Andrea Pirlo is de man van het EK

Tenzij iemand in de finale explodeert lijdt het weinig twijfel dat Andrea Pirlo straks wordt uitgeroepen tot de beste speler van dit EK.

De middenvelder was de bezieler van het vernieuwd Italië dat met oude waarden brak en het hele land in een delirium bracht. Hij parafeerde iedere aanval, pendelde tussen verdediging en aanval, vertraagde en versnelde het spel, als een autoritaire veldheer.

Eén jaar geleden mocht Pirlo bij AC Milan vertrekken. Men vond hem te oud en zo ziet hij er inderdaad ook uit: je geeft hem geen 33 jaar, maar minimaal 40. Pirlo, in zijn eer gekrenkt omdat hij in Milaan niet meer paste in de toekomstplannen, leidde vervolgens Juventus naar de titel en trekt dit schitterende seizoen in dit EK door.

In een Italiaanse ploeg die nogal wat woelige spelers kent, Mario Balotelli op kop, is Pirlo de stille kracht. Interviews met hem zijn een nachtmerrie, hij komt niet verder dan een opeenvolging van clichés. Ook buiten het veld roert hij zich in de groep nauwelijks. Ook dat is een knappe prestatie van de nu zo geroemde bondscoach Cesare Prandelli: dat hij erin slaagde alle vaak extreem uiteenlopende karakters tot een geheel te bundelen.

Het is moeilijk om Andrea Pirlo te neutraliseren. Benieuwd welk recept de Spaanse bondscoach Vicente Del Bosque zondag in de finale vindt. De Brit Roy Hodgson probeerde hem in de kwartfinale een fysiek voetbal op te dringen waar Pirlo niet van houdt, maar dat lukte niet. En de Duitser Joachim Löw herschikte in de halve finale zijn middenveld en bracht Tony Kroos in de ploeg om Pirlo te neutraliseren. Een ongelukkige wissel want Pirlo laat zich als verdedigende middenvelder zo diep terugzakken dat hij niet uit te schakelen valt.

Dat een offensief denkende ploeg als Duitsland de patronen in het middenveld door elkaar gooide voor Pirlo, zegt alles over het schitterende toernooi dat die speelt. Bondscoach Cesare Prandelli geniet ervan. Maar in de wetenschap dat er van oudsher een dunne lijn loop tussen triomf en tragedie houdt de bondscoach in deze voor het Italiaanse voetbal euforische tijden de voeten stevig op de grond houdt. Hij relativeert het voetbal en aanziet het als een spel. Maar een spel dat goed moet beoefend worden.

Jacques Sys