Redacteur Peter T’Kint reist tijdens het WK 2014 door Brazilië en houdt een dagboek bij voor sportmagazine.be.
U had ze gisteren moeten zien zitten, de Engelse journalisten, op een kluitje in de perszaal van het Mineirão in Belo Horizonte. Aangeschoten wild. Meestal zijn ze nog behoorlijk luidruchtig rond deze periode in het tornooi. Ze beschouwen zichzelf nog steeds een beetje als de pioniers van het voetbal, en met hun Premier League hebben ze de meest aantrekkelijke competitie ter wereld. Of toch zeker de meest bekeken. Maar net als hun collega’s uit de Primera Divisíon _ veel rustiger aanwezig op een tornooi, mogen ze straks al naar huis.
To watch Wimbledon, zuchtte er eentje. Or support Belgium, the second England team, lachte hij.
Hij geloofde nochtans in de kansen van England. Had zelfs een outside bet zelfs geplaatst op een WK-zege. Want deze ploeg, zo vertelde hij ons bij de start van het tornooi, had talent. Sterling, Sturridge, Barkley, Luke Shaw, Jack Wilshere…
Straks mogen ze het tonen, over een uur of drie. De jonkies. Tegen Costa Rica, a tiny nation, zoals zij dat noemen, de Britten. Een ministaatje. Maar wel eentje dat toonde hoe het moet. Met technisch sterke spelers, en vooral, met veel inzet. Dertig (!) interlands speelden de Tico’s tijdens het voorbije anderhalf jaar. Dat is ontzettend veel, maar je krijgt dan wel een ploeg die op mekaar is ingespeeld. Harry Redknapp, nooit te beroerd om voor een relletje te zorgen, zei dat in zijn tijd bij Tottenham “Engelse spelers probeerden om de nationale ploeg te ontlopen.” Ze hadden liever tijdens interlands wat vrij. Zo zit het daar met nationalisme.
Het overkwam de Engelsen eerder al, niet door de groepsfase. Tijdens EURO 2000 weet u nog, murw getikt door Roemenen en Portugezen. Maar op het WK is dit de eerste keer sinds.. 1958. Van de laatste zeven wedstrijden op een WK konden de Engelsen er maar eentje winnen. Vier jaar geleden tegen Slovenië. Later in het tornooi wervelde Duitsland ze naar huis. Toen lag het nog aan een slechte keuze van het basiskamp, volledig geïsoleerd van de buitenwereld. Ze verveelden er zich rot, de sterren. Nu zaten ze in Rio, allesbehalve geïsoleerd.
Ze zochten zich de voorbije dagen suf naar redenen, de journalisten en de pundits, de analisten. De te grote aantrekkingskracht van de Premier League is ongetwijfeld eentje. Talent van eigen bodem, niet te vergeten ook nog eens verdeeld over de nationale ploegen van Noord-Ierland, Wales, Schotland én Engeland, krijgt er stevige concurrentie van de beste buitenlanders. Soms tilt hen dat naar een hoger niveau, zeker de jonge mannen van Arsenal. Anderen, zoals Jack Rodwell, rijden zich vast. Een ster bij Everton, een grote toekomst, en dan: transfer naar Manchester City en amper nog aan de bak. Nog lang niet verloren, tenslotte is hij pas 23, maar wel tijd verloren. Voor Engeland. De watchers hopen dat Ross Barkley, de nieuwste sensatie, niet hetzelfde overkomt.
Bondscoach Hodgson kan grof geschat kiezen uit een speler of zestig. Dat betekent dat één Engelsman op drie in de Premier League in aanmerking komt voor een plaats op het WK. Dat is dunne spoeling. Net als Capello eerder liet ook Hodgson al verstaan dat er naar een beperking op het aantal buitenlanders moet worden gestreefd.
Te veel matchen, ook dat is een oud zeer. Ze zijn moe. Maar Spanjaarden spelen nóg meer, net als Duitsers en dat belette hen de voorbije tornooien niet te schitteren. Toch zag je ook weer het pleidooi voor een winterstop terugkeren, al valt dat moeilijk te rijmen met een drukke kalender.
Het niveau van de (jeugd)coaches moet omhoog, vinden ze ook. De eigen coaches tenminste, want in de Premier League werkt de (buitenlandse) top. Frank Lampard kaartte het hier op een van de persconferenties aan. Raheem Sterling doet alles op instinct. Er zit nog veel te weinig overleg in zijn spel, al zou dat onder Brendan Rodgers aan het beteren zijn. Nooit geleerd bij de jeugd, blijkbaar, nadenken over wat hij moest doen.
Er is verandering bij de jeugd, zeggen zij die het volgen op dat niveau. Vier jaar geleden speelden ze bij de -10 nog 11 tegen 11. Dat is nu weg, er is meer oog voor techniek. Er is een nationaal voetbalcentrum, er wordt gedaan aan een betere opleiding van de coaches, projecten genoeg. Maar er moet nog meer worden geïnvesteerd, of het komt nooit nog goed.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier