Thomas Meunier kent een carrière als geen ander. Van postbode naar basisspeler bij Borussia Dortmund en Rode Duivel, je moet het maar doen. Bij Sport/Voetbalmagazine heeft hij het over die bijzonder weg naar de top.
Door Matthias Dersch
Indien er over jou ooit een biografie zou gemaakt worden, wat moet dan de titel van dat boek zijn?
Thomas Meunier: ‘Misschien Living The Dream. Tenminste, indien ik zou kijken naar de tijd dat ik ervan droomde om profvoetballer te worden. Dat was vanaf mijn negentiende. Maar als ik me voor mijn leven iets zou kunnen wensen, dan is het dat ik profvoetballer ben maar een heel normaal leven kan leiden. Dat zou echt het beste van het beste zijn.’
Waarom?
Meunier: ‘Omdat ik eigenlijk een zeer introvert iemand ben. Over de jaren heen heb ik me als het ware moeten leren openstellen. Dat was niet simpel, het heeft me verschrikkelijk veel krachten gekost. Voor mij was het vroeger heel moeilijk om met mensen te spreken, laat staan in de school voor een hele groep. Dat was een verschrikking. Ik was altijd graag alleen. Dat is vandaag nog niet veranderd. Ik heb er geen probleem mee om een week helemaal alleen te zijn, ik zou altijd weten wat gedaan. Maar ik begrijp natuurlijk dat je niet altijd in een hoek kan gaan staan en dat sociale contacten bij het leven horen. Mijn eenvoudig leven van vroeger gecombineerd met een job als voetballer zou een goed compromis zijn.’
Je bent 30 en je hebt een zeer bewogen bestaan achter de rug: uitgerangeerd bij Standard, postbode, fabrieksarbeider, zaalvoetbal gespeeld en dan toch nog profvoetballer geworden. Je zou je carrière een sprookje kunnen noemen.
Meunier: ‘Voetbal is voor mij altijd zo’n grote passie geweest dat ik het nooit als werk heb ervaren. Ik heb naar clips op YouTube gekeken en ik trok dan de tuin in om te proberen de bewegingen en trucs van mijn idolen te oefenen. Uren en uren. Vandaag weet ik dat dit een vorm van arbeid was en dat ik daar de basis heb gelegd voor mijn profcarrière. Ik dank alles aan dit verleden.’
Dus toch een sprookje?
Meunier: ‘Ik kom uit een zeer gelovige familie. Mijn oom bijvoorbeeld is priester, hij heeft mijn vrouw en mij een paar maanden geleden getrouwd. Als ik naar mezelf kijk en naga welke weg mijn leven heeft genomen, dan kan ik niet anders dan in God geloven. Ik heb zoveel positieve dingen meegemaakt, alsof er op mijn levensweg alleen maar positivisme ligt. Ik doe er alles voor om een goed leven te leiden. Maar dat doen anderen ook. Er moet dus toch iets zijn. Noem het karma of wat dan ook. Anders vind ik daar geen verklaring voor.’
Lees het volledige interview met de Rode Duivel deze maand in Sport/Voetbalmagazine.
