zalig omringd te zijn door gasten met wie ik groot ben geworden. Als je je ploegmaats persoonlijk kent, ben je nog meer geneigd je voor het team uit te sloven. Met mijn beperkte middelen probeer ik de jongens te sturen zoals de toppers van AC Milan dat met mij doen.’

Dat kan ook niet anders nu je in de leer bent geweest bij Zlatan Ibrahimovic…

Saelemaekers: ‘Je kunt dat niet vergelijken, hoor. Als Zlatan praat, luister je en doe je wat hij gevraagd heeft. Zo werkt het niet bij de beloften. ( lacht) De Zlatan die jullie zien tijdens interviews is dezelfde Zlatan waarmee wij elke dag omgaan. Die gast wikt zijn woorden niet. Je denkt best twee keer na voor je met hem het gesprek aangaat, want je weet dat hij jou zal afwimpelen als je onzin praat. In de kleedkamer is hij de patron, maar over het algemeen is hij een openhartig persoon. Maar met Zlatan heb ik uiteraard niet dezelfde verstandhouding als met mijn maatje Hakan Çalhanoglu. ‘

In zijn biografie ‘Comme ses pieds’ beschrijft de voormalige Franse international Vikash Dhorasoo trainingscentrum Milanello als de heilige graal. Hoe heb jij de overgang beleefd van Anderlecht naar het roemrijke AC Milan?

Saelemaekers: ‘Het verschil is zo groot dat je de twee clubs niet met elkaar kunt vergelijken. Je voelt het aan de kleine details dat alles professioneler georganiseerd is. Ik sta er van versteld hoeveel ex-spelers – Champions Leaguewinnaars en WK-finalisten – in het organigram van de club zitten. Zowel op het veld, als in de marketingafdeling en het communicatiedepartement. Als ik een karikatuur moet maken van de club dan zou ik zeggen dat ik met kerels samenwerk die twijfelen tussen hun privévliegtuigje en hun helikopter om naar de bakker te gaan. Terwijl ik vooral met de vraag worstel of ik de bus moet nemen of te voet moet gaan.’

In enkele weken tijd ben je van bankzitter bij Anderlecht opgeklommen tot titularis bij een prestigieuze Italiaanse club. Op mentaal vlak was dat voor jou toch ook een enorme aanpassing?

Saelemaekers: ‘Nu snap waarom ik die moeilijke passage moest doormaken. Misschien zat ik nu niet bij AC Milan mocht ik een onbetwiste titularis zijn geweest bij Anderlecht… Laten we zeggen dat ik zo goed en zo kwaad mogelijk ben omgegaan met die situatie. Maar ik zou gek zijn om al mijn jaren bij Anderlecht te vervloeken.’

‘Op basis van mijn prestaties ben ik een optie als vervanger van Meunier en Castagne’

Zelfs zonder Doku of Verschaeren, die beide gepromoveerd werden naar de A-kern, hebben jullie met een nieuwe generatie Jonge Duivels vorige week indruk gemaakt tegen Duitsland. Ben je dubbel gemotiveerd door het perspectief om voor de tweede keer op rij naar het EK U21 te gaan met België?

Alexis Saelemaekers: ‘Iedereen weet dat het EK voor beloften op hetzelfde moment gespeeld zal worden als het echte EK. Mijn prioriteit is het EK voor beloften, die selectie is op dit moment het meest haalbare voor mij. Mocht de bondscoach verrassend uit de hoek komen en toch een beroep doen op mij, dan zou dat een extraatje zijn. Een oproeping voor de A-ploeg is het summum.’

Denk je dat de huidige lichting sterker is dan de vorige?

Saelemaekers: ‘Ik spreek voor mijn beurt, maar ik vond dat er meer kwaliteit rondliep in de vorige ploeg. Ik redeneer wellicht zo omdat ik toen jonger was en mijn rol er anders uitzag. En misschien ben ik ook te hard in mijn oordeel.’

In het verleden was er bij de Rode Duivels amper concurrentie op jouw positie. Het ziet er nu naar uit dat je de komende jaren geblokkeerd zal worden door een Timothy Castagne die aan het ontploffen is en een Thomas Meunier die blijft bevestigen…

Saelemaekers: ‘Op een dag zal de bondscoach iemand nodig hebben om de afwezigheid van een van die twee spelers op te vangen. En ik kan zonder valse bescheidenheid zeggen dat ik op basis van mijn prestaties zeker een optie ben als vervanger. Maar wie weet ben ik in zijn ogen slechts vierde of vijfde keuze.’