Champions en Europa League: impressies vanop het gala in Monaco

© belgaimage
Jacques Sys
Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

Voor de 21e keer was Monaco vorige week het decor voor de loting van de Champions League en de Europa League. Tussendoor werd Luka Modric uitgeroepen tot de Europese Voetballer van het Jaar. Een select groepje journalisten kreeg na de uitreiking toegang tot een persconferentie van de Kroaat. Daarop mochten… zes vragen worden gesteld.

Monaco biedt elk jaar weer hetzelfde beeld. Een brandende zon, een azuurblauwe lucht, dure sportauto’s, kortgerokte en zwaar geparfumeerde vrouwen, glinsterende diamanten, het geruis van de Middellandse Zee, peperdure jachten als symbool voor de buitenissige rijkdom. Het ritme waarin er in deze ministaat wordt geleefd lijkt nooit te veranderen. Monaco, het fiscaal paradijs – ‘een klein vlekje van rede in een wereld waar de belastingdruk tirannieke proporties heeft aangenomen’, zoals de Britse schrijver Anthony Burgess het ooit definieerde -, is gebouwd op een artificiële voedingsbodem. Een stad waarin je vooral gezien moet worden, een oord van decadentie.

Marco Reus komt op 18 september naar Jan Breydel met Borussia Dortmund.
Marco Reus komt op 18 september naar Jan Breydel met Borussia Dortmund.© belgaimage

En een plek waar het voetbal niet leeft. Ook niet in de laatste dagen van augustus, waarin de Franse voetbalcompetitie weer op gang werd geschoten. Geen enkele verwijzing naar de wedstrijden van AS Monaco. Ook niet als er, zoals afgelopen zondag, een derby met Olympique de Marseille op het programma staat.

De loting voor de Champions League en Europa League moet heel even de stilte doorbreken die er op voetbalvlak heerst. Rond de organisatie van dit pompeus evenement werden wel een paar correcties aangebracht. Er zijn vooral minder vrouwen van bestuurders. Zij pleegden in het verleden vooral op de foto met de aanwezige sterren te poseren. Dat bleek niet de stijl die men beoogde.

Een grotere verandering is dat de UEFA-voorzitter niet langer een persconferentie geeft om de internationale media toe te spreken. Nochtans een ideale gelegenheid, want de 55 journalisten die voor de Europese Voetballer van het Jaar mogen stemmen zijn allemaal aanwezig. Op kosten van de UEFA die de vliegtickets betaalt, voor vervoer zorgt van de luchthaven van Nice naar Monaco (en terug) en zowel de hotelkosten als alle maaltijden voor haar rekening neemt. Allemaal vlekkeloos georganiseerd en geregisseerd, zonder de minste hapering.

En toch, de openheid van vroeger is er niet meer. Slechts drie jaar geleden stapte de toenmalige president Michel Platini naar het podium van het chique hotel Le Meridien voor zijn traditionele persconferentie. Amicaal had hij de journalisten ervoor gevraagd of ze een uitstekende vakantie hadden. Informeel liet hij dan enkele ballonnetjes op om te horen hoe er daarop werd gereageerd. Vervolgens vertelde Platini op het officiële gedeelte waar de UEFA mee bezig was, bijgestaan door zijn rechterhand Gianni Infantino. De huidige FIFA-voorzitter gaf toen telkens blijk van een uitmuntende dossierkennis. Na het gedwongen vertrek van Platini, die nog altijd verbitterd strijdt om zijn gelijk, blijft er daar niets van over.

De huidige voorzitter, Aleksander Ceferin, is een ander type. Veel afstandelijker. Het heet nochtans dat hij voortreffelijk werk verricht, maar niemand weet goed waar zijn prioriteiten liggen. Dat maakt van de Europese voetbalfederatie een gesloten gemeenschap. Een verhaal dat er in de toekomst twee Europa Leaguecompetities georganiseerd zouden worden, viel alleen in de coulissen te horen. Anderen hadden het over een revolutionaire Europese competitie waarover een werkgroep zich buigt.

Over Ceferin hoor je niets. Behalve dat de Sloveen zich op niet onbelangrijke posities omringde door enkele Oost-Europeanen. En dat veel bepaald zou worden door Giorgio Marchetti, de UEFA-directeur competities, en een rabiate tegenstander van een Europese Super League. De Italiaan neemt nu de honneurs waar tijdens de Champions Leagueloting. In navolging van Gianni Infantino die daar met de hem aangeboren flair telkens weer een show van maakte.

(G)EEN FLITSENDE VERTONING

De tijden veranderen. Eén jaar is het geleden dat Roger Vanden Stock samen met onder meer Herman Van Holsbeeck zijn opwachting maakte in Monaco. Het was toen de 25e keer op rij dat Vanden Stock dit evenement bijwoonde. Hij was de ancien van het gezelschap en zag dat er aan het hele gebeuren niet zoveel veranderde.

Toch sprak de UEFA nog niet zo lang geleden de intentie uit om van de loting een eigentijdse en flitsende vertoning te maken. Dat verloopt niet gemakkelijk. Ook al was er nu tussendoor, in het kader van de uitreiking van de Europese Voetballer van het Jaar, de bekroning van de beste doelman, verdediger, middenvelder en aanvaller. Met telkens een voetballer van Real Madrid als laureaat: Keylor Navas, Sergio Ramos, Luka Modric en de inmiddels naar Juventus overgestapte Cristiano Ronaldo. Ook de vrouwen kregen hun prijs. In navolging van de Nederlandse Lieke Martens werd de Deense Pernille Harder (VfL Wolfsburg) de beste Europese Voetbalster van het Jaar.

Breekt Youri Tielemans dit seizoen door bij AS Monaco?
Breekt Youri Tielemans dit seizoen door bij AS Monaco?© belgaimage

Maar de meeste aandacht ging natuurlijk naar de samenstelling van de acht groepen voor het kampioenenbal. Die leverde in de lange weg naar Madrid, waar de finale op 1 juni in het stadion van Atlético wordt gespeeld, weer topaffiches op. Ook voor Club Brugge dat verder op zoek kan gaan naar zijn internationale grenzen. Het geloof om hier en daar een puntje te sprokkelen bleek achteraf groot, ook al is deze groep veel zwaarder dan die waarin blauw-zwart twee jaar geleden met 0 op 18 een beschamend parcours aflegde. Maar sindsdien heeft Club veel aan maturiteit gewonnen.

Afwachten tot wat dit kan leiden. Borussia Dortmund is op 18 september thuis de eerste tegenstander. Borussia, waar Axel Witsel structuur moet brengen in het soms ordeloze aanvalsspel, blijft een grootmacht in het Duitse voetbal. Vooral dan in thuiswedstrijden wordt de club, het symbool van een hele regio, opgezweept door een hondstrouw publiek dat vanuit een groot ongeduld de ploeg in het verleden vaak verplichtte om naar het wapen van de lange bal te grijpen. Nu is dat veranderd. Kwetsbaar is Borussia Dortmund wel op verplaatsing, zoals vorige vrijdag in de competitiewedstrijd tegen een zeer gedisciplineerd Hannover 96 bleek. Het kwam amper aan kansen, de match eindigde op een troosteloze 0-0.

Thuis tegen Dortmund beginnen kan een voordeel zijn voor Club Brugge, dat vervolgens, op 3 oktober, naar Atlético Madrid moet. De club is aan de hand van de Argentijnse trainer Diego Simeone opgeschoven naar de Spaanse top. Met een granieten verdediging, het houvast van een team dat tijdens de voorbije transferperiode ook overgoten werd met finesse.

En dan is er, weer in een thuiswedstrijd, AS Monaco op 24 oktober als derde tegenstander. In wat allicht een sleutelduel wordt. Monaco wordt al even kunstmatig opgebouwd als het land, aan de hand van de steenrijke Rus Dmitry Rybolovlev. Het verkocht tijdens het tussenseizoen zijn complete middenveld en probeerde die leemtes verbeten op te vullen, onder meer met de komst van Nacer Chadli. Bij Monaco moet Youri Tielemans nog altijd helemaal doorbreken. Al legt geen speler zo veel kilometers af als de middenvelder die soms nog wat problemen heeft met de kenmerkende ritmeveranderingen in het Franse voetbal. De Portugese trainer Leonardo Jardim werkt met geduld aan de ontwikkeling van de ploeg. Dat hij telkens weer moet herbeginnen zegt hij naar buiten nooit.

Ex-Clubspeler Nabil Dirar neemt het straks met Fenerbahçe in de Europa League op tegen Anderlecht.
Ex-Clubspeler Nabil Dirar neemt het straks met Fenerbahçe in de Europa League op tegen Anderlecht.© belgaimage

Nog steeds in Monaco is ook Filips Dhondt, de algemeen manager die daar in januari 2012 arriveerde toen de ploeg laatste stond in… tweede klasse. De West-Vlaming verlengde onlangs zijn contract met twee jaar. En blijk van waardering voor Dhondt, een competente man die heel zijn carrière amper de behoefte had om in de schijnwerpers te staan.

EEN COLLECTIEVE PRIJS

Orgelpunt van deze loting was de bekendmaking van de Europese Voetballer van het Jaar. Geen Cristiano Ronaldo in de zaal, de Portugees wist dat hij niet had gewonnen en de bekroning tot beste aanvaller was hem kennelijk te min. Ook al was er daar een beker aan verbonden, een nieuw sieraad voor zijn museum vol trofeeën, in zijn huis op het eiland Madeira. De afwezigheid van Ronaldo viel niet in goede aarde, ook omdat hij zich vanuit Turijn met de auto naar Monaco had kunnen laten voeren, een rit van 250 kilometer.

Luka Modric, de uiteindelijke laureaat, is bescheiden. Hij dankte op het podium zijn ploegmaats. En zijn vader. Een halfuur na de uitreiking verscheen de middenvelder van Real in een van de zalen van het Grimaldi Forum voor een persconferentie. Daar mochten alleen de journalisten aanwezig zijn die voor de Europese Voetballer van het Jaar hadden gestemd. De Kroaat was beleefd en voorkomend. Een ster zonder kapsones. Interessant en zelfs hallucinant is het verhaal van Modric wel. Een oorlogskind dat uitgroeide tot een topvoetballer. Zijn familie vluchtte na het uitbreken van de burgeroorlog, nadat zijn grootvader door oprukkende Servische troepen werd vermoord. Door de grillige bergen ging het, in 1991, naar Zadar. De familie Modric schuilde er zeven jaar in een hotel. Tussen de bombardementen door voetbalde Luka op een pleintje, voor de rookpluimen in de verte had hij geen oog. Soms moest hij zijn werkterrein verleggen omdat mortieren kraters hadden geslagen. Alleen als het alarm afging, spurtte hij naar binnen.

Natuurlijk hoef je daarover in Monaco niet te praten. Net zo min als over het feit dat Modric in Spanje werd beschuldigd van belastingfraude. Hij zou in 2013 en 2014 een kleine 900.000 euro te weinig hebben afgedragen van zijn imagerechten. En de Realspeler zou zich in Kroatië moeten verantwoorden voor het afleggen van een valse verklaring in een rechtszaak tegen de ex-voorzitter van zijn vroegere club Dinamo Zagreb. Op meineed staat in Kroatië een gevangenisstraf die kan oplopen tot vijf jaar.

Nee, dergelijke thema’s waren in het feestgedruis taboe. De UEFA had zelf vijf vragen opgesteld. Dat leverde obligate teksten op. Of Modric gelukkig was? Ja, uiteraard, extreem gelukkig zelfs, al verandert de uitreiking voor hem weinig. Of hij de gouden generatie Kroatische voetballers uit 1998 kan overtreffen? Een moeilijke vraag, vond Modric. Of hij na het vertrek van Ronaldo meer verantwoordelijkheid krijgt bij Real Madrid? ‘Nee, ‘ zei de Kroaat, ‘voor mij blijft alles hetzelfde.’ Hij houdt ervan verantwoordelijkheid te dragen en het team te helpen, daarom gaat zijn voorkeur uit naar een collectieve prijs.

Hoe hij dan zijn opgang wil omschrijven, was een volgende vraag. Waarop Modric zichzelf portretteerde, als iemand die niet graag over zichzelf praat. Of dit zijn beste seizoen bij Real was, werd er vervolgens gevraagd. Modric beaamde het. Er mocht nog een zesde vraag worden gesteld. Of hij dit nu hoger aansloeg dan de finale op de Wereldbeker, klonk het vanuit de zaal. ‘Moeilijk te vergelijken’, antwoordde de middenvelder. En vervolgens was het afgelopen. Jammer, mompelde een Nederlandse journalist. Hij had nog een interessante vraag. Wat Modric ervan vindt dat hij vorig seizoen 70 wedstrijden speelde, terwijl uit onderzoeken blijkt dat 55 matchen het hoogst haalbare is.

Ondanks de avances van FC Barcelona bleef Antoine Griezmann bij Atlético Madrid.
Ondanks de avances van FC Barcelona bleef Antoine Griezmann bij Atlético Madrid.© belgaimage

EEN NIEUW EVENEMENT

Eén dag later wordt er voor de Europa League geloot en wordt Atléticospits Antoine Griezmann uitgeroepen tot de beste speler van deze competitie. De zaal in het Grimaldi Forum zit halfvol. Anderlecht, KRC Genk en Standard kennen hun tegenstanders. Anderlecht straalt optimisme uit met het Slowaakse Spartak Trnava, het Kroatische Dinamo Zagreb en Fenerbahçe, uit het Aziatisch gedeelte van Istanboel, als opponenten. KRC Genk geeft zichzelf kansen met Malmö, het Noorse Sarpsborg en Besiktas, een andere club uit Istanboel. En Standard ziet ook mogelijkheden met FC Sevilla, het Russische FC Krasnodar en de Turkse bekerwinnaar Akhisaspor. Een opvallende parallel: drie confrontaties tussen Belgische en Turkse clubs.

En zo doofde de jaarlijkse voetbalhappening in Monaco vrijdagmiddag uit. Binnen een week of drie, op 24 september, staat er alweer een nieuw voetbalfeest op het programma. Niet van de UEFA, maar van de FIFA. Die reikt dan in Londen de prijs uit voor de FIFA-speler van het Jaar. En voor het eerst zijn er ook prijzen voor de verschillende compartimenten. Een vreemde kronkel voor een evenement dat al sinds jaar en dag in januari in Zürich werd georganiseerd. In de stad van Sepp Blatter. Is ook dit een signaal dat er met het verleden onherroepelijk is gebroken?

Pascal Plovie in duel met Youssouf Fofana in 1988.
Pascal Plovie in duel met Youssouf Fofana in 1988.© belgaimage

EUROPESE NACHTMERRIE

Op 9 november 2018 is het precies 30 jaar geleden dat Club Brugge een van zijn smadelijkste Europese nederlagen leed. Het verloor in Monaco met 6-1, in hetzelfde Louis II-stadion waarin straks, op 6 november, weer wordt gespeeld. Bij de rust stond blauw-zwart al met 5-0 achter.

Onbezorgd was Club in 1988 naar Monaco afgereisd, ook toen de vlucht met drie uur werd vertraagd omdat er rond de luchthaven van Lille een dikke mistsluier hing. De meegereisde kok Lieven Monballieu trommelde het personeel van het luchthavenrestaurant op om een van zijn geprefereerde gerechten te bereiden: filet pur. Gebakken zoals het hoort: in de beste boter. Zodat iedereen achteraf voldaan in het vliegtuig kon stappen.

Niemand die vooraf twijfelde aan de kwalificatie. In Monte Carlo logeerde Club in een schitterend hotel, met een adembenemend zicht op de Middellandse Zee. Je vroeg je af hoe spelers zich in dit prinselijke decor op een wedstrijd konden concentreren.

Die match zou voor Club Brugge uiteindelijk uitgroeien tot een nachtmerrie. Individuele fouten, een gebrek aan discipline, een manco aan tactisch inzicht en vooral een lamentabele mentaliteit: Club werd door een niet eens wervelend Monaco naar de slachtbank geleid. Een schandvlek op het blazoen van de club. Een uitloper ook van een warrige transferpolitiek waarin trainer Henk Houwaart bijna buitenspel was gezet. Hij zou later vertellen dat hij die avond het liefst van schaamte onder de grond was gekropen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content