Anderlecht – Celtic: ‘The Bhoys’ komen naar Brussel voor eerherstel

© BELGAIMAGE
Chris Tetaert Vaste medewerker Sport/Voetbalmagazine

Een volledig seizoen in 47 wedstrijden ongeslagen in Schotland, maar in eigen huis al meteen vernederd door Paris Saint-Germain. En toch: Celtic Football Club blijft Europese dromen najagen. Volgende poging in het Constant Vanden Stockstadion.

24 mei 2016. Brendan Rodgers kijkt dromerig voor zich uit, af en toe ziet de journalist van The Scotsman een glinstering in zijn ogen. Vier dagen ervoor was de Noord-Ier aangesteld als nieuwe manager van Celtic Football Club, zijn eerste voetballiefde. Hij vertelt hoe hij midden de jaren tachtig als elfjarig knaapje uit Carnlough, een havenstadje van 1400 inwoners aan de westkust, maanden had uitgekeken naar de oefenwedstrijd van The Bhoys op het veldje van Finn Harps. Een rit van 140 kilometer over smalle en hobbelige wegen. ‘Een pelgrimstocht, maar ik zou Celtic voor het eerst live aan het werk zien.’

Een aha-erlebnis. Rodgers vertelde over middenvelder Tommy Burns, zijn jeugdheld, wiens pad hij later geregeld zou kruisen en die op 51-jarige leeftijd aan huidkanker zou overlijden. In zijn stem klonk ontroering. ‘In het stadion zag ik een paar dagen geleden nog zijn foto hangen. Ik denk dat Tommy, een icoon van Celtic, trots zou zijn dat ik vandaag in zijn voetsporen treed.’

Voor Rodgers was het een nieuw begin na een pijnlijk ontslag bij Liverpool, zeven maanden ervoor. Geen stap terug, benadrukte hij. ‘Wie dat zegt, kent deze club niet. Celtic is een merk dat, net als Liverpool, fans over de hele wereld heeft. Maar: als manager van Liverpool kan je tevreden zijn met een puntje op Manchester United, hier is dat niet het geval en word je verondersteld om alles te winnen. Die druk zie ik bij weinig andere clubs in de wereld. Celtic is een instituut.’

Rodgers stond voor een historisch seizoen, besefte hij. Op 25 mei 2017 zou het exact vijftig jaar geleden zijn dat de club in Lissabon tegen Internazionale zijn eerste en enige Europacup I won. De Lisbon Lions, voor eeuwig en altijd cultfiguren van Celtic Park. The Bhoysleken kansloos tegen het sterrenteam van Helenio Herrera, hogepriester van het catenaccio die in 1964 en 1965 al de beker met de grote oren had gewonnen.

Jock Stein, de Schotse manager, was niet onder de indruk. Twee dagen voor de wedstrijd gaf hij zijn ploegopstelling vrij, elf spelers die opgeleid of gerekruteerd waren in een straal van 40 kilometer rond Glasgow. Local boys die ‘zouden lopen en aanvallen zoals ze dat nog nooit eerder hadden gedaan’. Het werd 2-1 voor de underdogs, honderden Schotse voetbalfans zouden nog dagen door de Portugese hoofdstad dolen.

‘Ik wil niet alleen Schotland domineren, we zullen ook in Europa weer een hoofdrol spelen. Net zoals de Lisbon Lions dat deden’, beloofde Rodgers bij zijn aanstelling. Een uitspraak die als een boemerang in zijn gezicht terugkeerde. Celtic verloor zijn eerste officiële wedstrijd van het seizoen – de tweede voorronde van de Champions League – met 1-0 op het veld Lincoln Red Imps, kampioen van… Gibraltar. Schotse journalisten maakten de nieuwe T1, die slechts voor een jaar had getekend, met de grond gelijk. Maar, verzekerde de Noord-Ier: ‘Het komt in orde.’ In Celtic Park werd het 3-0, waarna groen en wit zich voorbij Astana en Hapoel Beër Sjeva naar de poulefase knokte.

Pandoering in Camp Nou

Drie punten, meer zat er voor Celtic en Rodgers niet in. Een gelijkspel op het veld van Borussia Mönchengladbach en twee draws tegen Manchester City. Maar, vooral: op de openingsspeeldag met 7-0 van het veld geborsteld in Barcelona. Het was geen geschenk, vond de eeuwige positivo, om drie dagen na de Old Firm – de derby tegen de Rangers die met 5-1 werd gewonnen – in Camp Nou te voetballen. En: ‘De start van ons seizoen was schitterend.’

Met dank aan Moussa Dembélé, de Franse spits die in de Old Firm voor de eerste hattrick sinds 1973 had getekend en op zijn 20e transfervrij van Fulham werd overgenomen. ‘Er is overál aan mij getwijfeld’, vertelde hij aan FourFourTwo. ‘Ik was zes jaar toen ik me aanbood bij US Clergy Clos, het clubje van mijn geboortedorp. Ze hadden al te veel spelers en wilden me niet. Tot mijn broer smeekte: ‘Laat hem één keer mee trainen.’ Gelukkig maar.’

Twee jaar erna kreeg hij een plaatsje in het centre de formation van Paris Saint-Germain, op zijn 16e verkaste hij naar Fulham, waar hij pas in zijn laatste seizoen – in tweede klasse – een vaste waarde werd. ‘Bij Celtic wilde ik mijn carrière opnieuw lanceren en, vooral in de Champions League, ontdekken wat ik moest doen om bij de beste spitsen van Europa te behoren.’

Dembélé scoorde in zijn eerste seizoen in Glasgow 32 keer, waarmee hij een belangrijk aandeel had in de historische treble, de vierde in de geschiedenis van de club: titel, ligabeker én Schotse beker. ‘Dit spreekt wellicht minder tot de verbeelding dan de prestatie van de Lisbon Lions, maar wij creëren op onze manier een identiteit’, klonk het bij Rodgers na een historisch seizoen, waarin de records in de competitie niet meer bij te houden waren: meeste punten (106), doelpunten (106) én gewonnen matchen (34 op 38) in de competitie, waarin geen enkele keer werd verloren. Ook al een unicum.

‘Ik moet zowat de gelukkigste supporter ter wereld zijn’, glunderde Rodgers, toen hij zijn contract met vier jaar verlengde. ‘Een paar jaar geleden had ik wellicht uitgekeken om opnieuw een stap hoger te zetten, maar ik heb het voorbije jaar vooral geleerd dat je moet tevreden zijn met wat je hebt. En ik hoop dat ik kan meehelpen om deze club verder te ontwikkelen.’

De Noord-Ier herhaalde de woorden van bij zijn aanstelling. ‘Een hoofdrol spelen in Europa’, een wens die voorzitter Ian Bankier ook al uitsprak. ‘We blijven jagen op Europese glorie, net zoals de jongens in 1967 dat deden.’ Ai… Op de openingsspeeldag werd het tegen PSG 0-5, in Brussel gaan The Bhoys op zoek naar eerherstel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content