Na 23 jaar is Nottingham Forest terug in de Premier League. Onder Steve Cooper klom het van onderaan het klassement naar een play-offplaats.
In 1992 was Nottingham Forest nog één van de oprichters van de Premier League, maar zeven jaar later degradeerde het uit de hoogste voetbalklasse. Jarenlang leek promotie een utopie, vier keer raakte het tot in de play-offs, maar werd het vroegtijdig uitgeschakeld.
Ook dit jaar deed de seizoensstart niet hopen op een terugkeer naar de Premier League. Met één punt uit zeven wedstrijden maakte het team de slechtste start in 108 jaar, waarna Chris Hughton vervangen werd door Steve Cooper.
Liverpool
Omdat de club er zo slecht voor stond, kreeg die één opdracht: niet degraderen. Daar maakte hij meteen werk van, vertelt hij bij Sky Sports: ‘Toen ik binnenkwam, hadden we nog drie wedstrijden tot een interlandbreak. Samen met de spelers formuleerden we een helder doel: tijdens de interlandperiode wilden we boven de degradatiestreep staan. Dat lukte, we pakten zeven punten uit drie duels en tijdens die pauze konden we verder werken.’
Met de nieuwe coach verdwenen de degradatiezorgen razendsnel, want in zijn eerste vijftien wedstrijden verloor Forest maar één keer, dus was de onrust halverwege het seizoen alweer voorbij. In de winter werden nog enkele versterkingen aangetrokken, waardoor het team op de vierde plaats eindigde en play-offs speelde voor promotie. Daarin bemachtigde het na strafschoppen een finaleplaats ten koste van Sheffield United. Op Wembley won het na een owngoal Levi Colwill van Huddersfield Town en mocht zo de terugkeer naar de grootste competitie ter wereld vieren. Ook in de FA Cup beleefde Forest een mooi seizoen, want het slaagde erin Arsenal en titelhouder Leicester City uit te schakelen en maakte het ook Liverpool moeilijk.
‘Coops’
Volgens kapitein Joe Worrall ligt één van de sterktes van het team in hun doorzettingsvermogen: ‘We vinden het niet erg te lijden op het veld, want we hebben het lang lastig gehad buiten lijnen. Dan is een lastig halfuur tijdens een wedstrijd geen probleem.’
Eigenlijk zou het jeugdproduct van Forest dat onder Cooper uitblonk helemaal geen aanvoerder zijn, maar doordat vaste kapitein Lewis Grabban drie maanden voor het seizoeneinde geblesseerd raakte, kreeg Worrall de band. Om hem te helpen met die taak, besprak de trainer de uitdagingen en eisen van die functie en moedigde hij Worrall aan na te denken over welke kapitein hij wilde zijn. Zo hielp de coach hem te werken aan zijn leiderschap en hoe hij anderen op hun plichten moest wijzen.
Praten doet de oefenmeester sowieso veel met zijn spelers, want dagelijks zijn er gesprekken in groep of een-op-een. Hij vraagt hen daarbij soms ook naar hun blik op de club. Van hiërarchie houdt de trainer niet, dus hij wordt gewoon ‘Coops’ genoemd door zijn kern, maar dat betekent niet dat hij alles laat passeren. Spelers die slecht zijn op training mogen zich aan een scherpe opmerking verwachten.
Zijn werkwijze leverde ook resultaat op, want gigantische investeringen of veranderingen voerde Cooper niet door. Hij liet enkele aanpassingen doen aan de trainingsfaciliteiten, maar bracht vooral zowel de supporters als de spelers samen. Zo gaat hij na elke wedstrijd de vier tribunes groeten, maar pas nadat hij met alle spelers een praatje maakte. Zijn ritueel met de fans plaatst hem in het spotlicht, maar zelf ziet hij het verhaal liever als teamwork.
Jürgen Klopp
Bij Nottingham maakte de coach een ploeg die meerdere systemen kan spelen en soms ook mooi aanvallend voetbalde. Maar nog veel belangrijker is het zelfvertrouwen dat hij veel spelers gaf. Zo bloeide Brennan Johnson helemaal open onder zijn nieuwe trainer, terwijl Hughton hem niet goed genoeg vond. Met achttien goals en tien assists werd hij plots van groot belang voor de club.
En Djed Spence was bij Middlesbrough op een zijspoor beland, maar blonk uit op de rechterflank onder Cooper. Van een speler dit niet genoeg discipline had, groeide hij uit tot een fenomeen dat gewild is door meerdere subtoppers uit de Premier League. In januari wees het team zelfs al een bod van 20 miljoen af.
Het vertrouwen zat bij heel de ploeg goed en was volgens Sheffield Unitedhuurling Max Lowe van groot belang in de successen, vertelde hij aan The Athletic: ‘We zijn van niemand bang. Ik heb nog geen enkele tegenstander gehad van wie ik schrik had. We geloven dat we tegenstanders kunnen verslaan en daarom scoren we veel. We blijven altijd gaan en veranderen onze aanpak niet.’
Dat gehuurde spelers niet terugkeren naar hun moederclub om te revalideren vertelt veel over de manier waarop het team in elkaar zit en de invloed van de coach wordt ook door de top van het voetbal gezien. Zo vond Jürgen Klopp dat niet hij, maar Cooper de prijs voor trainer van het jaar had moeten winnen.
Matchfixing
De andere belangrijke figuur in het verhaal van Nottingham Forest is de eigenaar Griekse eigenaar Evangelos Marinakis. Vijf jaar geleden kocht hij het team, met het doel de club weer naar de Premier League te krijgen. Daarvoor deed hij verschillende investeringen in spelers, het stadion en materiaal en voor het komende seizoen op het hoogste niveau beloofde hij al budget voor enkele topspelers.
Maar ondertussen is er ook wat onrust, want de FA onderzoekt of hij zijn aandelen zal moeten verkopen. De Griek bezit ook Olympiakos en in 2017 waren er aanklachten tegen hem voor matchfixing in de Griekse competitie en drugshandel. Toen mocht hij Nottingham toch kopen, maar nu onderzoekt de FA of die zaken wel tot veroordeling zouden kunnen leiden in Engeland. Als dat zo is, zou hij zijn aandelen moeten verkopen en dat zou een streep door de rekening zijn van de ambities van de traditieclub.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier